திரவங்களினாலான.....!


அழகாயிருப்பதாய்
மொழிகிறேன்...ஏறிட்ட
விழிகளுமாய் நானொன்றும்
அப்படியல்ல என
இமைகள் துடித்து
ஏற்கிறாய்..... !
திமிரோடிருப்பதாய்
மொழிகிறேன்....ஏறிட்ட
விழிகளுமாய் நானொன்றும்
அப்படியல்ல என
இமைகள் துடித்து
மறுக்கிறாய் ....! இரண்டுக்குமான
ஒற்றை வித்தியாசம்
ஒருதுளி கண்ணீர்.....!!!

காதல் பகிரும்
பொழுதெல்லாம் தளும்பித்
திரண்டிருந்த உன்
விழிகளோடு
பார்வைகளால் காமம்
துய்த்திருந்த நாட்களை
சொல்லிக்கொடுக்க சொல்
நம்
படுக்கையறைக்கு.....!


புதுமண நாட்களின்
என் மார்பு ஈரங்கள்
சொல்லிக்கொடுத்து விடும்...
என் வீட்டில் நீ
எப்படி இருக்கிற

மேலும்

நானொன்றும்
புகழ்பெற்ற கவிஞனல்ல....எனினும்
நான் எழுதிய சில
கவிதைகளைக் கண்டு மகிழ்ந்து - என்னைக்
கவி பாட அழைத்திருந்தனர்
கவியரங்கம் ஒன்றில்
அழைப்பிதழ் அனுப்பித் தந்து.....!

சற்றே கால தாமதமாகச்
சென்று அரங்கம் சேர்வதற்குள்
கவியரங்கம் ஏற்கனவே தொடங்கியிருந்தது...
கவிஞர்கள், சுவைஞர்கள் எனப்
பெருங்கூட்டமே திரண்டு
கூடியிருந்த மாபெரும் சபைதனில்
கவிஞர்கள் பலரும் தம்
கவிதைகளை அரங்கேற்றினர்
பலத்த கரகோஷத்திற்கிடையே....!

என் முறையும் வந்தது....
மேடையேறினேன்....
கவிதை கொண்ட காகிதத்தைப் பிரித்தேன்...
மனதுக்குள் வாசிக்கத் துவங்கினேன்....!
சில நிமிடங்கள் தொடர்ந்தது என் மவுனம்.....
மேடையி

மேலும்

அன்னையின் அலறல்...! கூடவே
மழலையின் முதல் அழுகை ஆரம்பம்

சுற்றமும் சூழ வந்து விசாரித்தது
என்ன குழந்தையென்று...?

பிரசவம் பார்த்திட்ட செவிலி சொன்னாள்
பெண் குழந்தையென்று.......

கேட்டதும்
சுருங்கிப் போயிற்று
சுற்றி நின்றவர் முகங்கள்
பெற்றவள் உட்பட .....

அடுத்த சில மணிகளில்
அம்மழலை எருக்கம் பாலில் எமனைக் கண்டது ....ஆம்
அக்குழந்தை மரணித்தது ....

இவ்வாறு
பெற்ற குழந்தையைப் பெண்ணென்பதால்
பலியிடத் துணிந்திட்ட அந்தப் பெற்றவள்
மற்றும் அவள் போன்றோர் இங்கு
விழுதுகளை விழுங்கும் வேர்கள்....

இவ்வேர்கள் உணரவில்லை
தாங்கள் விழுங்குவது விழுதுகளை அல்ல
தம்போன்ற வேர்களையே என்று

கொடுங்

மேலும்

உன்னை முதன் முதலில்

நேருக்கு நேர் சந்தித்த வேளை...

மறக்கவியலாத ஒரு மாலைப் பொழுது...

தனிமைச் சிறையுடைத்து என்

இளமை சுதந்திரம் அடைந்த

இனிய பொழுதல்லவா அது....!


அருகினில் நெருங்கி வந்தாய்...

