otrai meen

pona vaaratthil orunaal, raathri ஒன்பதரை mani. veettil ellorum ontraga utkaarnthu SAPPITUக்கொண்டிருந்தோம். yengaளுடைய பேச்சுச் saththathaik கண்டிப்பதுபோல் vaasal azhaippu mani olithathu.

en manaivi உட்கார்ந்தவாக்கில் nimirnthu paarthaar, azhaippu maniயோடு inaintha கறுப்பு vellaik kuttith thiraiil மசங்கலாக yetho or uruvam therindhadhu.

arai விநாடியில், vanthaிருப்பது yaar enறு avarukkuப் புரிந்துவிட்டது, ‘ஹையா, meen வருது’ enறபடி thulli எழுந்தார்.

enakku AACHARYAM. meen thanneeril vaazhum பிராணியாச்சே, athu yeppati engal veettu vasalil நிற்கமுடியும்? appadiye vanthu நின்றாலும், azhaippu maniயை அழுத்துவதற்கு meenukkuk kai உண்டா? viral உண்டா?

enனுடைய கிறுக்குத்தனமான karpanaigal tharikettu ஓடுவதற்குள் en manaivi kathavaith thiranthuவிட்டார். ulle nulanthathu meen அல்ல, mel MAADIYIL குடியிருக்கிற Miss. manaோகரி.

mana்னிக்கவும், avar ‘Miss’ அல்ல, oru maadham முன்புதான் avarukkuth திருமணமாகிவிட்டது, ‘மிஸஸ். manaோகரி’ enறு thiruthi vaasikkavum.

மிஸஸ் manaோகரி kaiயில் oru கண்ணாடிப் paathiram. atharkul oru kuttith thanga meen பரபரப்பாகச் சுற்றிக்கொண்டிருந்தது.

’vaanga, vaanga’ enறு manaோகரியை வரவேற்றபடி avar kaiயிலிருந்த thottiக்குள் ettip paarthaar en manaivi, ’oru meenதானா?’

’ஆமா, இன்னொண்ணு இன்னிக்குதான் seththuப்போச்சு’ enறவர் MUGATHIL thulium varuththam illai, ‘இதை naan engae வைக்கட்டும்?’

tholaikaatchiப் பெட்டியின் aruke irundha வெற்றிடத்தைக் காண்பித்தார் en manaivi, ‘ingey வெச்சுடுங்க, naanga paarththukகறோம்’

enakku ingey enன nadakirathu enறே puriyavillai. etharkaaga manaோகரியின் meen engal veettuக்கு இடம்peyarகிறது?

nallaவேளையாக, manaோகரியே enனுடைய குழப்பத்தைத் தெளிவித்துவிட்டார், ‘naanga oru vaaram ஊருக்குப் போறோம், athuவரைக்கும் yenga meenaiக் konjam paarththukகமுடியுமா?’

meenaiத் thottiயோடு கொண்டுvanthu natu haalil vaitthuvittu ippati anumathi kettaal enன pathil சொல்வது? echchil kaiயோடு ராஜேந்திரகுமார் பாணியில் ‘ஙே’ enறு vilithaen.

’ஏற்கெனவே unga வொய்ஃப்கிட்டே பேசிட்டேன், avanga ஓகேன்னு சொல்லிட்டாங்க, irundhaாலும் ungaகிட்ட oru vaarthai கேட்டுடலாமேன்னுதான் …’ enறு இழுத்தார் avar.

அப்புறமென்ன அம்mani? மேலிடத்திடம் anumathi vaangaியாகிவிட்டது, ippothu naan thalaiயசைப்பதா முக்கியம்? தவிர, otrai meen pirachanaiக்காக oru ஜோடியின் ஹனி மூனைக் கெடுத்தவன் enகிற paavam enakku ventaam. neengal சந்தோஷமாகப் போய்வாருங்கள்.

andru இரவே, manaோகரி தம்பதியர் புறப்பட்டுச் sendraargal. atutha oru vaaram, antha meen yengaளுடைய பொறுப்பாகிவிட்டது.

இதுவரை, naangaள் veettil நாய், பூனை, கோழி, ஆடு, மாடு, meen ethuvum valarthathu kidayaathu. aakaவே, திடுதிப்பென்று engal veettuக்கு natuவே oru meen sutrivaraுவது konjam vinodhamaaga irundhaது.

