kallarai mattum

thaan ulaiththu saertha porulai
thannai vittu neengaamal
paathukathu valbavan oru naalum
பிறரது porulaiத் thavaraana
murayil அபகரிக்க எண்ண
மாட்டான்—அதனால்
makkalum avanai மதிப்பார்கள்

துன்பப்படும் yezhagalukku silar
uthavuvathu pol kadan koduththu
pinpu தரவேண்டிய
panathukku vattikku vatti pottu
avarkalin sothukkalai
அபகரிக்கும் நயவஞ்சகர்களும்
naattil undu

uyir pirintha pinpu—சொத்துக்கள்
ulakam muzhudhum உனக்கிருந்தும்
yenna payan enpathai
yendraavathu ninaithaதுண்டா ?
vaazhvin mudivil aaradi nilam thaan
vendumendra nilayaium maari
thevaiyillai endraanathu indru

aduththavar porul meethu
ஆசைபட்டு அபகரிக்காமல்
ulaiththu வாழுங்கள்—பிறரையும்
வாழவிடுங்கள் ,
அகிலத்தையே adaki ஆள ninaitha
அலெக்சாண்டரின் kallaraiyil
eluthappatta vazakam “இப்போ
kallarai mattum pothumaanathu “