puththisaali aatukkuti

puththisaali aatukkuti

antha adarndha kaattil nari onai sinkam karadi ena yeraalamaana mirukangal vaalnthu vanthana. ellaa மிருகங்களுm nangu kozhuththa udalodu nadamatik kondirunthana. atharku kaaranamum undu. anthaக் kaattai ஓட்டியுள்ள சிறுகிராமத்தில் முத்துசாமி ena்ற aezhai vaalnthu vanthan.

avanathu aatukkutiகள் thulli vilaiyaadi maeinthu konde vazhi thavari kaattukkul vanthu vidum. avvalavuthaan udanae athai காலிseithu vidum intha mirukangal. முத்துசாமி thanathu thanthai thanakkaka சொந்தமாகக் kodutha naarpathu aaduகளையுm ovvondraaga izhandhu kondirundhaan.

ippothu motham பனிரென்டு aaduகளே மிஞ்சியிருந்தது. ithanaal முத்துசாமி miguntha vethanai அடைந்thaan. சாப்பிடக் kooda manamillamal thuvandu ppoi aaduகளை adaiththu vaithiruntha பட்டியின் ARUGIL paduthuviddaan. ‘கண்ணுங்களா! neeங்களாவது ena்னை vittu போயிடாம patthiramaaga iruங்கப்பா. ena்kannaiத் thappi veliye போயிடாதீங்க. avvalavuthaan antha kodiya mirukangal unga எலுmபைக் kooda vittuவைக்காதுங்க. athanaala பாதுகாப்பா ingeye iruங்கப்பா. ena்னை melum melum vethanaiப்பட வைக்காதீங்க’ –ena்றபடியே tharayil paduthu satru neratthil தூங்கியுm vittaan.

avan pesiyathai kettuk kondirundha aadugal முத்துசாமியின் nilaiயைக் kandu manam வருந்தின. thangalaai valarththu ஆளாக்கியவன் thunbathai avaikalaal தாங்கமுடியவில்லை. avanukku thangalaal entha uthaviyum seiya mudiyavillaye ena vethanaiப் பட்டன.

appothu anthaக் kooda்டத்தில் irundha aadu ondru dhan ammavidam “amma! எத்தனைநாள்thaan naam oodiyaadi vilayada mutiyamal nam விருப்பத்திற்கு purkalai மேயாமல் ippati பட்டிக்குள்ளேயே adanthu KIDAPPADHU. itharku oru mudivu கட்டவேண்டாமா” –ena்றது. thaay aadu thanathu pillaiyai பரிவோடு நக்கியது. “மகனே! un kavalai enaக்கு purikirathu. aanaal ithu thaane namakku pathukappu vaLaiyam. ithaiத் தாண்டிப் pona nam உறவினர்களின் nilai ena்னvaaயிற்று ena்பதுthaan unakkuth தெரியுமே. terinthum nee veliye sella ஆசைப்படலாமா. paavam nam ஏஜமானர் namமில் பாதிக்குமேல் izhandhu தவிக்கிறார். avarukku naam entha kastaththaiyum கொடுக்கக்koodaாது. namakkuத் thevaiyaana உணவுthaan kidaikirathe. SAPPITU vittu paduthuக் கொள்வோm” –ena்றது thaay aadu.

மறுப்பாக thalai asaithathu kutti aadu. “amma ungaளைப் pol ena்னால் irukka mutiyaathu. itharku oru mudivu kattiye aaka vENtum. appothuthaan naam suthanthiramaaka நடமாடmudiyum. nam எஜமானருm ippati namakkaaga kaaval irukkaாமல் avarathu velaiyaip paarkka mudiyum. athanaala் naan oru mudivuக்கு vanthaிருக்கிறேன்” –ena thanathu திட்டத்தைக் கூறியது.

athaiக் ketta matra aaduகளுக்கு சந்தோஷm thaalavillai. “டேய் கண்ணா! nee mattum ithai வெற்றிகரமா seithu mudithu vittaal நமக்கொல்லாm intha சிறையிலிருந்து விடுthalai. namathu இஷ்டத்திற்கு maeinthu vittu iravil veedu thirumbinaal pothum. nee ithai sariyaagach seithu விடுvaaயல்லvaa” –ena்றது vayathu muthirntha aadu.

thaay aadu pathariyadu. “மகனே! ventaam intha விபரீத vilayada்டு. enaக்கு ore magan nee. unனை orupothum naan இழக்கமாட்டேன். kaattukkul ppoi vittu திருmபியவர் evarumillai. naan unனை anuppa மாட்டேன்” –ena்று kanneer sindhiyadhu. “amma அழாதே! naan puththisaali ena்று neethaane adikkadi solvaai. ippothu neeயே thadai poodalama. nam yinaththai yeppati அழித்தன antha mirukangal. avatrai namமால் azhikka முடியவிட்டாலுm விரட்டியடிக்கலாமே. amma thairiyamaaka iru. naan vetriyodu திருmபுவேன். paatti ammaவுக்கு thairiyam soll. naan வெற்றிச் செய்தியோடு வருகிறேன்” –ena்றvaaறு பட்டியின் metheri thaavi veliyil குதித்தது ursagamaaga thulliயvaaறு kaattai nokkich senrathu.

