kiraama makkal ariviyal

megangalin koottam vaanai maraikka maalai நெருங்குமுன்னே sutram irutti mangalaana oliyil திளைக்க, mazhaithuligal mannil vizha யோசிக்கின்றன.
thayangi thayangi tharaiyai நனைக்கின்றன.
avvalavu thaanaaa enru enniya neram பகலுக்கு பகலான velicham பரவ,
payangara வெடிச்சத்தம் ஒலிக்க திடுக்கிட்டுப் poonavan thirumbip paarthaen.

" பயந்துவிடாதே,
அர்ச்சுனா! endraal idi காதவழி oodum. ",enற kiraama nambikkaiyil en vaay முனுமுனுக்கிறது அர்ச்சுனா! அர்ச்சுனா! enru.

idi veru, minnal veru enகிறது kiraama makkalin ariviyal.
avarkaluku vilanga வைப்பதென்றால் athu iyalaadha kaariyam idiயும், minnalum onrena.

" nee ppoi கண்டாயாக்கும்?
idiச்சத்தம் illamal minnal வெட்டுகிறதே!
yarai ஏமாற்றப் paarkkaிறாய்?. ", enru காரசாரமாகக் கேட்பார்கள்.

Kaadhugal kedka idiச்சத்தம், kangal paarkka minnal,
mele pidiththaal naam karuga vendiyathu thaan.
aayiram ariviyal வளர்ந்தாலும் kiraama மக்களிடையே ulla vizhaிப்பு அறிவியலிற்கே apparpattathu.

idi minnaludan mazhai பெய்தால் pna marathadiyil நிற்காதே enபர்.
செப்பு பாத்திரங்களை kaiyil kondu mazhaiயில் pogaathae enபர்.
atho meendum minnal!
Written : அன்புடன் மித்திரன் (11-Oct-18, 10:10 am)


புதிதாக இணைந்தவர்

மேலே