அவள்

கனவுகளைத் தின்னும் ஏக்கங்களை,
அணைத்தபடி
புரண்டும் மருண்டும்
மெல்ல மெல்ல
உயிர்ப்பு அடங்கி
உயிர்த்தெழும் உணர்வுகளை
உரித்தெடுக்கும் கண்ணீரில்
காலத்தைத் தொலைத்தவள்
மேகத்தைப் பார்க்கின்றாள்...
அரை நாழிகையில் விடிந்துவிடும்...