kattirkul நாலைந்து nariகள் kurukkum nedukkumaai pasiyodu உலாவிக் kondirundhaது. pasi uyirai edukirathu. oru aadu kooda irandu naalaga kannil padavillaiye. பட்டிக்காரன் உஷாராகி vittanaa ena தங்களுக்குள் புலmபிக் kondirunthana. appothu satru கரகரப்பான வித்தியாசமான kuralil kaattuk கொடிகளுக்கிடையே sikkith thavithuk kondirundha antha kozhuththa aatukkuti அdhan kannil pattathu. “ஆஹா! irandu naalaay kainthu கிடந்ததற்கு indru nalla virunthu varungal போகலாm” –ena்றvaaறு aatukkutiயை நெருங்கியது.

aatukkuti anaithaiyum paarththuk kondu otraik kannai மூடிக்kondu yetho thavam seivathu pol nindru kondirundhaது. ARUGIL nariகள் வருவதைக் கண்டதுm, “varungal, varungal. yem பொருமான் ungaளை anuppaி வைப்பதாக ippothuthaan ena்னிடm sollலிக் kondirundhaார். atharkuள் vanthuவிட்டீர்களா? m சீக்கிரm vanthu enaக்கு இரையாகுங்கள். enaக்கு payangara pasi” –ena்று உறுமலான kuralil அதட்டியது.

nariகளுக்கு payangara athirchi. ooradi pin vaankina. “ena்னடா. ithu? namமையே சாப்பிடப் போகிறதாm intha aatukkuti. அதுவுm kadavule anuppaிவைத்தார் ena்கிறது. இdhan kural kooda aadu kural போலில்லையே. nariகள் thayangi nindrana. “ena்ன தயக்கm! சீக்கிரm varungal. ungaளை SAPPITU vittu இக்காட்டிலுள்ள anaiththu மிருகங்களையுm சாப்பிடvENtum. ithu yem பெருமானின் kattalai. mudhalil ungaள் thalaiவரான சிங்கத்தைத் thaan சாப்பிடலாm ena்றிருந்தேன். atharkuள் neeங்கள் vanthuவிட்டீர்கள். athanaalaென்ன mudhalil siriya virunthu. piraku periya virunthu...ஹாஹா” –வென payangaraமாக sirithathu.

nariகள் பிடரியில் கால்பட விழுந்தடித்துக் kondu ஒடின “ஐயோ! namமை azhikka yetho eman vanthuvittaan. ஓடுங்கள் ஓடுங்கள் எல்லோருm ஓடுங்கள்”. ena்றvaaறு ஒடியது. ethire vantha sinkam கர்ஜித்தது. “ena்ன உளறுகிறாய். namமை azhikka yaruku துணிவுண்டு” –ena்றது. nariகள் thayangal PARTHATHAI கூறியது.

sinkam கெக்கலித்தது. “ungaளுக்கு பைத்தியமா பிடித்தருக்கிறது. oru arppa aatukkuti namமை அழிப்பதா. varungal ena்னுடன். athai oru kai paarthu விடுகிறேன்.” –ena்றvaaறு புறப்pattathu. atharkuள் nariகளின் கூக்kural kettaு anaiththu மிருகங்களுm koodaிவிட்டன.

அனைவருm படையாக purappattu aatukkutiயைத் thedi புறப்பட்டன. thooraththil ithaiப்பார்த்த aatukkutiக்கு ullukul பதறினாலுm satru தெmபாகவே nindrathu. MANATHIRKKUL உறுதியைக் kooda்டிக்kondu, கொஞ்சm பதறினாலுm ellaaமே veen ena்ற நினைப்புடன் nimirnthu nindrathu. atharkuள் மிருகக்kooda்டm dhanனை நெருங்கிவிடவுm. பரvaaயில்லையே. yemபெருமான் sonnar. nee எங்குm pogaathae. அனைவருm unaku virunthaaga avarkale unனைத் thediவருvaaர்கள் ena்று sonnar. athey pol vanthuவிட்டீர்களே. m mudhalil raja neeர் vaaருm. உmமைத் தின்னத்thaan enaக்கு peruththa aaval. arppaுறm அனைவருm varisaiyaaka nillunkal. oruவரையுm vittu vidamatten. ungaள் அனைவரையுm azhithu vittu inthaக் kaattil kaaval theivamaga ena்னை irukkaவே yemபெருமான் உத்தரவிட்டார். “m. m.. raja vaa. enaக்கு pasiக்கிறது.” –கூக்குரலெடுத்து alariyadhu.

avvalavuthaan anaiththu விலங்குகளுm திசைக் கொண்றாக அலறிப் புடைத்து பறந்தோடின. aatukkuti oru வெற்றிச் சிரிப்போடு kaadu முழுவதுm suttriyathu. entha oru விலங்குகளுm இல்லையென்றதுm நிmமதி PERUMOOCHU vittathu. mஹூm. evvalavu மாமிசங்கள் thinru udal kozhuththaு ena்ன palan. oru aatukkutiக்கு irukkaுm மூளைkooda intha mirukangalukku illaiye. ena்றvaaறு ursagamaaga thanathu பட்டிக்குச் sentru அனைவரிடமுm நடந்ததைக் கூறியது.

anaiththu aaduகளுm athaiக் konchi மகிழ்ந்தன. andrilirunthu avargal அனைவருm thangal விருப்பm pol kaadu முழுவதுm sutri maeinthu santhoshamaga vaaழ்ந்தன.

kathaiyin neeதி: புத்திகூர்மையுm மனதிடமுm irundhaால் யாரையுm வீழ்த்திவிடலாm.
இடுkaiயிட்டது NANTHA KUMAR