இனிய இரவு
பூமகளை இடையில் கைவிட்டப் பகலவன்
அலைகரங்கள் அள்ளி அணைக்க
ஆழ்கடல் மடியில் தலை சாய்ந்தான்
வைதேகியின் தேகம் தனித்து தகிக்க
வாடைப் பனியாய் இரவு தணிக்க
விண்மணிப் பூக்களும் வெண்மதி விசும்பும்
வெட்கி விழிகளை விலக்கி வேறு திசை நோக்க
இளங் காதலர்க்கு நாமும் கையசைத்து
பிரிந்த இமைகளை மூடி
வெண்பஞ்சுப் படுக்கையில்
கனவுகளுக்குள்ளே தஞ்சமாவோம்!
கவிதாயினி அமுதா பொற்கொடி
