இயற்கையே நீயானாய்ப் பெண்ணே
பெண்ணே காலையில் மலரும் தாமரையா
இல்லை அந்தியில் அலரும் அல்லிப்பூ வோ
மணக்கும் மல்லிகைதானோ நீ
சிவக்கும் உன் கன்னங்கள்
காபூல் மாதுளைக் கனியோ
உன் இடை என்ன சீந்தில் கொடியோ கோவைக் கனிதானோ கண்ணே
உந்தன் அழகிய சிறிய அதரம்
ஆடி வரும் உன் அழகில் அன்னமடி நீ
சிரிக்கும் உன் முகம் சந்திரன் தானோ
கோபத்தில் தகிக்கும் பொது நீ சூரியன் தானோ
இயற்கையே நீ யானாய் உன்னை
நான் பார்க்கும்போதெல்லாம்