விழிவிற்களின் இமை நாண்களில் நீ

பூட்டி எய்திட்ட பார்வை அம்புகளில்

சிதறித் தெறித்தன என் இளமை உடலங்கள்...!

உன் இதழ்களெனும் சிப்பி சில

உயிர்மெய் முத்துக்களை உதிர்த்தபோது

என் உடல் முழுதும் வியாபித்தன

வியர்வையின் ஒளிச் சிதறல்கள்....!


உன் மந்திர வார்த்தைகளில்

வசமிழந்து வீழப் போன எனைக்

கை தந்து நிலை நிறுத்தினாய்...

என் கண்களில் கண்டேன் பல்லாயிரம்

பட்டாம்பூச்சிக

மேலும்

செதுக்கும்போது
சிதறித் தெறிக்கும்
சிறு கற்களுக்குள்ளும் ஒளிந்திருக்கக்கூடும்
சிற்பியறியா
கலைநயமிக்க சிற்பங்கள்.....!

எழுதும்போது
தெரிவு செய்யப்படாது
நீக்கப்பட்ட வார்த்தைகளுக்குள்ளும்
ஒளிந்திருக்கக்கூடும்
கவிஞனறியா ஆயிரமாயிரம்
இலக்கிய நயங்கள்....!

படைப்புகளில்
விடுபட்டுப்போன
இக்கற்களும் சொற்களும்
இயல்பில்
பண்புயர் தியாகிகளே....!

மேலும்

போறச்சே..... வாரச்சே...
ச்சே..ச்சே.. யென
சலித்துக் கொண்டே
நிகழ்ந்திருக்கிறது அன்றாட
வினைகள்....

எங்கே இருக்கிறார்
என்பதை
" ஏங்க இருக்கார் "
எனமொழிந்து
நாகரீகக் கொலை
செய்திருந்தது இசை
வழங்கும் ஊடகங்கள் ......!!

அவாள்லாம் வந்தூட்டான்னு
இவா..... ச்சே..
தப்பு... தப்பு.....இவர்......
சொல்லிச் செல்கையில்
இருட்டுக்கடை
பொட்டலத்தில்
உப்புச்சுவை உணர்த்த.....

இதுதான் நாகரிகமென
பட்டணங்கள்
உரைத்திருக்கையில்..........

ஏனுங்க... என்னங்க...
இந்தாருங்கலெ.... ஏலேய்...
விட்ருங்கப்பு.........யென
பெருங் கும்பிடுகளோடு
தப்பித்திருக்கும்
பட்டிக்காடுகள்.....!!

மேலும்

செதுக்கும்போது
சிதறித் தெறிக்கும்
சிறு கற்களுக்குள்ளும் ஒளிந்திருக்கக்கூடும்
சிற்பியறியா
கலைநயமிக்க சிற்பங்கள்.....!

எழுதும்போது
தெரிவு செய்யப்படாது
நீக்கப்பட்ட வார்த்தைகளுக்குள்ளும்
ஒளிந்திருக்கக்கூடும்
கவிஞனறியா ஆயிரமாயிரம்
இலக்கிய நயங்கள்....!

படைப்புகளில்
விடுபட்டுப்போன
இக்கற்களும் சொற்களும்
இயல்பில்
பண்புயர் தியாகிகளே....!

மேலும்

செதுக்கும்போது
சிதறித் தெறிக்கும்
சிறு கற்களுக்குள்ளும் ஒளிந்திருக்கக்கூடும்
சிற்பியறியா
கலைநயமிக்க சிற்பங்கள்.....!

எழுதும்போது
தெரிவு செய்யப்படாது
நீக்கப்பட்ட வார்த்தைகளுக்குள்ளும்
ஒளிந்திருக்கக்கூடும்
கவிஞனறியா ஆயிரமாயிரம்
இலக்கிய நயங்கள்....!

படைப்புகளில்
விடுபட்டுப்போன
இக்கற்களும் சொற்களும்
இயல்பில்
பண்புயர் தியாகிகளே....!

மேலும்