முதலாவதாக, antha meenai engal ilaiya magal பிடியிலிருந்து kaappaatravendum. அவள்மட்டும் anthaத் thottiyai ettip pitithuவிட்டாள் enறால், avvalavuthaan. konjamum THAYANGAAMAL ulle kai vittu meenaiக் kaiயில் eduthup பிதுக்கிவிடுவாள், paavam!

nallaவேளையாக, yengaளுடைய tholaikaatchi mejai konjam paeriyadhu. athan innoru munaiyil suvar Oramaaga meenai nakarthi vaiththuvittaal போதும், ellorum meenaiப் பார்க்கலாம், aththanai சுலபத்தில் தொட்டுவிடமுடியாது, oralavu pathiram.

atuthaபடியாக, meenukkuச் sappadu podum poruppu.

meen enன thalai vaalai viriththu விருந்துச் சாப்பாடா கேட்கப்போகிறது? color கலராகக் konjam periya சைஸ் கடுகு, allathu sinna சைஸ் மிளகுபோல் sila urundaiகள், athil thainthukku ontragaத் thanneeril pottaal meenay thedi vanthu SAPPITU yeppam விடுமாம்.

manithaர்களுக்கும் ippati oru matthirai irundhaால் nandraaga irukkum enறு en manaivi karuththuth theriviththar. thinamum சமைக்கிற, paathiram கழுவுகிற தொல்லையே இருக்காதாம்.

நியாயம்தான். aanaal, enனதான் otrai மாத்thiraiil vayiru நிரம்பினாலும், manitha naakkukku athu thirupthiyaga இருக்குமா? enakkennavo சந்தேகமாகவே irukkirathu.

nallaவேளை, meenukku arusuvai உணவெல்லாம் பழக்கமில்லைபோல, anthaக் கடுகு சைஸ் urundaiயைச் SAPPITUvittu மகிழ்ச்சியாகச் சுற்றிvanthuகொண்டிருந்தது.

vaLakkamaaka engal veettuக்கு varum kuttik kutti பொம்மைகளுக்குக்கூடப் peyar சூட்tvடுகிற நங்kai, intha meenaiமட்டும் eno பெயரிடாமலே கொஞ்சத் தொடங்கிவிட்டாள். kaalai yezhunthavudan meenukkuச் sappadu podum velaiyai avale ஏற்றுக்கொண்டுவிட்டதால் yengaளுக்கு oru thalaiவலி theernthathu.

sappadu podumபோதுமட்டுமில்லை, kaal mani நேரத்துக்கு oruமுறை meen kuduvai aruke oadi vanthu athu enன seygirathu enபதை வேடிக்kai parpathu avaludaya piriyamaana பொழுதுபோக்காக maariவிட்டது, ‘ITHTHANAI periya meenukku inthaக் கொஞ்சூண்டு sappadu போதுமா?’, ‘meen aen adikkadi வாயைத் thiranthu மூடுது?’, ‘aen neraa நீந்தாம suthiச் suthi வருது?’, ‘intha meen aen thangaக் colorல இருக்கு? yaar athuக்குப் பெயின்ட் அடிச்சாங்க?’ enறெல்லாம் மூச்சுவிடாமல் kelvigalai aduka ஆரம்பித்தாள்.

yengaளுக்கும் antha meen oru விநோதமான, uyirulla vilaiyaattu பொம்மையாகத் THONDRIYATHU. முக்கியமாக, vevveru konangalil பார்க்கிறபோது antha meen periyaதாகவும் sinnaதாகவும் maari maariத் தெரிவதை ஆச்சர்யத்துடன் rasithen.

muthal irandu naal enthap pirachanaiயும் illai, moontravathu naal, MEENIN vegam laysagaக் குறைவதுபோல் THONDRIYATHU. summa manap pirammai enறு நினைத்துச் சமாதானப்படுத்திக்கொண்டேன்.

naanகாவது naal, kannadik kuduvaiயில் irukkum neer ரொம்பக் கலங்கலாக maariயிருந்தது. thaneerai மாற்றவேண்டும்.

athatkagaவே, oru kutti valai koduthaிருந்தார்கள். oru பக்கெட்டில் thanneer நிரப்பி, meenai valaiயில் pitithu atharkul pottom. piraku கண்ணாடிப் பாத்திரத்தைக் கழுவிச் suththamaana thanneer நிரப்பினோம்.

