என்ன எழுதும் இந்த பேனா?
உதிராது திரியும் நெருப்பு மலரையா?
உடைந்தாலும் சிரிக்கும் வெள்ளை தட்டையா?
ஒற்றைப் புள்ளி உலகத்தையா?
காற்புள்ளியாக்கும் வால் நட்சத்திரத்தையா?
அற்புத ஒர் புள்ளியில்
அணுவொன்றில் நிற்கின்றேன்
காற்புள்ளி வாழ்க்கைக்கு
முற்றுப்புள்ளியிட தவிக்கின்றேன்.
போராடும் தவிப்பை இன்று
ஈர கண்ணீர் தீரும்வரை
சிந்திவிடு தூரிகையோ...

மேலும்

திங்கள் முகமே திகட்டா அழகே பிரிந்தாயே
தீப சுடரே கண்ணின் ஒளி அணைத்தாயே

மனமோ பாலை ஆனதே
தினமோ மாலை ஆனதே

பாசப்பேரலை அடிக்க நீயெனை வெறுத்தாயே
பாசத்தின் வடிவம் நானென்ன சொன்னதை மறந்தாயே

திசைகள் மறந்து நிற்கின்றேன்
எனையே சுமந்து நடக்கிறேன்

மலர்களை நான் பறித்த போதெல்லாம் வலியென தடுத்துவிட்டாய்
மனதினையே பறித்து செல்கின்றாய், வலியென உணரவில்லையா?

காதல் வரம் கேட்டேன், நீயும் காற்றாய் நுழைவேன் என்றாய்,
காற்றும் வற்றிடுமோ? கானல் நீராய் கையில் கிடைக்காமல் மறைந்திடுமோ?

கண்ணீர் கடலிலே மிதக்க வேண்டுமென அன்றே ஏன் சொல்லவில்லை
கண்ணீர் கடலில் காதல் ஓடத்தில் பயணித்தால் தவறுமில்லை

க

மேலும்

இலை
உலகிற்கு பசுமை யிலை,
கண்களுக்கு குளிர்ச்சி யிலை,
நமக்கு சுவாச மிலை,
கனிகளுக்கு ஆதர விலை,
பூக்களுக்கு ஆதார மிலை,
தாவரத்திற்கு ஒளிச்சேர்க்கை யிலை,
சைவ உணவு மிலை,
இயற்கை குடையு மிலை,
குளிர்ந்த நிழலு மிலை,
மண்ணுக்கு வளமை யிலை,
மண்ணுக்கு நிலைத்தன்மை யிலை,
மரத்திற்கு முழுமை யிலை!!!!
****************************
இலையே?
நீ மழையோடு,
என்ன பேசுவாய் ?
எப்படி பேசுவாய்?

கைகளை அசைத்து
அசைத்து பேசுவாயோ?
தொட்டு முத்தமிட்டு
பேசுவாயோ ?

மழையின் காதலையும்
என்னென்று சொல்வேன் ?

மழை அன்பை கூடைகூடையாய் கொட்ட,
நீ மெய்சிலிர்த்து நனைந்து நிற்க,
உன்னை தீண்டாத துளிகளோ,

மேலும்

ஆத்மாவே!!!
நியாயத்திற்காக அழவில்லை?
தர்மத்திற்காக அழவில்லை?
நீதிக்காகவும் அழவில்லை?
சோகத்திற்காக ஏன்
கூர்மை கண்ணீர்
சிந்துகிறாய்?
ஆசை கொள்ளவேண்டிய விடத்தில்
கொண்டாய் மோகத்தை!!!
கொண்ட மோகத்தின் மேல்
மீண்டும் ஆசை கொண்டாய்!!!
எனில் சிந்துவதும்,
மோக ஆசையின்
கூர்மை கண்ணீர் தானோ?

மேலும்

இக் கேள்விக்கான தங்களின் பார்வையிலான பதில்களை பகிருங்கள் தோழர்களே........

