காற்றுக்கு வேலி இல்லை
அவள் கண்ணில் பொய் இல்லை
நேரம் பார்த்து காதலிக்காக வில்லை
எப்படி காதல் வந்தது என
தெரியவில்லை
இப்படி மாற்றம் வரும் என
நினைக்காவில்லை
அவள் மனதில் இடம் பிடிப்பது
எப்படி என தெரியவில்லை
இதயத்திற்கும் காதலுக்கும் தூரம்
இல்லை
கண்கள் பேசும் போது
வென்பனியில் செதுக்கிய சிற்பம்
வீதியில் உலவுதுபோல் ஓர் பிம்பம்
பால்வீதியில் கருமைநிற மேகம்போல் அசையும் அழகு கூந்தல்
செழித்த மாம்பழம்போல் கன்னம்
வெடித்த பருத்திபோல வெண்பற்கள்
கடித்த கரும்பு மாதிரி கைகள் அதில் கனுவாய் ஐவிரலில் நகங்கள்
மாதுளைபிஞ்சு வெட்கிட முன்னழகு
மருதாணியும் கருத்திட
முடிவில்லா வாழ்க்கை பாதை
நடக்க நடக்க
நகர்ந்துதான்
செல்கிறது இந்த
பாதை..!
அறிமுகமானோரும்
இல்லாதோரும்
என்னுடனே நடந்தாலும்
ஒருவர் கூட
பயணத்தை முடித்து
விட்டதாய்
தெரியவில்லை
படைத்தவன்,
மகான், அறிஞன்
என்கிறார்கள்
ஒருவர் கூட
பயணத்தை முடித்து
விட்டதாய்
தெரிவிக்க மறுக்கிறார்கள்,
பூக்களின் இதழ்கள் போல்
அவளின் மெல்லிய இதழ்களின்
தேனைச் சுவைத்துப் பருகினேன்
அந்தநாள் நினைவுகள் இன்றும்..
ஆயினும் இடைவெளியில்லாமல்
புதுமை பறவை புலரும் மனதில்
முன்னுரவு இருவரும் இதயத்தில்
இடைவிடாத மயக்கங்கள் கொண்டவை!
தெரியாத உணர்வுகள் உள்ளத்தில்
அறியாத அன்பு விளைந்தது மனதில்
இடையூறு இல்லத்தி
உன் அழைப்புக்கு
ஏங்கி ஏங்கியே
நான் கைபேசியில்
அடிமையாகி விட்டேன்
இளங் காலை வேளை
தடாகத்தில் பூத்து குலுங்கின தாமரை
வந்தாள் ஆரணங்கு அவள் ஆங்கு
தாமரைப் பூக்க
அவளும் நானும்
அமுதும் தமிழும்
அவளும் நானும்
அலையும் கடலும்
அவளும் நானும்
தவமும் அருளும்
அவளும் நானும்
வேரும் மரமும்
ஆளும் நிழலும்
அசைவும் நடிப்பும்
அணியும் பணிவும்
அவளும் நானும்
அவையும் துணிவும்
உழைப்பும் தழைப்பும்
அவளும் நானும்
அளித்தாலும் புகழும்
மீனும் புனலும்
விண்ணும் விரிவும்
உன்னை என் தேவதை என்று நினைத்துதான்
வழிபட ஆரம்பித்திருக்கிறேன் .
ஒரு வேளை
நீ தேவதையாக இல்லாமலிருந்தாலும்
என் வழிபாடுகள்
உன்னை தேவதை ஆக்கிவிடும் !
நீயும் நீயும்
அடிக்கடி சந்தித்து
அப்படி என்னதான் பேசிக்கொள்வீர்கள்
கண்ணாடி முன்
