anbu makanae

anbirkuriya மகனே!!!
தமக்கையின் தவ puthalvaney
thaayaagaமல் thaimaiyai உணரவைத்தவன் neeyadaa
kan kalanki nirkkum காலங்கலையும்
nilai kulainthu nirkkum நேரங்களையும்
azhagaai maraithaai un
அசட்டுதனமான  சிரிப்பினால்
unமீது konda anbinal
oraayiram vakkuvatham un தாயிடத்தில்
eththanaiyo மலழையரை nenjodu அணைத்தாலும்
eno un sparisam
ithuvarai unaratha ontrai unarthiyathu
kaalam ullavarai
unaku irandaam thaayaaga naan
enakku muthal kulanthaiyaga nee