nenjile MUTHAMITTEN

tharagr kaatiya pennin pukaipadam paarthu avalai thirumanam seithu KOLKIRAN oru வாலிபன்.

thirumanam mudinthu mekkap ellam kalainthu முதலிரவில் aval mukathai paarthu அதிர்ச்சியடைகிறான்.
kaaranam aval konjam கறுப்பு. avanukku eno avalai pidikkavillai appothe manaiviyai வெறுத்தான். padukkaiyai vittu தள்ளிவைத்தான்.

avalo yennathaan dhan கனவன் dhanனை veruthaalum avan meethu alavukadantha anbum paasamum வைத்truந்தாள்.

வெளியுலகிற்கு kanavanum manaiviயுமாக vaazhnthavargal நாலுசுvaraுக்குள் வெறுக்கபட்டவளாய் kaalththai ஓட்டினாள்.

oruநாள் கேட்டேவிட்டாள்
"aen ennai வெறுக்கின்றீர்கள். naan ungal manaivi. ungalai kathalikkindren. athu aen ungaluku புரியவில்லை."

aval கெள்விக்கு ivan எந்தபதிலும் sollaamal சென்றுவிடுகிறான்.

antha vazhkkaiyil oruநாள்..

iravu 1மணி pola avanukku thideerena nenju vali varukiRathu.
vali thaanka mutiyamal aiyyo... amma.. enru kadharugiraan. avanai partha manaivi avanaiவிட katharukiral. udanae dhan vIDDaarukkum kanavanin நண்பருக்கும் Phone seykiraal. kanavan thudippathaai thaankaிகொள்ள mudiyaathawaL. thalai meethu kaivaithu oru paithiyakkaari pola் புலம்பிக்kondu nadunisi enruகூட paaraamal veettaiye sutri sutri varugiraal.

ivalai partha kanavan bayanthu poki tru truவென muzikkiraan. avan dhan valiயுடன் ivalin seikaiyai kanடுகலங்குகிறான்.

kanavanin nanban kaarai eduththukkondu VEGAMAAGA varukiran. அவனுதவியுடன் caril kanavanai dhan marpodu anaiththu kondu அழுதkanணோடு "அண்ணா konjam VEGAMAAGA செல்லுங்கள்" enkiraal.

maaarbin vali அதிகரிக்கவே antha oru nodi ivalaiயா veruthen enru kan moodi alugiran antha kanavan aval madiyil thalaiசாய்த்தபடி.

maruththuvamanayil theevira sikitchai PIRIVIL சேர்க்கப்பட்டான். நண்பர்கள், avanathu வீட்டார், manaiviயின் uravinarkal ellorum vanthaுவிட்டனர். avalai aaruthal paduthiyum
aval azhukai adangavillai.

intha pennirku kanavan meethu ippati oru kaathalaa enru ellorum viyanthum பொறாமையுடனும் avalai பார்க்கின்றனர்..

doctor thideerena்று veliyil varugiraar. "ungal kanavar pukai பிடித்ததால் vantha பாதிப்பு..."

"sollaுங்க doctor avar yeppati இருக்கார்..?"

"சின்னதா maaradaippu வந்truக்கு.. "

"அய்யய்யோ கடவுளே.."

"பயப்பட onrumillai.. nenga avar manaiviதானே ulle vanthaுபாருங்க. athigamaa பேசவேண்டாம்..!"

"சரி" enru thalaiயாட்டி vittu ulle பாய்கிறாள்.

marutthuvar... avanukku arivurai solla avan dhan manaiviyai thaedukiran...
aval டாக்ரின் pinnaal nindru innum azhuthu konduதான் IRUKIRAL..

"இனி நீதாம்மா கவனிச்சுக்கணும். marunthukalai வேளாவேளைக்கு sariyaa கொடுத்துடு " eluthi கொடுத்துvittu வெளியேறுகிறார்.

antha தருணத்துக்காய் காத்truந்தவன் dhan manaiviயின் peyarai முdhanமுதலாக sollaி sathamaga அழைக்கிறான்.!

சடார் enru "enனங்க" enru pathari ஓடிvarugiraal. azhuthu azhuthu avan kanகள் சிvanthaு ponathu. aval kaiyai பிடித்துக்kondu
"இனி naan pukai பிடிக்கமாட்டேன்.. unakaaga mattum " enகிறான்.!

avaluku avan sonna vaarthaiyaivida dhan kanavan dhanனுடன் pesugiraan entra சந்தோஷமும் azhukaiயும் ondray vara azhuthuக்konde sirikiral.

"உன்னை naan veruthum en mel ivvalavu பாசமா.?" enru kedka..

"nengaள் en kanavar. naan ungal manaivi"
enru oru vaarthaiyil aayiram arththangal sollaி avan netriyil muthamidaுகிறாள்..!

appothu கவனிக்கிறாள் avan kanகளில் நீர்துளிகள்.. athil avanathu mannippu therikirathu.. dhan karathaal துடைக்கிறாள்..!

appadiye avalai கட்டிபிடித்து muthamida ஆசைபடுகிறான்.. mudiyaathathaal kanmoodi aval nenjaththil muthamidaுகிறான்..!

kaalam yeppati maari ponaalum kanavanai kathalikkum manaiviமார்கள் innum vaalnthu kondu இருக்கின்றார்கள்.

intha ulagathil ellaa uravu muraiyum oru kalakattathil nammai vittu kattaayam பிரிந்துவிடும் aanaal kanavan manaivi uravu mattum naam saagum varaை nam pinnale thotarnthu vanthaு konde irukkum..

kallarai சென்றபின்னும்
kaalaththal அழியாதது kanavan manaivi unmai காதலே..!

-நட்புடன் kumari