வாழ்வில் நிறைந்தது தீப ஒளி!
*********************÷*÷÷÷÷÷°°°°°°°°
கிழக்கே போகும் ரயிலில்
மேற்கு நகர் மெயிலில்
மாலை சூட்டிய மாப்பிள்ளை
மாலை வருவதாய் வந்தது மடல்!

மாலை நேர வெயில்
மாட்டு வண்டி சகிதாம்
பட்சணம் எடுத்து வச்சி
பயணம் துவங்கி ஆச்சி!

மல்லி வேட்டி மாமா
மல்லுக்கு நிக்கும் மாமி
சிட்டுகள் பட்டு கிட்டு
சிரிக்கும் கேலி இட்டு!

அளகாபுரி ரயில் நிறுத்தம்
அலைந்து தேடும் உறவுகள்!

ஆஆ அதோ ஆதவன்
அவனே நம் நாயகன்
ஆதவன் வந்தான் இறங்கி
ஆரவாரம் கொட்டி வரவேற்பு!

மாட்டு வண்டி ஏறி
மாப்பிள்ளை பயணம் துவங்க
மனசு குளிர்ந்த குடும்பம்
மகிழ்ந்து சேர்ந்தது இல்லம்!

ஓர விழி மாப்பிள்ளை கண்கள்

மேலும்

*அண்ணல் இராமதாஸ் அப்பாய். நினைவேந்தல்.*

அடக்கத்தின் நல்லுருவம்
அமைதி நெஞ்சம்,

அறவாழி! அறிவாளி!
அண்ணல் மரு.இராமதாஸ் அப்பாய். !

பெற்றோர் தாயார் அப்பாய்
பேர் விளங்க வாழ்ந்த தனையன்!

வடக்கிருக்கும் இமயமென
உயர்ந்த உள்ளம்

வற்றாத கங்கையென
அன்பின் வெள்ளம்!

இன்புற நட்புறவு பாராட்டும்
அன்பர்

நாளும் விரும்பியே
அணிந்த ஆடை

அகத்தின்
அழகாய் தூய வெள்ளை!

மலர்ந்தும் மலராத
பாதி மலர் போலும்

மாமனிதர் புன்னகை
அழகு முல்லை

ஏர் பிடித்து வாழ்வோர்க்கே
தேர்ந்து கனிந்த மலைவாழைத்

தார் போலும் கல்வி - தரும்
பார் போற்றும் வாழ்க்கை

தூர் எடுத்த ஆழ்கிணறு
நீர் ஊற்று மிகுதல்போலே

கற்றனைத் தூறும் அறிவு பெருகு

மேலும்

*மகிழ்ச்சி எனக்குப் புதிரல்ல!*

அருமைப் பெரியோரே வாரும்
-என்
அன்பு அம்மாவிடம் கூறும்
என்பால் அவளின் கருணை
என்றும் ஜீவித பொருநை
என் ஈசன் அளித்த வரமே.

தேற்றம் தருதல் இல்லா
தோற்றமே மிகும் பொருளைத்
தேவை என்றே நினைத்து
தேடிக் கிடைக்காமல் துவண்டு
வாழ்க்கை புதிர் என்பார்
வாலிபம் எட்டிய பருவத்தினர்.

இதயம் என்பது கையளவு
இன்பம் என்பது கொள்ளளவு
எள்ளளவு மிகினும் இகழ்ச்சி
உள்ளத்தின் உயர்வே மகிழ்ச்சி


எப்போதும் இயற்கை உணவு
ஏப்பம் வருமுன் நிறுத்துவேன்
எதையும் அளவாய் ஏற்பேன்
பதைப்பு இல்லை எனக்கும்
ஏகாந்தம் என் உலகம்
எளியவன் நான் என்பேன்

திரண்ட அன்பின் அணைப்பு

மேலும்

ஆண்டுதோறும் இனிதாம்
ஆவணி அவிட்டம் திருநாள்
அசைபோடும் என் மனது..
அந்த நாள் நினைவுகளில்..

ஆற்காடு என்னும்
அணி திகழ் நகரில்
ஆன்மிகப் பெரியார்
"இராதாகிருஷ்ணன்"
அருமைப் பெயர் பூண்டு

அறவோர் அறிஞர்கள் வாழும்
அணிசேர் மாடவீதியில்
அருளாட்சி செய்யும் தெய்வம்
அருள்மிகு சுந்தரமூர்த்தி
ஆனைமுகன் உறையும் ஆலயம்.

ஆவணி அவிட்டம் நன்னாளில்
ஆர்த்து எழும் மகிழ்ச்சியுடனே
அரவணைக்கும் நல் பாங்குடனே
அன்பர்கள் இணை நண்பர்கள்
அன்பால் கூடுவர் அனைவருமே!

பாண்ட் சரட்டு போட்டவர்.
பட்டு வேட்டி பளபளக்கப்
பட்டை மூன்று பட்டை
பால் வெண்ணீறு அணிந்து
புதுப் பூணூல் போட்டு

புது மாப்பிள்ளைகள் - அன்று

மேலும்

காந்திய வழியைக் கடைப்பிடித்தார் கலப்பு திருமணத்தை ஆதரித்தார்

காரிருள் சூழ்ந்திருந்த தாயகத்தில் வரிந்துகட்டிய *கச்சை* வேட்டியுடனே

சுதந்திரப் போரில் இணைந்தார் - மக்கள்
சுகம் பெறவே நாளும் உழைத்தார்

மூவுலகிலும் காணக் கிடைக்காத மூதறிஞர் என்றே புகழப்பெற்றார்

பகுத்தறிவு பகலவன் ஆசான் - தந்தை
பெரியார் அவர்களுக்கு நேசன்

உன்னத உழைப்பை நல்கியே
இத்தியத் திருநாட்டின் மேதகு
உயர் பதவியும் பெற்றார்

மனிதம் நிறைந்த மாமனிதர் -
இராஜாஜி அவர் செயல் திறன்

மகத்துவம் அறிந்தே எந்நாளும்
நினைந்து வாழ்த்திப் போற்றுவோமே!

