thaayin thanimai

thaay thanthaiyaai izhanthaalum dhanமீது அன்புkaatta oruvan irukkaி்றான் enkira மனநிம்மதியோடு dhan vaazhkkai VAAKANATHIL பயணிக்கிறாள். avanum dhan thirumana vaazhkkaiயை இவளோடுthaan vaazhavendum enkira uruthiyodu irunthan. ivarkalin kaadhalai avan veetirku theriyappaduththa virumbinaan. appavidam சொல்லத்தயங்கிவயன், mudhalil dhan ammavidam thairiyamaaka solliவிட்டான். aam ovvoru veetilum amma thaane இடிதாங்கியாக IRUKIRAL. oru naal dhan kanavaridam maganin kaadhalaiப் patri theriyappaduththaினாள். avvalavuthaan dhan maganidam kaatta vendiya கோபத்தையெல்லாம் manaiviyidam வெளிப்படுத்தினார் antha uthamar. nadkal நகர்ந்தன, thanthayum maganum பேசிக்கொள்வதுமில்லை, sariyaaga சாப்பிடுவதுமில்லை. ithai eppadiyaavathu sariseiya விரும்பினாள் amma. mella mella dhan veedu iyalbu nilaikku திரும்பியதை unarnthal. makanukkum thirumana vayathu நெருங்கியது, meendum maganin kaadhalai பக்குவமாக dhan kanavaridam எடுத்துரைத்தாள். avarum kadaisiyaka maganin unarvai புரிந்துகொண்டு thirumanaத்திற்கு sammatham தெரிவித்தார்…

thirumana ERpaaDukaL anaitthum sirappaka அரங்கேறின. மணப்பெண்ணிற்கு solliக்கொள்ளும் padiyaga sonthangal yarumillai entraாலும், thozhigalin aravanaippil மணமேடை ஏறினால். thirumanaம் inithe mudinthathu. மணmaganin appavum ammaவும், avalai மனப்பூர்வமாக eRRukkoNDanar. dhan pukuntha veetirkuள் முdhan muthalaka வருகிறாள், dhan பிறவிப்பயனை அடைந்ததுபோல் avalukuள் ellaiyilla aanantham. athai avalin kangalilum unara mudinthathu…

SIRITHU kaalam மணvaazhkkai inpamaka senrathu. nadkal செல்லச்செல்ல aththaiyum மாமாவும் avaluku idaiyooraagaத் தெரிந்தார்கள். ithanaalthaan ennavo dhan kanavanoodu suthanthiramaaka irukkaமுடியவில்லை enru yenniனாள். ithai dhan kanavanidam yeppati solvadhu enkira kuzhapathil சிக்கித்தவித்தாள். irukkum idathilaeye makilchiyaaka valvathu yeppati enru யோசிக்காமல், thaniக்குடித்தனத்தில்thaan santhoshamaga irukka mudiyum entra சிந்தனையிலேயே இருந்தாள்…

ithanaal dhan atthai matrum maamavitam satru இடைவெளியுடனேயே பழகினாள். oruவழியாக dhan kanavanidam pidivaadhamaaga thani veedu povathu patri vakkuvatham செய்தாள். iruthiyil vettri avalukae. athargaana naal varumpodhu thaniக்குடித்தனம் selvom enru manaiviyai சமாதானப்படுத்தினான். அவனுக்கோ ithai yeppati peRROriDam solvadhu entra தயக்கம்? SIRITHU நாட்களுக்குப்piraku manaiviyin வற்புறுத்தலின் kaaranamaaga mudhalil dhan ammavidam thaniயாக selvathu patri solkiraan. ammaவிற்கு maganai thaniveedu anuppaுவதற்கு SIRITHUம் manamillai. aam yeppati thaniயாக anuppa sammatham சொல்வாள்? dhanனருகே anaivarum irunthum oru அநாதையைப்போல் இருந்தவள், maganum marumakalum dhanனை vittu செல்வதாகச் sonnaால், paavam avalal அழுவதைத் thavira veru yenna seiya mudiyum?

