அன்னையே சரணம்
" கனியென இனிப்போளே!
பிணிதனை தணிப்போளே!
'மணியென' தமிழிசையில்
நின்னைத் துதித்தால்,
'அணியென' மகிழ்ந்து அதை
ஏற்று தன்னை தருபவளே!
'தனியென' இப்பூவுலகில் வாடி நிற்ப்போரை,
இனிதொரு' துணையேன நாடி வருபவளே!
துயர் இருளில் 'அமிழ்ந்து '
உன்னை தேடி வருவோர்க்கு,
அருளொளி 'அமிழ்து' தன்னை
தர ஓடி வருபவளே,
தேவி உன்னை 'சரணடைந்தேன்',
தாவி வந்து என் 'அரண்'
ஆவாய். "
