kuruvi

appo எங்களுடைய ஜாகை railway veettil ஸ்டேஷனுக்கு mele ulla MAADIYIL. andhakகால மோஸ்த்தரில் jannal atharketra கண்ணாடிக்கதவுக ளும்,எத்தனை digiri சூடேற்றினாலும் இளகாத iruம்புக் konடிகளையும் kon டது. izhudhdhu jannal கதவைச் சார்த்துவது enbathu, aththanai சுளுவில் நடந்துவிடாது. andhak கண்ணாடிக்கதவுகளூடே rail செல்வதைப் paarkkap pidikum. sattham yethum gate kaamal அதிர்வோடு koodiya rail ஊர்ந்துசெல்வது thelivaagath theriyum.
veetirku vittam enbathu moondru yeni vaithalum ettatha uyarathil iruக்கும், antha உயரத்திlirunthu iru pakka suvarkalai enaikka தண்டவாளங்களை vaithu ‘கர்டர்’ போட்டிருப்பார்கள். andhak ’கர்டர்’களிlirunthu periya ஃபேன் ondru தொங்கிக் konடிrukkum. சுவிட்சைப் pottaal சுனாமியே vanthathu pola சுழன்றியடிக்கும் kaatru. ரெகுலேட்டர் வகையறாவெல்laam பழுப்பேறிப்ppoi athan குமிழை திருக்குவதற்kul kaatru nammai aditthuk konடுppoiவிடும். athanaal yeppothavathu வெய்yil atigam iruக்கும் natkalil , veedu muzhukka வெய்யிலின் thakkam iruக்கும் bodhu mattum அதைச் சுழலவிடுவது vazhakkam.
andru kaatru துளிக்கூட அடிக்கவில்லை, வெய்yil தாங்கவியலாமல் aditthuk konடிருந்தது. வெக்கை paravi veettukkul iruக்கமுடியாமல் ponathu. ‘antha ஃபேன் சுவிட்சைப் pottu விட்றா’ ena்றாள் akkaa. vega maaga ஏறிப்pottuவிட்டேன்.
appoது paarthu எங்கி ருந்தோ oru sittukkuruvi வீட்டிற் kul paranthu vanthathu. ‘கீச் கீச்’ enru kaththiyabadiye இங்குமங்கும் paranthukonடிருந்த kuruvi sulandru konடிருந்த ஃபேனின் irakkaiyil adipattu பொத்தென விழுந்தது, ‘யக்கா யக்கா’ kuruvi செத்துப்போச்சு’ enru கத்தினேன். ஓடிvanthaவள், ‘ச்சீ சாகவெல்laam இல்லை, அதுக்குத்thaan intha ஃபேனைப் போடவே கூடாது, ena்றாள். வெள்ளைப்பூண்டு pottu vaikkum கூடையிலிருந்த பூண்டுகளை kottaivittu kuruviயை அதற்kul vaithu mele iruந்த கம்பிகளை கீழிறக்கி மூடினாள்.
pinnar, manjalai அரைத்துக்konடுvanthu, கம்பிக் கூடையின் oottaikal vazhiyaaga andhak kuruviயின் irakkaiயை satre தூக்கிவிட்டு manjalaiத் தடவிவிட்டாள். SIRITHU neratthil மயங்கிப்ppoi, கூண்டின் atutha pakkaத்தில் saaynthu kidanthu. konja neram kalitthu kaipidi alavu சோறை oru கொட்டாங்குச்சிyil vaithu mel மூடியை kuruvi அறியாது thiranthu ullaே vaithu விட்டாள். asaiyaathu படுத்துக்கிடந்த andhakkuruvi aravam gateடதும் KALGALI uthaithu முன்vanthu paarthathu. pinnar methuvaga ஒன்றிரண்டு பருக்கைகளை கொத்தித்தின்ன முயன்றது.
irandu naal கழிந்தது. tharayil vaithiruntha கூடையை methuvaga eduthu மரப்பலகைyil iruந்த aani yil தொங்கவிட்டாள். konjaம் konjamaaga ஆறியது KAAYAM. கூண்டுக்kulளேயே கீச் கீச் enru sila samayangalil kaththum. athan udalilum irakkai yielum antha manchal கறை innum pogavillai. sila samayangalil mookkai vaithu நீவுகிறேன் பேர்வழி enru காயத்தில் பட்டுவிட்டால் SIRITHU neram kaththum. pinnar அமைதியாகிவிடும்.
‘யக்கா inthaக்kuruviய நாமளே வளப்பமா’ enru gateடால் ‘ PODA athellam eppavum paranthuக்கிட்டே iruக்கிறது, ipdi கூண்டுலல் laam அடைச்சி வெக்கக்கூடாது, ETHO adipattuருச்சேன்னு thaan வெச்சிருக்கேன். அப்புறம்? ‘சரியானவொடனே kathavaith thiranthu விட்டுருவேன்’ ena்பாள் akkaa.
naan ARUGIL chendraale படபடவென sirakukali aditthuk konடு தன்னைப்பிடிக்கத்thaan varukiran ena ninaiththu கூண்டின் atutha பகுதிyil ppoi ஒண்டிக்கொள்ளும். pallik
kootam போவதற்கு முன்பும், veedu vanthu சேர்ந்தபின்பும் athaip ppoiப்பார்க்kaamal enaக்கு urakkame varuvathillai. oru naal veedu thirumpi vantha bodhu கூண்டுக்kul andhakkuruviயைக் kaanavillai. பயந்துppoi akkaaவிடம் senren இதைத் thaan gateக vanthaிருக்கிறான் ena ஊகித்தபடி ‘ena்ன kuruvi தானே, மூடியைத்thiranthu பறக்கவிட்டுட்டேன்,KAAYAM thaan ஆறிருச் sila்ல’ ena்றாள். enaக்கு ondruமே சொல்லத்தோணவில்லை.
அவ்வப்bodhu pakkaத்திலி rukkum marankalil andhakkuruvi தென்படுகிறதா enru paarthuப்paarthu yemanthu போவேன், appoதெல்laam தூரத்தி lirunthu ena்னைப்paarthu சிரித்துக்கொள்வாள் ena் akkaa.