ஊமை இவள்
கண்களில் உண்டான காதல்
கண்ணீராய் ஓடும் காவியம்
தன்னை மறந்த பெண்ணே
இவ்வுலகில் இனி
இல்லை ஒரு சொந்தம்
உன்னை மறந்த காதலன்
உயிர் பிரித்துச் சென்றனே
ஊமையாகி நிற்கின்றாய்
உடல் கொண்ட பிணமாய்
இதுவே காதல் தரும் நிஜம்
நிஜங்களாய் நீயில்லை
நினைவுகள் நிரந்தரமில்லை
உயிர் கொண்ட பின்னாலே
உயிர் பிரித்துச் சென்றனே
ஊர் ஜீவன் உனக்காய்
ஓராயிரம் ஆண்டுதனில்
காத்திருக்கும்......
உன் வருகை நிஜமில்லை என்று
உண்மை அறியா ஊமை இவள்