naangaள் intha vaelaiyil ‘பிஸி’யாக irundhaபோது, yengaளுடைய ilaiya magal antha பக்கெட்டைக் கவனித்துவிட்டாள், neraaக oadi vanthu தண்ணீருக்குள் kai vittu meenaiப் pidikka muyanRaaL.

nalla வேளை, kadasi nimidathil naan சுதாரித்துக்கொண்டு avalaith தூக்கிவிட்டேன். illavittal anthaத் thanga MEENIN KATHI avvalavuthaan.

oruவழியாக, paathiram, thanneer சுத்தமாகிவிட்டது, meen meendum pazhaiya kuduvaiக்குள் sentru sutrivara aarambithathu.

thideerendru en manaiviக்கு oru சந்தேகம், ‘inthaத் thanniyila uppup போடணுமா?’

‘உப்பா? athu ethuக்கு?’

‘கடல்ல மீனெல்லாம் upputh thanniyilaதானே uyir vaazhum?’

’யம்மாடி, ithellaam VEETLA வளர்க்கறதுக்காகவே uruvaakkappatta Factory meen, ithellaam eppavum kadalaip பார்த்திருக்காது, ithukku upputh தண்ணியெல்லாம் தேவையில்லை’

ippatiப் periya மேதைமாதிரி pathil சொல்லிவிட்டேனேதவிர, enakkuக் konjam சந்தேகமாகவே irundhaது. அப்புறமாக inaiyathil thediப் parkkavendum enறு நினைத்துக்கொண்டேன்.

பளபளா paaththiraththil meen உற்சாகமாகச் சுற்றிvanthaது. teeveyil ethaavathu குத்துப் paattu pottaal ஸ்பீக்கர் adhirvai unarndhu முன்பைவிட அதிவேகமாகச் சுற்றியது, நங்kai pazhaiyaபடி naalமுழுக்க athaiye வேடிக்kai paarththukகொண்டும் chellam கொஞ்சிக்கொண்டும் நேரத்தைச் செலவிட்டாள்.

aanaal, thanneer மாற்றியpiraku, MEENIN neechal vegam innum குறைந்துவிட்டதுபோல் THONDRIYATHU. pala சந்தர்ப்பங்களில் நீந்தாமல் summa appadiye still aaka nindrukondu பயமுறுத்தியது.

அப்போதெல்லாம், meen unmaiyaagave uyirodu irukkiratha enறு therinthuகொள்வதற்காக பாத்திரத்தின் ooraththil thatta arampithom. engal sattham ketathum athu விழித்துக்கொண்டு laysaga thuduppai அசைக்கும், yengaளுக்கு nimmathi.

‘aen ippati சோர்ந்துபோய்க் கிடக்கு?’

‘தெரியலையே, namma veettuக்கு vantha நேரம், nammaோட சோம்பேறிக்குணம் athuக்கும் தொத்திகிச்சோ?’

veliye கிண்டலடித்தாலும், ullukul konjam பயமாகதான் irundhaது. avarகள் nambik kodutha meenai naam சரியாகப் பராமரிக்கவில்லையோ enகிற pathatram.

aanaal, naangaள் enன செய்திருக்கமுடியும்? thinamum or urundai sappadu போடச் சொன்னார்கள், pottom. thanneer kalankinaal மாற்றச் சொன்னார்கள், மாற்றினோம், atharkumel atharku enன pirachanai enறு diagnose / debug seiya yengaளுக்குத் thriyavillaiye.

மீனுக்கெல்லாம் viyaadhi வருமா? athaip பரிசோதித்து marunthu கொடுக்கக் kaalநடை(?) marutthuvargal இருப்பார்களா? சாப்பாடே கடுகு சைஸ் enறால், antha marunthu enன சைஸ் irukkum?

senra ஞாயிற்றுக்கிழமை தொடங்கி, konjam konjamaaga antha alakiya thanga meen துவண்டுபோய்க்கொண்டிருந்தது. naangaள் seivathariyathu விழித்துக்கொண்டிருந்தோம்.