மேலும்

இல்லற வாழ்வின்
இலக்கணம்!

இயல்பாய் அமைந்து
இனிக்கும் ஓவியம்

இதமாய் மலர்ந்து
படைக்கும் காவியம்

இணைந்து இயைந்து
இருப்பது வாழ்வே - எனில்

இல்லற வாழ்வின்
இலக்கணம் இதுவே!

மேலும்

காவியங்கள் கண்ட காதல்!
÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷?÷÷?

திருவிழா வந்தது ஊரினிலே
திரளாய் வந்தனர்
ஊர் இளசுகளே
காதல் இளம் பருவத்திலே
கருத்து ஒருமித்த
இரு இளசுகளே
கட்டுண்டார் கண பொழுதினிலே!
காவியங்கள் கண்ட காதலிலே!

பூத்து வந்த காதலை
பரிசிக்க காத்திருந்தார்
அந்த நாளும் வந்ததே
அடுத்த திருவிழா நாளிலே!

காதலர் இருவரும் வலி தீர
கண்ணொளி மழுவி தழுவினாரே
சோலையில் சந்திக்க நாள் பார்த்து
ஓதி வைத்தார் ஓர பார்வையிலே !

மஞ்சள் வெயில் பார்த்து
மலர் சோலை சார்ந்து
அன்னக்கிளி
அன்ன நடை மறந்து
அஞ்சும் நடை நடந்தா

மேலும்

அம்மா என்பது காண்டீன்.!
++++++++++++++++++++++++++
மம்மி எழுந்தது எட்டு மணி 
தும்மவும் நேரம் ஏது இனி 
கம்மி நேரம் ஆனாலும் அது 
இம்மி குறையா ஒப்பனைக்கே! 

பள்ளி செல்லும் மழலை 
பசியால் வாடிய சவலை - புனை
அழகில் சிறந்த மம்மி 
அலட்டலாய் தந்தார் காசு! 

ஆபீஸ் செல்லும் அவசரம் 
ஆப்ஸன்ட் அன்பு நேசக்கரம் 
இறைவன் அருளே ஆதாரம் 
இதுவே வாழ்க்கைச் சக்கரம்! 

பரபரக்கும் மதிய நேரம் 
பாம்பென ஊறும் வரிசை 
பதை பதைக்கும் வயிறு 
பாசம் இல்லா சோறு! 

பையப் பைய நகர்ந்து 
பைசா கொடுத்து வாங்கிய 
பள்ளி காண்டீன் உணவு 
பசிக்க உண்டு கரைந்தது! 

அறிவில் சிறந்த குழந்தை 
அழகாய் புரிந்து கொண்டது 
அன

மேலும்

என்னவள் தனலட்சுமி. 
÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷ 

புலர்ந்தும் புலராத மார்கழி 
இளங்காலைப் பொழுது 
மலர்ந்தும் மலராத என் 
மனம் கிளர்ந்த காதல் போலே 

திறந்தும் முற்றும் திறவாத 
எதிர் வீட்டு வாசல் கதவு 
திறக்கத் தயங்கும் அவள் 
திடமன கதவு போலே 

இருள் விலகாத நேரம் 
இருந்தும் என்ன?ஒளிரும் 
என்னவள் கன்னி முகம் 
வெண் முத்து அழகி சுடர் 
பொன் மகள் தனலட்சுமி 

முழுமதி எழு மதியாய் 
கெழு மஞ்சள் பூசி 
குங்கும சிவப்பில் பூத்து 
துலங்கும் தாமரை முகம் 

முகிலை விலக்கி 
முகம் காட்டும் 
முதிர் நிலவு போலே 
முந்துறும் அவள் முகம் 
முன் கதவுக்கு இப்பாலே 

பச்சை பட்டு உடுத்தி 
பாங்குடன

மேலும்

என்னப்பா  
நீ வடிக்கும் பா!
÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷

எடுப்பா உடை அணிந்து  
கடுப்பா முகம் கோண  
என்னப்பா நலமா என்றே  
கண்ணப்பா இன்று வந்தார்!  

நட்பா வந்தார் என்றே  
நண்பா வாப்பா என்றேன்  
அமரப்பா என்றேன் சுழிப்பா  
நகரப்பா என அமர்ந்தார்.  

பிடிப்பா விருப்பா பேசாமல்  
தடிப்பா குரல் எழுப்பி  
நெருப்பா வார்த்தை கொட்டி  
வெறுப்பா பார்வை காட்டி  

படிப்பவர் மனதைத் தட்டி  
பிடிப்பா எழுப்பா பா  
என்ன பா என்னப்பா  
நீ வடிக்கும் பா என்றார்!  

அப்பா சற்றே பொறுப்பா  
தப்பா இருப்பின் மன்னிப்பா  
தமிழ் பா மேல் காதலப்பா  
தவிப்பா புனைந்தேன் புதுப்பா  

உதைப்பா மனம் கரிப்ப

மேலும்