parikodutha manasu

saaral mazhaiyil
olaik குடிசையின்
sottum neerத்துளியாய்
ooyatha un ninaivuch sumaigal
THOOKATHAI உருவிக்கொள்கிறது

ஊளைக்காற்றில் padapadakkum
vaasal moonkil கதவாய்
vittu vittu aadukirathu
santhitha ninaivuch sitharalkal

neer varanda உறைகிணரின்
ooyathaத் தவளைச் sathamaai
neeyillatha un peyarai
வாய்த் thaane முனுமுனுக்கிறது

mun ஜாமத்தின் muthal poluthil
yetho veettu vaasal
கோடாங்கியின் ஜக்கம்மா
nalla kaalam solliyathu

nel vayal திருடுட்டு எலிpola
aalillaa எரிக்கரைச் sambavangal
adikkadi நினவைச் surutti
nenjukkul ஒளிக்கிறது

வாலில்லாத பட்டமாய்,நாம்
சேர்ந்துத் thirinda idamellam
nerunchi முற்செடியாய்
manasukkul kuthukirathu !

otrai maattu vandi மணிச்சத்தம் ,
mella mellaத் தொலைவது pola
un kaal kolusin osaigal
verumaiyin விலாசமாய்த் thavikkirathu !

எல்லைக்காவல் அய்யனார்சாமியும்
yennaip polaத்தான்
அடுத்தவனுக்குக் kattik koduththu
avalai OORE anuppi vaiththa pothum
vegu tholaivil innum
வெறித்துக் konduthaan irukkiroom.