கவிதையின் தொடர்வண்டிப் பயணம்
கண்களினாலேயே
அவன் கவிதை
எழுதிக் கொண்டுதான் இருந்தான்..,
சற்று கண் மூடி
அதைப் படித்து
இரசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.
இடைநின்று தொடர்ந்தது
தொடர்வண்டி..,
சட்டென்று கண்திறந்து ...
தேடினேன் ...
தொலைதூரத்தில்
சிறு புள்ளியாக அவன்...,
அனாதைகளாக்கப் பட்டன ,
நினைவுகளுடன் ,
காலி இருக்கையும்,
அசையும் வண்டியும்.
தேநீர் பருகியபின்
நாவில் ஒட்டியிருக்கும்
சுவைபோல ....இரசிப்பு
கனந்த மனதுடன்
அந்தக் "கவிதை" மட்டும்
எதற்காக பயணிக்கிறது ...
அத்தொடர் வண்டியிலேயே ...?