thanthaayo mudhalil maruthalum piraku pala அறிவுரைகளைச் solli, maganai vazhiyanuppa thayaaranar. thaan thaniக்குடித்தனம் செல்லப்போவதை yenni migavum magizhchiயடைந்தாள். thanakkum kanavanukkuம் idaiyil ini yarum idaiyooraaga irukka maattaargal entra kanavugalil பயணிக்கலானாள். atthai maruppu தெரிவிப்பதை SIRITHUம் பொருட்படுத்தாது dhan பொருட்களையெல்லாம் saripaarthuக்கொண்டிருந்தாள். thani veedu sellum naal vanthathu. evvalavo samaathaanam solliyum ketkaatha maganidam kadaisiyaka, manathil mattumae sumantha kannerai வெளிப்படுத்தி kathari அழுதாள். maganum satru பதறிப்போனான். aanaal marumagalo, dhan kanavan போகவேண்டாம் enru solli viduvaano entra பயத்தில், un amma aluvathupol naadakam போடுகிறாள் enru solli atthaiயை அதிர்ச்சிக் kadalil மூழ்கடித்தாள். atthaiயோ “நான் உனக்காகவும்thaan அழுகிறேன், athu unaku ippothu puriyaathu entraாள்“, entha muyarchium பயனளிக்கவில்லை, iruthiyil iruvarum veettil irunthu புறப்பட்டனர்…

puthu veettil migavum magilchiyudan dhan vaazhkkaiயை தொடர்ந்தனர். angu senra sila காலங்களிலேயே aval karuvutraal. ithai கேள்விப்பட்டவுடன் migavum aasaiyudan avalin aththaiyum மாமாவும் avalai paarppathaRkaaka veetirku vanthanar. aval sonna entha vaarththaigalaiyum peridaga எடுத்துக்கொள்ளாமல் marumagalai அக்கறையுடன் கவனித்துக்கொண்டாள். irandu நாட்களுக்குப் pin atthai avalai thangalathu வீட்டிற்கே meendum போய்விடலாம் enru azhaithaal. aanaal marumagalo ingu vanthathaal thaan enakku kuzhanthai உண்டாயிற்று athanaal ingeye irukkaிறேன் enru மறுத்துவிட்டாள். aththaiyum sari enru அமைதியாகிவிட்டாள். dhan kanavanin kaadhal kalantha துணையுடன், petra thaayaipola கவனித்துக்கொண்ட atthaiயின் அரவணைப்பிலும் oru an maganaiப் petraெடுத்தாள்…

dhan vaazhnaalil santhitha anaiththu thunbangalum ore nodiyil தொலைந்ததுபோல் antha veettil ulla anaivarukkum magizhchi. kuzhanthai pirandhadhu muthal seiyavendiya ellaa சுபகாரியங்களையும் sirappaka seithanar. dhan pillaiyai yeppatiயெல்லாம் valarkka vENtum, yeppatiயெல்லாம் vaazha vaikka vENtum enru ippothe dhan vaazhkkaiயின் PAATHYAI maganukaaga செலவிடத் துவங்குகிறாள் thaay. sila மாதங்களுக்குப் piraku avalin atthai, pillaiyai thaniயாக valarkka nee migavum siramappatuwaay athanaal nam வீட்டிற்கே meendum selvom, naankalum angu thaniயாக thaane irukkaிறோம் enru azhaithaal. aanaal eno athai புரிந்துகொள்ளாமல் marumagal மறுத்துவிட்டாள்…

ippati thotarnthu moondru anடுகள் avalin atthai adikkadi கேட்பதும், ival தட்டிக்களிப்பதுமாக irunthathu. antha moondru வருடங்களுமே dhan pillai matrum kanavanutan makilchiyaaka செலவிட்டாள். அக்கம்பக்கத்தினரைப் paarthu இவர்களும் dhan pillaiyai மூன்றரை vayathileye pallikku anuppa விரும்பினர். angu iruppathileye sagala வசதிகளுடன் ulla palliyil அச்சிறுவனை சேர்த்தனர். muthalnaal pallikku செல்லமாட்டேன் enru அடம்பிடித்த அவனை, piriya manamillamal வலுக்கட்டாயமாக anuppaிவைத்து veeduதிரும்பினாள்…

nadkal செல்லச்செல்ல dhan magan dhanனைvittu tholaivil iruppathupol unarnthal. avalin kanavanum maganum kaalai 8 MANIKKU VEETAI vittu கிளம்புவார்கள், maganai 3 MANIKKU pallikkuச்senraு azhaiththu வருவாள், dhan kanavanao iravu 8 MANIKKU varuvan. magan வளரவளர avan veettil irukkum neram குறைந்துகொண்டே vanthathu. palli mudinthu veetirku vanthathuம் dhan nanbargaludan vilayada senraுவிடுவான். dhan appa varum nEraththiRku satru munnathaaka veetirku varuvan. aval evvalo solliப்paarthuம் magan கேட்டபாடில்லை…

