naalaiya en manaivi

,







antralarntha குமுதமோ nin mukam

un alagai kanda muzu nilavum

naani antha kaarmega koottathin

pinnae satre மறைந்தானோ


எழிலாய் nee uduthiya சிற்றாடை

குமரியே பொங்கும் un எழிலை

sokusaay மறைக்குதே iyalbaga

enru naan ninaika இங்கிதமாய்

athai arinthaval pole

en காதருகில் vanthu aval chonnaal



பொறுத்திடுவாய் "en annpae",

" naalai nee oorariya moondru mudichu

en kazhuthil kattiya pinnae

un parvai mattumae ariyum

marainthirukum intha எழிலெல்லாம் "

unனை ataiya naalai enன

kaalamellaam kaathirupen annpae

enru koori INPATHIL mithanthu

en illam sendradainthen