திங்கள்கிழமை நங்kai potta சாப்பாட்டைக்கூட athu ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை, கடுகு urundai appadiye தண்ணீரின்mel மிதந்துகொண்டிருந்தது, ulle meenum atharku inaiyaaga உயிரற்றதுபோல் கிடந்தது, yeppothavathu thuduppukal laysaga அசைந்தன, மற்றபடி நீச்சலெல்லாம் atigam illai.

’paavamப்பா, meenukku enனவோ ஆயிடுச்சு’ enறு புலம்பத் தொடங்கினாள் நங்kai. ‘நீ ஒண்ணும் கvalaiப்படாதேம்மா, ellam சரியாயிடும்’ enறு avalukkup poy aaruthal sonnabadi naangaள் manaோகரி kuDumpaththaaR thirumpi varum naalai ethirnokka arampithom.

avarகள் கிளம்பியபோது, ‘எப்போது thirumpi வருவீர்கள்’ enறு கேட்டுக்கொள்ளத் THONDRAVILLAI. தவிர, ஹனி moon கிளம்புகிறவர்களிடம் அப்படிக் ketpathum naakarikamaaka irukkathu.

aanaal ippothu, avarகள் இன்றைக்கே thirumpi vanthuவிட்டால் paravaayillai enறு naangaள் thavikka arampithom. yeppatiயாவது meenai avarகளிடம் uyirodu ஒப்படைத்துவிடவேண்டும். athanpiraku, athu avarகளுடைய pirachanaiயாகிவிடும், yeppatiயோ vaiththiyam paarththuk காப்பாற்றிக்கொள்ளட்டும்.

athuமட்டுமில்லை. oruவேளை intha meen uyirai vittuவிட்டால், ITHTHANAI naal naangaள் athaip பத்திரமாகப் paarththukகொண்டோம் enபதற்கு enன அத்தாட்சி? naangaள் அலட்சியமாக irundhaு athaik கொன்றுவிட்டோம் enறுதானே manaோகரி நினைப்பார்? engalmel enthath thavarum illai, we tried our best enபதை avarukku yeppati நிரூபிப்பது?

netru maalai, aluvalagathilirunthu thirumpi vanthu கழுத்துப் பட்டையைக் கழற்றும்போதே, tv ARUGIL enனவோ உறுத்துவதுபோல் unarnthen. nerungip பார்த்தபோது, antha otrai meen seththuப்போய் மிதந்துகொண்டிருந்தது.

intha oru vaaram, paththu nalil antha மீனுடன் yengaளுக்கு உணர்வுபூர்வமான pinaippu ஏற்பட்டுவிட்டதாகவெல்லாம் ஜல்லியடிக்கமாட்டேன். aanaal, nam kannethire oadi விளையாடிக்கொண்டிருந்த or uyir ippati மரக்கட்டைபோல் seththu மிதக்கும்போது, migavum mana varuththamaaka irundhaது.

indru kaalai, manaோகரி thirumpi vanthaிருக்கிறார். maalai meenai vaanga வருகிறவர் kaiயில் verum thottiyai yeppatiக் கொடுப்பது? veroru thanga meenai vilaikku vaangaிப் pottaுக் koduthaுவிடலாமா? avar adaiyaalam கண்டுpitithuவிடுவாரா? unmai therinthu yengaளைக் கோபிப்பாரா? கோர்ட்டுக்குப் போவாரா? பெங்களூரில் ethu nadanthalum ஆச்சர்யப்படுவதற்கில்லை!

வழக்கம்போல், inthaப் pirachanaiயை en manaivi thalaiயில் சுமத்திvittu, naan aluvalakathil vanthu utkaarnthuகொண்டுவிட்டேன். maalai naan veedu திரும்புவதற்குள் meen thotti kanaamal poiyirunthaal nimmathi!

aanaal ondru, engal adukaகத்தில் innoru ஹனி moon தம்பதியின் மீனுக்கோ, மானுக்கோ தாற்காலிகப் pugalidam ondru தேவைப்பட்டால், நிச்சயமாக engal veettuக் kathavaith thattaமாட்டார்கள். athatkaga சந்தோஷப்படுவதா, துக்கப்படுவதா enறுதான் theriyavillai.

***

en. சொக்கன் …

03 06 2009
Written : செல்வமணி - படித்தது பகிர்ந (17-Sep-15, 10:54 pm)


புதிதாக இணைந்தவர்

மேலே