மேலும்

நாம் மேற்கத்தேய கலாசாரங்களை நாகரீகம் என நினைத்து அவர்களது மொழி, நடை, உடை பாவணைகளை துளியும் பிசகாது பின்பற்றி வருகிறோம். ஆனால் இந்த உலகத்துக்கு நாகரீகத்தைக் கற்றுக்கொடுத்தவர்கள் நாங்கள்தான் என்று மேடைகளிலும் ஊடகங்களிலும் பீத்திக்கொள்வது வேடிக்கையாக இருக்கிறது..

இதே வேளை மேற்கத்தேயர்கள் எமது கலாசாரத்தை பின்பற்றுவதுமில்லை அதனைப் போ ற்றிப்புகழ்வதுமில்லை!!

இதற்குக் காரணம் நாம் எமது கலாசாரத்தை மறந்ததாக இருக்கலாமா?அல்லது எமது கலாசாரம் நவீன உலகத்திற்கு பொருந்தாததா? நடைமுறைக்குப் பொருத்தமற்றதா?

மேலும்

முற்றத்தில்
எமைக்காண
வந்த சுற்றமே,

வெம்மையும்
வெண்மையும்
கடனாய்
பெற்ற வட்டமே,

தென்னை
இளங்கீற்றோடு
விளையாடும்
தென்றலோடு
மேகத்தேரில்
பவனிவரும் திங்களே.

ஓர் இரவு
என் வீட்டின்
வாசல் வருவாயோ?

வந்து
மனதால்
கேட்கும்
கடன் தருவாயோ?

வெண்மை
வெம்மையால்
மேகங்களை ஒளிர்கூட்டி

இருளின்
ஆணவத்திற்க்கு
கேள்வி
எழுப்பும் நாயகா.

என் வாழ்வின்
கருமை
இருளையும் போக்கவா!!!

கருமை
கடைந்து
பொழியும்
மேகம் வேண்டும்

கருமைக்கு
அர்த்தம்
கூறும் மோக
கூந்தல் வேண்டும்

மெலனின்
கூடியதல்
கூடிப்போன
கருமை
உமக்கு வேண்டாம்.

மொழியை
மாற்ற முடி

மேலும்

ஒரு ஓடும் பேருந்து....
ஒத்த வயதுடைய முன்பருவத்து இளைஞர்கள்...
அருகருகே ஈரிருக்கை...

அவன் நல்ல உடையில்..
இவன் உடையில்...

அவன் ஸ்மார்ட் போனில்..
இவன் களைப்புடன் உறக்கத்தில்..

அவன் கல்லூரி முடிந்து போகிறான்..
இவன் லாரி பட்டறை வேலை முடிந்து போகிறான்..

அவனுக்கு வறுமை தூரத்து சொந்தம்..
இவனுக்கு உடன் பிறப்பு...

அவன் எந்த சாமியை கும்பிட்டானாே..
இவன் எந்த சாமியை விட்டுவிட்டானோ தெரியவில்லை...

ஒன்று மட்டும் நிச்சயம்.!

அவன் வளர்க்கப்படுகிறான்..!!!
இவன் செதுக்கப்படுகிறான்.!!!!

மேலும்

நெஞ்சளவு நீரினிலே
-----நேற்றுபிறந்த பிஞ்சொன்று
கெஞ்சிஉணவு கேட்கதடா
-----கல்மனதும் கரையுதடா

நாளைமலரும் மொட்டொன்று
-----நெடியநீரில் நிற்குதடா
நாளையேனும் விடியுமென்று
-----நம்பிநீரில் நனையுதடா

பசியினிலே துடிதுடித்து
-----பார்க்குமெங்கும் நீர்வரத்து
படுத்துறங்க இடமின்றி
-----பாடுபடும் ஜனக்கூட்டம்

