கோடைக் குளிர்நகர்

முகிற்குடையின் கீழுறங்கும் சோலை - புல்லில்
முத்தமிடும் பனிமுத்து மாலை - பனித்
துகில்விலக்கிப் பூவழகைச் சுவையாகச் சொல்லத்தான்
சுகமாக விடியுமதி காலை - அதைச்
சொல்லாமல் எனக்கென்ன வேலை?

பொற்சுவட்டுப் பூப்பூமி மீது - மெல்லப்
பூத்த பனி திரைபோடும் போது - நெஞ்சம்
சொற்கனவுப் பந்தலுக்குள் சொக்கிநட மாடிதினம்
சொல்லிவிடும் கற்பனைக்குத் தூது - அதைச்
சொல்லிவைக்க வார்த்தை கிடையாது.

மீனேறி நிலம்பார்க்கும் ஏரி - சுற்றி
மின்வெளியாய் நின்றமலர்ச் சேரி - அங்கே
தேனேறி, தென்றலெனும் தேரேறிப் பனித்தளிர்கள்
திசைபார்க்கும் வரவேற்புக் கூறி - ஆடும்
செந்தோட்டம் மனத்தேரில் ஏறி.

கலைக்கோட்டத் தேனடைகள் பிழிந்து - மெல்லக்
கனித்தோட்டச் சாலைகளில் வழிந்து - அந்த
மலைமேட்டு மலர்ப்பள்ளம், மழைமேகப் பனிவெள்ளம்
மதுபோலச் சொரிவதனால் குளிர்ந்து - பச்சை
மணிபோலச் சிரித்திருக்கும் ஒளிர்ந்து.