நினைப்புதான்
மேகக்கூட்டங்கள் மெல்ல மெல்ல மிதந்து
மாலை பொழுதிற்கு அழகு சேர்த்தன
விடைபெறும் சூர்யனும் சிரித்துக்கொண்டே
இரவு ஆட்சிக்கு வழிவிட்டு மறைந்தான்
பறவைகள் கூட்டிற்கு வந்து கூவி கூவி உறங்கின
மனம் மட்டும் ஏனோ அமைதியின்றி தவித்தது
எண்ணங்கள் ஏன் இப்படி அலைகழிக்கின்றன?
விண்மீன்கள் விழித்துக்கொண்டு விளையாடின
நிலவோ கண்டும் காணாதது போல் ஒளிர்ந்தது
ஆசைமுகம் நெஞ்சில் ஆதவன் போல் எழுந்தது
புற அழகெல்லாம் அவள் முகத்திற்குமுன் தொலைந்தது
காதலுக்கு பலியான கட்டிளம் வாலிபன் கற்பனையில்
காதலியை ஆடவிட்டு கண்மூடி ரசிக்கலானான் -
இரவு அவனை போர்வையாய் சுற்றி பாம்பாய் நெருக்கி
இனந்தெரியா அமைதிக்கு இட்டுச்சென்று இளைத்தது.
