காரணம்
ஒருவன்
தெரியாமல்
என் காலை
மிதித்து விட்டான் !
மன்னிப்புக் கோரியவனை
விட்டிருக்கலாம் !
பிலுபிலு என்று
பிடித்துக்கொண்டேன் !
கூட்டம்
ஒருகணம்
ஸ்தம்பித்தது !
மிதத்தவன்
முகத்தில்
ஈயாடவில்லை !
ஆனாலும்
நான் விடவில்லை !
யாவரும்
என்னை
ஒருமாதிரிப் பார்க்க
நான்
முனகிக்கொண்டே
அப்பால்
நகர்ந்து போனேன்,
என் தனிமையெனும்
வெம்மை தணிக்க
அந்த
லௌகிகச் சேற்றில்
கொஞ்சநேரம்
தலை நனைத்து
ஈரம் பெற்ற
அற்ப நிறைவோடு !
- குருச்சந்திரன்
