நீயே என்
உயிரென்றாய்! என்
நினைவுகளே உன்
உறக்கமென்றாய்!
நிலநீர் அழிந்தினும்
நாமென்றும் பிரியோமென்றாய்! இவை
நிகழாத மறுநொடியில்
நின்முன் தன் மரணமென்றாய்!
எழுதிய ஏட்டின்
பக்கங்கள் முடியுமுன்
எழுத்துக்கள் மறைந்தனவே!
நிகழ்வெல்லாம் என்
நினைவுகளில்
நிற்க வைத்து, நீ
நின்றாய் வேறொரு
நிழற்குடையில்!
இழப்பெல்லாம் நம்
இதயத்துள்ளே இருக்க, நாம்
இணையா போதும்
இரண்டாய் துடிக்கிறது என்
இதயம் மட்டும்,
இன்றும் உனக்காகவும்!
பாவம்...
அதற்கென்ன தெரியும்?
பழகியது
பார்வைகள் தானே....!

மேலும்

நீயே என்
உயிரென்றாய்! என்
நினைவுகளே உன்
உறக்கமென்றாய்!
நிலநீர் அழிந்தினும்
நாமென்றும் பிரியோமென்றாய்! இவை
நிகழாத மறுநொடியில்
நின்முன் தன் மரணமென்றாய்!
எழுதிய ஏட்டின்
பக்கங்கள் முடியுமுன்
எழுத்துக்கள் மறைந்தனவே!
நிகழ்வெல்லாம் என்
நினைவுகளில்
நிற்க வைத்து, நீ
நின்றாய் வேறொரு
நிழற்குடையில்!
இழப்பெல்லாம் நம்
இதயத்துள்ளே இருக்க, நாம்
இணையா போதும்
இரண்டாய் துடிக்கிறது என்
இதயம் மட்டும்,
இன்றும் உனக்காகவும்!
பாவம்...
அதற்கென்ன தெரியும்?
பழகியது
பார்வைகள் தானே....!

மேலும்

இதயத்தை
ஈடு வைத்தேன்
காதலுக்காக, என்
காதலியிடம்!
ஈவு கிடைத்தது
காதலாக,
மீதி என்னவோ
இன்றும் அவள்
நினைவாக...!

மேலும்

விடியலே தெரியாமல்
விளக்கைச் சுற்றும்
விட்டில் பூச்சிகளாய்
உன்னையே சுற்றி
உயிரை விடுகின்றன,
என் கனவுகள்...

மேலும்

காதலைச் சுமக்கும்
இதயத்தை விட, என்
கவிதைகளைச் சுமக்கும்
காகிதங்களும்,
கனவுகளைக் கடத்தும்
இரவுகளும், அவள் -
நினைவுகள் வருத்தும்
பொழுதுகளும் தான் பாவம்!
இவைகளுக்குத்தான்,
வலியில் துடிக்கக் கூட
வழியில்லை!

மேலும்