யுகயுத்தம்...!
இதழ்கள் சிந்தும் புன்னகையில் .....
இமைகள் கொள்ளும் உவகை ...!
இதயம் விழிக்கின்ற வேளையில்...
விழிகள் பெறும் ஓலை ..!
உருவமில்லா இறைவன் ...சுவாசமாய்
உயிர்களில் நுழைந்து கதை சொல்கிறான் ...!
நிலைக்கொள்ளா மனிதன் ....
நாளைய வாழ்விற்கு வழித்தேடி பரிதவிக்கிறான் ..!
கண்டதை எல்லாம் காதல் என்கிறான் ....
கானலைக்கண்டு மோதல் கொள்கிறான் ...!
கிடைத்ததை எல்லாம் வானில் தொலைக்கிறான் ..
கிட்டாததிற்க்கு அழுதே வாழ்வை அழிக்கிறான்..!
கனவுக்காட்சியை காவியமாய் ரசிக்கிறான் ...
நினைவுக்கவிதையை நெருப்பில் எரிக்கிறான் ..!
பகட்டு வார்த்தைகளுக்கு பனிபோல் உருகுகிறான் ...
திகட்டும் நடிப்பினை நாடகம் என்பதை மறக்கிறான்!
உண்மை தெரியாமல் உலகம் சுற்றுகிறான்...
வன்மை நெருங்கும்போது கலகம் செய்கிறான்..!
அழத்தெரிந்தவன்தான் ..இருந்தும் அறியாமையில்
தான் என்ற அகம்பாவத்தில் அழிகிறான் ...!
அடிப்பட்டவனோ ..புரிந்தும் புரியாமல் இன்னமும்
புதிர்களை விடுவிக்க விடை தேடுகிறான் ...!
இதயங்கள் சிந்தும் புன்னகையில் ...
விழிகள் மீட்டும் வீணை நாதம் ...!
உதயங்கள் ஒளிர்ந்து மலர்கையில் ....
உள்ளம் வழிக்காட்டும் வாழ்க்கை வேதம் ...!!!