migavum kurugiya kaalatthileye thaniமைக்கு நெருக்கமானதை arintha aval dhan kanavaridam ithaiப்patri மனம்vittu பேசvENtum ena ninaithal. aanaal athargaana neram avaluku IRUNTHALUM avalin kanavanukku illai. iravu நேரத்திலாவது dhan kanavaridam பேசநினைத்தாலும், வேலைப்பளுவின் kaaranamaaga சாப்பிட்டவுடன் உறங்கிவிடுவார். thaniமைகளின் kodiya pasiku கொஞ்சம்கொஞ்சமாக இறையாகிக்கொண்டிருந்த avalin vaazhkkaiயை yenni அஞ்சியவள், orunaal dhan கணவரிடமும் makaniDamum கூறினாள்…

ithai sariyaaga புரிந்துகொள்ளாத avargal, avalai சந்தோஷப்படுத்த VENDUMENDRU ninaiththu ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் வெளியிடத்திற்கு azhaiththuச்sellalaam enru முடிவுseithanar. avalum makilchiyaaka sariயென்று எற்றுக்கொண்டாள். mudhalil sila ஞாயிறுகள் magizhchiயுடனேயே senraன. aanaal ippati ஞாயிறுகளில் veliyil செல்வதால், கணvarum maganum dhanனைவிட வெளியுலகிற்கே athiga mukkiyatthuvam கொடுப்பதைப் புரிந்துகொண்டாள். ithanaal vidumurai naatkalai veettileye கழிக்கலாம் ena முடிவெடுத்தாள்…

ippatiயே naatkalai kadakka verutha aval meendum dhan atthai வீட்டிற்கே sellalaam ena யோசித்தாள், aanaal atthaiயிடம் aval pesiya varthaigalai yenni தாழ்வுமனப்பான்மையின் kaaranamaaga kanavaridam ithaiப்patri கேட்காமலேயே மனதிலேயேவைத்து புழுங்கினாள். manaiviyin sogathai unara்ந்த kanavan aaruthal கூறுவதாக ninaiththu, thaniயாக iruppathaaga எண்ணும்போது veettil தொலைக்காட்சியை பார், enru ore vaarthaiyil avalin thaniமையை விரட்டலானான்…

aanaal ippothuள்ள தொலைக்காட்சித் தொடர்களில் vaazha்வதற்கான வழிகளைவிட, vaazhkkaiயை அழிப்பதற்கான நிகழ்ச்சிகள்thaane அரங்கேற்றப்படுகின்றன. thaniமை yennaும் naraka vethanaiyaal uravukal irunthum, yarum avalai sariyaaga கவனிக்காததால், உறக்கமின்றியும் நிம்மதியின்றியும் vaazha்வதை வெறுக்கலானாள். orunaal ithaiப்patriயே ninaiththuக்கொண்டிருந்தவள் thaniமைக் KODUMAIYIN உச்சத்திற்கே senraதால் kathari அழதாள். kanneerthulikal avalaiப்paarthu, “ippothu nee etharkaaga naadakam போடுகிறாய்” enru yeelanamai நகைத்தது…

அப்போதுthaan aval atthaiயின் வலிகளைப் புரிந்துகொண்டாள். aanaal ippothu புரிந்துகொண்டு yenna செய்வது? mannippu கேட்பதற்குக்கூட avargal udan illai. aam satru thaamathamaaga புரிந்துகொண்டாள். intha வார்த்தைகளால்thaan atthai migavum மனவேதனையுடன் இறந்திருப்பார்கள் enru யோசிக்கும்போது, avaluku dhan uyirai மாய்த்துக்கொள்ளலாம் entra ennm vanthathu. aanaal yennaசெய்வது, ovvoru pennum avarkalin vaazhkkaiயை dhan கணவருக்காகவும், pillaiகளுக்காகவும் thaane vaazha்கிறார்கள். ithanaal tharkolai எண்ணத்தை மாற்றிக்கொண்டு, thaan ippatiயெல்லாம் pesiyaதற்காகத்thaan iraivan thaniமை enaும் thandanayai கொடுத்திருக்கிறான் enru ஏற்றுக்கொண்டாள்…

“கடல் ஐந்தாறு

malai ainooru

ivai thaandith thaane

petraேன் unனை

udal செவ்வாது painay ovvadhu

pala noorandu nee ஆள்வாய் மண்ணை"


– thamarai

ivvulakil namakku ellalavum theenku ninaikkaatha ore uyir nam amma. ungalal இயன்றவரை veettil ullaவர்களிடம் neraththai செலவிடுமாறு வேண்டிவிரும்பிக் கேட்டுக்கொள்கிறேன்…

– ippatiக்கு ena் thaayin thaniமைகளை thavira்க்க virumpum magan: ச.தினேஷ்காந்தி