எழுத்து எண்ணம்
(Eluthu Ennam)
புதிய எண்ணம்
நிலா! நீ இன்று சென்று நாளை ஒரு கவிதை கொண்டு வா!...
என் சிறுவயதில் என் தாய் பால் சோறு உன்னை காட்டி ஊட்டிய போது அதை நான் என் கண்கள் வழியே சாப்பிட்டேன். அன்று உன்னை பற்றி பாட எனக்கு வாயில்லாமல் போனது பின்பு வளரும் போது உன்னை பற்றி எழுத வாய்ப்பில்லாமல் போனது. அதனால் இந்த இக்கட்டான சூழ்நிலையில் உன்னை பற்றி பாடி எழுதுகிறேன்!!....
வெண்ணிற மேக மலைகளில் தன் கனிவான ஒளியை பரப்பி ஊர்ந்து இரவு உலா வரும் நிலா! சூரியனின் வெப்பத்தால் உருகி உருமாறி உலகை தன் ஒளியால் வசியம் செய்யும் உன்னதத்தின் கைவண்ணம் நீ நிலா! ....
இரவு வாழ்த்து சொல்ல வந்த சந்திரன்! நட்சத்திரங்கள் மத்தியில் மாயாஜால வித்தைகள் காட்டும் மந்திரன்! பெருங்கடலையும் அலை பாய வைக்கும் எந்திரன்! காரிருளில் கவி நடனமாடி தன் அழகை பிரதிபலிக்கும் வெள்ளை இந்திரன்! இருளில் மூழ்கும் உலகின் இருள் போக்கி வெளிச்சம் கொடுக்க வந்த இயற்கையின் அழகு கதாபாத்திரன்! அம்புலி பருவ குழந்தையின் உருவமாய் பெருங்காவியங்கள் படைக்க வந்த புலவர்களின் புத்திரன்!...
பாலு என்கிற பாலசுப்ரமணியம்!
இசையாய் கனிந்து ..
சுவையாய் குழைந்து..
உயிராய் விழைந்து..
மொழியாய் பொழிந்த..
ஒரு பாட்டுப் புதல்வன்!
இன்று புவியாய்..
நதியாய்..
நெடுந்தூரச் சாலையாய்..
ரயிலாய்.. விமானமாய்..
பேருந்தாய்..
நட்சத்திர ஒட்டலாய்..
சிறு தேனிர் கடையாய்..
எங்கும், எதிலும்,
கனிந்தும், குழைந்தும்,
உரத்தும், உதிர்த்தும்..
ஒலித்துக் கொண்டே தான்.. இருக்கின்றான்!
ஒரு பாடல் பாட வந்தவன்..
இன்று வாடலுக்கெல்லாம் மருந்தாய்..
வாழ்வதற்கெல்லாம் விருந்தாய்..
எங்கும், எப்போதும்..
தென்றல் தேனிசையில்..
என் நாளையும்..
எழில் நாட்களாக மாற்றிய ஒரு சங்கீதத் தேன் காற்று!
மேகங்களோடு மோகங்களாகி..
வானங்களுக்கும் காணங்கள் கூட்ட..
இதோ புறப்பட்டுப் போகின்றான்!
மனங்களோடு மௌணம் பேசிய
இளய நிலாக்களும்!
அந்தியோடு மழை பொழிந்த
மோகம் கொண்ட மேகங்களும்!
சங்கித பேரரசினின்..
தேன் சிந்தும் பயணத்துக்காய்..
ஆகாயம் பூத்தூவி..
பூமழை பொழியும் நேரமிது!
போய் வா இசை மழையே!
பூமியாய் நாங்கள்..
ஏங்கும் போதெல்லாம்
சாமியாய் மனம் கசிந்து
மாரியாய் மனம் நனைப்பாய்!
மாகா மனிதனே!
இரவி மணிவாசகன்.
என் நட்பு
நட்பினை நாடி நதிப்போல்
நாடெங்கும் நடமாடும்
நண்பன் நான்..
நடந்தேன் நடந்தேன் நாட்களெல்லாம்
ஏனோ நடக்கவில்லை
நான் நினைத்தது....
நினைத்தேன் நட்பு நல்குமென்று
நினைவாக நிற்கின்றது
நெஞ்சத்தில் நிரைவேராமல்...
நட்பினை நாடும் நண்பன் நான்
நகமென்று நினைத்து நீக்கிய
நண்பர்கள் பல...
நட்பை நாடுவது நப்பாசையாம்
நண்பர் நற்கூற்று நல்கினார்
அதுவோ,
நட்பினை நாடாதே..
நட்பினை கேட்டறிந்து வாங்காதே....
தானாக நட்பு வரவேன்டுமென்று....
நற்கூற்றானது மனதை
நாசமாக்கியது அன்று
நாடவில்லை நாடமாட்டேன்
அந்நட்பினை அன்றிலிருந்து....
தனிமையில் ...பிறகு
ஒரு நாள் பாலைவனத்தின் கழுகுக்கு
கானல் நீர் கிடைத்தது
கழுகுக்கு தெரியாது ஓராண்டிற்கென்று..
தெரிந்தால் பழகியிருக்காது....
நட்பெனும் தாகத்தை தனிக்க
நண்பனெனும் குளம் கிடைத்தது..
தூய்மையான நட்பு .....
கண்களில் கண்ணீர் கசிகிறது
கண்களுக்கு தெரியாமல்
ஏனோ,
கண் விழித்து உலகை பார்த்த
தினம் உனக்கு,
வாழ்த்து கூற முடியவில்லை என்பதாலா...........
அல்ல,
உன் நட்பானது
என்னிடம் இல்லை என்பதாலா...
தெரியவில்லை எனக்கு,
கண்ணீரில் குளித்தேன் இன்று....
புரியாத புதிர்
திருந்துவது எப்போது?