அந்தநாள் ஞாபகங்கள் ....
(செருப்பு தொலைத்தக் காதை)

அன்று....
மாலை ஐந்து மணி ..... மங்கிய ஒளி.... இன்னும் அம்மா மின் விளக்கை போடவில்லை..... அந்தப் பத்துக்கும் பத்து சிறிய அறையிலிருந்த ஒற்றை சன்னல் கம்பியை பிடித்தவாறே பள்ளி சீருடையை கூட மாற்றாமல்....மிகுந்தக் கலவரத்துடன் சுவற்றை தேய்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.....அப்பா மிகவும் வருத்தத்துடன் அருகில் உள்ள சோஃபாவில் அமர்ந்திருந்தார் .....

நான் அப்பவே சொன்னேன் .... கேட்டீராயா நீரு.... மவா பெரிய எலிசபத் மகாராணினு நெனப்பு....இவ்ளோ வெலையில செருப்ப வாங்காதீருனு அங்க கடைல வச்சே சொன்னேன்.... கேட்டீரா.....உமக்குதா தெரியுமே மொவா லட்சணம்... அவதான் ஒ

மேலும்

கடவுளுக்கு நன்றி...!

வெகுநாட்களாக பள்ளியில் தண்ணீர் பிரச்சனை..... ஏற்கெனவே போட்டு வைத்திருக்கும் போரில் சுத்தமாக தண்ணீர் வரவில்லை.... பள்ளி தேவைக்கு லாரியில் தான் தண்ணீர் எடுத்துப் பயன்படுத்தினோம்... மிகவும் சிரமமாக இருந்தது....
பள்ளியில் புதிதாக பாறையை உடைத்து போர் போட்டு நீர் எடுக்கலாம் என்று முடிவெடுத்து....அதற்கு எவரேனும் ஸ்பான்சர் கிடைத்தால் நலம் என உதவி நாடினேன்.....(பள்ளி முழுக்க முழுக்க இலவசமாக என் சொந்தச் செலவில் நடத்தப்படுவதால்).......சில முகநூல் பரோபகாரிகள் முன் வந்தனர்... அவர்கள் என் தொலைபேசி எண்ணை வாங்கினர் .... பின்னர் ஒருவர் அழைத்து வெகுநேரம் என்னிடம் தேவையற்றதை எல்லாம் பேச

மேலும்

Happy Birthday to my dear brother Vaigundam Isaivanan...💐🎁🎉🎈🍧🎊

அன்பு இளவல் இசைவாணனுக்கு அகவை ஐம்பது....
ஆஹா....என்னால் ஏற்கவே இயலவில்லை....
இன்றுவரை எனக்கு சிறுபிள்ளையாகத் தான் தெரிகிறாய்....
அன்று சாயர்புறம் அருகில் தேறிமேட்டில் பாட்டி வீட்டில் அம்மா பிரசவ அறையில் வலியில் துடிக்க ... ஐயங்கண்ணு பாட்டி , பூங்கனி பெரியம்மா, பூவம்மாள் பெரியம்மா ,சீனிப் பாட்டி மற்றும் ஊர் மருத்துவச்சியும் அம்மாவை சூழ்ந்து.....ஏதேதோ சொல்லி பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள்.... சித்திகள் எல்லோரும் மிகவும் பயம் கலந்த எதிர்நோக்கில்.... அங்கும் இங்குமாய் ஓடிக்கொண்டிருக்க.... சருவச் சட்டியில் ஒருவர் வெண்ணீர் கொண்டுவர.....

மேலும்

31.5.2019 அன்று காலை இராஜபாளையம் சென்றடைந்தவுடன் அன்பு மாப்பிள்ளை டாக்டர் அருண் அவர்களின் கனக்கச்சிதமான ஏற்பாட்டில் ஆலடிப்பட்டி நோக்கிப் பயணித்தேன்

முந்தைய நாள் பொழிந்த மழையில் தலை முழுக்குப் போட்ட மரங்கள் தங்கள் கூந்தலை கதிரவன் காய்ப்பில் கோதிவிட்டுக் கொண்டிருந்தன.... சிறிது சிறிதாக நீர் குட்டைகள்.... கொக்கு நாரை மயில் கீரிப்பிள்ளை என இறைமை வரங்களை இயற்கையோடு ஒன்றி தரிசித்துக் கடந்தேன்.... வழி நெடுக உள்ள காற்றாலைகள் சிலுவையில் அறைந்த தேவமைந்தனாய் வாயு தேவதனின் காட்டக் குறைவால் ஓய்ந்து சோர்ந்து நின்றன....எல்லா வயல்களில் வறண்ட நிலத்தில் வளரும் பயிர்களே விதைக்கப்ப்டிருந்தன.... எப்போதும் இருந்

மேலும்

புதியதொரு வீீணை செய்ய

எங்கே உள்ளது மரங்கள்

வெந்து தனிந்ததே காடு

மேலும்

எல்லோரிடமும் ஒரு குறை உண்டு ........என்னிடமும் தான் ...பிறரை ஏமாற்றுவதில் அலாதி இன்பம் உண்டு எனக்கு .....அது எனக்குக் கைவந்தக் கலையும் கூட.....பள்ளிப் பருவம் முதல் இன்று வரை பல சந்தர்ப்பங்களில் என்னுடன் நெருக்கமாக உள்ளவரிடம் கற்பனையாய் ஏதாவது சொல்லி அவர்களை அப்படியே நம்ப வைத்து விடுவேன்........பொய் சொல்லும்போது முகத்தில் எந்த பாவமும் காட்ட மாட்டேன்...
அவர்கள் ஏமார்ந்து நிற்கும்போது எனக்குள் அடக்க முடியாமல் சிரிப்பு வரும் ஆனால் கட்டுப் படுத்திக் கொள்வேன்.....

என் வாழ்க்கையில் நான் அறிந்து முதல் முதல் சொன்ன பெரியப் பொய் இது தான்........
.அப்போது எனக்கு வயது எட்டு ......வன்னை

மேலும்