nam valiyil naam selvom

kankalaal penkalai காண்பதைவிட mannai kaanbadhu சிறந்தது; sellum valiyil kavanamaaga saevikalai அறிவால் poottu vambu pechchugal kaathil விழாவண்ணம்.

puththiyai kandapadi அலையவிட்டால் வைராக்கியம் ஏதடா?
manam penne சந்தோஷமென்று அலைகிறதே பாரடா!
athu சந்தோஷமில்லடா.
நரகத்தின் nulaivaaiyil.

yee enru yeeளிக்கிறாள் enru yenni கண்ணிலிழந்து madugal avai kasaappuk கடைக்குச் selkinrana.
angu வெட்டுப்பட்டு வெட்டூண்டு saakaamal சாகின்றன, thanakkup pin varisu venti.

ventaam!
வம்பே ventaam.
maname madinthu po.
guname vizhiththuk kol.
udalai maranthidu.
ஆன்மாவே! naan enru unara ஆணாவது, பெண்ணாவது ஏது?
ellam வெற்று சதைப்பிண்டங்கள்.
நாற்றமெடுக்கும் ivaRRin meethu thaan நரன்களுக்கு evvalavu ஆசை!?
athile என்னவொரு பிடிப்பு?!

arivai விழிக்கச் seiya ventiய idangalil udalai ninaithuk kondirundhaal arivu engae விழிக்கும்?
pala பெண்களோடு ICHAI kondaal புத்தியும் palaவாறாய் திரிபடைய thaan yaarendru thannai thaane arivathu engae?
medayeri pengal naam kangal என்பதும்,
இரவானால் விலைமாது veedu thedi செல்வதையும் paguttharivu enRavan evvalavu periya மடையன்?!