ஒட்டுண்ணிகள்

அழையாத விருந்தாளியாக
என்னிடமே வந்தாய்
அனுதியின்றியே என்
கிளையிலேஅடைக்களம்
புகுந்து கொண்டாய்

அழையாமல் வந்தாலும்
உன்னையும் அன்போடு
ஆதரித்து என்னுடனே
அரவனைத்து கொண்டேன்

என்னிடமிருந்தே உணவும்
நீரும் திருடி கொண்டாய்
நன்றி கூட இல்லாமல்
என்னையே கொஞ்சம்
கொஞ்சமாய் வாழ்ந்து
கொண்டே அழிக்கவும்
தொடங்கிவிட்டாய்

எத்தனை எத்தனையோ
காலநிலை சீற்றத்தாலும்
ஆணிவேர் ஊன்றி அசையாமல்
நின்ற என்னை அணு அணுவாய்
அழிக்க தொடங்கிவிட்டாயே

என்னுடனே உயிராய்
உறவாடி வாழ்ந்த நீயும்
இன்று அந்த உயிரயே
பறித்து கொண்டிருக்கிறாயே

உன் குணம் எனக்கு
அன்றே தெரிந்து
இருந்தால், அக்கணமே
உன்னையும், உறவையும்
அறுத்து விட்டிருப்பேன்