சோற்றுக்குக் கையேந்தி
-----சோகத்தை மனமேந்தி
நாற்றெனவே நீர்பெருக்கில்
-----நடுநடுங்கி நிற்குதடா

தன்பசியைப் போக்கிடவே
-----தட்டேந்தி நிற்கவில்லை
அன்னைதந்தை பசிபோக்க
-----அடுத்தவரை நாடுதடா

நெஞ்சமெலாம் குமுறுதடா
-----நீதிமண்ணில் அழி

மேலும்

நீ!!!
முந்தானைக் கையில் கொள்ள,
----வெட்கம் முந்தி நடக்க,
கால்கள் பிந்தி இருக்க,
----நினைவோ அலைந்து திரிய,

நான்,
நிகரில்லாத உந்தன் பின்னே,
----வந்தேன் எந்தன் கண்ணே,
காணும் வேட்கை முன்னே,
----கரையவில்லை இல்லை பெண்ணே!!!!

நாம்,
கதைகள் பேசும் கண்கள்,
----கானம் பாடும் வளையல்,
கரைந்து போனேன் விழியில்,
----உறவாக உன் மடியில்!!!!

உதிர அணுக்கள் நீயாய்!
உதிரும் வார்த்தையுன் பெயராய்!!
உடைந்த கண்ணாடி துகளாய்!
உருவங்கள் அத்துணையும் அவளாய்!!

கரையோடு பயணிக்கும் காற்று கணம்
----திரும்பி பார்த்தது என்னே?
பெண்ணே, கரையோடு கால்கள் உலவ,
---- ஜதிகளின் ஒலியே கண்ணே!!!

கடன் கேட்க

மேலும்

கள்வனே
நினைவை திருடி இருந்தால்
மனதிடம் கேட்டிருப்பேன், திருடியது
என்னை என்றால் யாரிடம்
நான் கேட்பேன் உன்னையன்றி...

ஆருயிரே
பஞ்சபூத உடலில் குடிகொண்ட
என்னுயிரை ஓருயிராய் உருவாக்கி
உருஆக்கி உடல் இயக்கம்
தந்தவனும் நீயன்றோ...

தங்கமே!!!
உருக்கி உரு கொடுத்தால்
சிரிக்கும் தங்கமல்லாமல் உனை
கண்டாலே சிரிக்கும் தங்கமாக்கினாய்
ஏற்ப்பாயே என் தங்கமே...

செல்லமே...
கொஞ்சி பேச ஆசையில்லையோ
கொஞ்சம் பார்க்க நேரமில்லையோ
கொட்டிச் செல்ல கோபமில்லையோ
எனை தூக்கிச் செல்ல துன்பமென்னவோ!!!

ஓருயிரே
ஓயாமல் வென்று விட்டாய்
மனதை, ஊடலுடன் நின்றுவிட்டாய்
எதிரில், வந்து உயிரென
கலந்துவிடு உடலில்

மேலும்

சந்தனம் மணக்க திரும்பினேன்
நடந்து சென்றவள் என்னவள்
கண் பார்வையிலே என்னை
விழுங்கிடுவாளோ என்ன, அவள்...

உதடுகள் பேசி பேசி கலைத்து போகவில்லை
காற்று சுமந்து சுமந்து அலுத்துப் போகவில்லை
நாவும் சுழன்று சுழன்று நின்று போகவில்லை
வார்த்தைகள் கொட்டக் கொட்ட தீர்ந்துப் போகவில்லை

பேசிக்கொண்டே வானத்தை கடந்து
சிறம் நிலவைத்தொட, கரம்
மெல்லிய கரத்தைத்தொட மனதோடு
மிதந்தது இருவுடல்கள் ஒன்றாய்...

கடல்போல் மனம் ஆட
மூங்கிலும் கவி பாட
முனகல் ஸ்ருதி கூட
விழித்தேன் வழி தேடி...

இரா நவீன் குமார்

மேலும்