பட்டுப் புழு ஒன்று
என் பட்டாடையில்
ஒட்டி இருந்தது கண்டு
பக்கத்தில் இருந்தவர்கள்
பறந்து விட்டனர்..!
பட பட வென இதயம் துடிக்க
ஒரு நிமிடம் பயந்து போய் நின்றிருந்தேன்.
நானிருக்கிறேன்..!
ஒன்றுமில்லை என்று
என் அருகில் வந்து அகற்றிவிட்டாள்..!
அன்று முதல் நான் அகலவில்லை
அவளை விட்டு..!
ஆம்! அவளே என் ஆருயிா் தோழி!
என் நன்றிகள் அப்புழுவிர்க்கே!

மேலும்

அவள் கருவறையில் புகுந்திட மூன்று வருடங்கள் தாமதபடுத்தி விட்டேனாம்.
என்னை சுமக்கும் முன் அவள் மேல் சுமத்தப்பட்ட பட்டத்தை நான் அறிந்தேன்.
நான் பிறந்த பொழுது தந்த வலியைவிட அதிகமாக வலித்திருக்க கூடும் என்றுணர்ந்தேன்.
மெய் வருத்தி உயிர் தந்துவிட்டு
அவள் உயிர் போக கிடந்தாளாம்.
உயிர் சுமந்து உடல் தந்தவளே!
இத்தனை கஷ்டங்கலையா கொடுத்துவிட்டேன் .
பாவியல்லவா நான்!
குரல் நடுங்க.. கண்ணீர் தெறிக்க..
அழுகை வெடிக்கையில் அம்மா என்றழைத்தேன்.
என் செல்வமே என்று அள்ளி அணைத்துக் கொண்டாள்.
அவள் அல்லவா என் செல்வம்!!

மேலும்