மருத்துவமனை வாயிலில் கட்டுக்கடங்கா பிரியங்கள்....
சவமானப்பின்பும் அவள் கட்டுடலைக் காணவிழைந்து.....

ஆடை ஆபரணம் அரிதாரப் பூச்சுடன்
அலங்காரமாய் அவதானித்த அழகு உடல்...
அரற்றல் அலறல்கள் ஒப்பாரிகள் ஓய்ந்தப்பின்
அடுத்தநாள் நடந்தேறவுள்ள உடற்கூறுக்காய்
உறையும் குளிரில் உணர்வற்று விறைத்து
அம்மணமாய் கிடந்தது வெண் போர்வைக்குள்......

காமத்தின் உச்சத்தில் இழிதகவு உயிராய்
சாமத்தில் சவத்துடன் பாடையில் கூடிட
வக்கிர உக்கிரத்தில் ஊர்ந்து நுழைந்தது
மனிதம் துறந்த பிணவறைக் காவல்

வலுகொண்டு வலித்தது வலியற்ற சடலத்தை
விரல்கட்டை அவிழ்த்தது வாட்டமாய் நகர்த்தி.....
தானாய் பிரிந்தது தடையற்றுத் தொடைகள்

மேலும்

பிரம்மனின் அதீதக் கற்பனை வண்ணக் கலவையில்
பூத்த ஒற்றை மலராய்
அதோ அந்த அடர் கானகத்தே
கிளை ஏந்தலில்
உயிர் தாங்கி தவித்துக் கிடக்கிறேன்.....

எங்கிருந்தோ வரும் உன் மூச்சுக் காற்று
என்னருகில் வந்து
உன் தேடலை
முணங்கி விட்டுச் செல்கிறது...

ஆறுதலாய் படர்ந்த பனித்துளிகளைக் கூட
ஆதவன் கரங்கள் துடைத்துச் சென்றன....
வருடிய தென்றலை வசந்தம் முந்தானையில் முடிந்துக் கொண்டது......

அதோ...
ஆழ்ந்துக் கொண்டிருக்கிறது உருவமும் பருவமும்.....,

சொல்!எந்த அட்சரேகை தீர்க்ரேகையில்
நீ அமர்ந்து கொண்டிருக்கிறாய்.... ?
உள்வாங்கி தேக்கி வைத்துள்ள என் வாசத்தை
தேடிவந்து உன்னிடம்
ஒப்படைத்துச் செல்க

மேலும்

அசுர தாகத்தில்
நீர் குடிக்கத் தவிக்கும் வேராய் என் காத்திருப்பு....
மலர்களை பிரசவிக்க எத்தனிக்கும் கிளைகளாய் என் பூரிப்பு.....

ஆர்ப்பரித்து உள்ளடங்கும் அலைகளின் தூவலாய் அங்கலாய்ப்பு
ஆமை ஓட்டுக்குள் அடங்கிய உடலாய் மனத்தவிப்பு

உன் ஒற்றை விரல் உரசல் போதும்
அத்தனை உயிர் செல்லும் உந்தம் பெற்றிடும்
உன் தோள் சாய்ந்த ஒரு நொடி போதும்
ஆகாய கங்கையில் என் அங்கங்கள் சிலிர்த்திடும்....

கனவில் கணப்பொழுதேனும் வந்திடு ....
உன் பிரியங்கள் வழியும் குவளையில்
அடியில் தங்கிய கசடையேனும் தந்திடு....
கடைசி உயிர்த்துளி வரை எனையது தேற்றிடும்!

மேலும்

நீ.....நீயாகவே இரு!

அதிகம் பேசினால் வாயாடி
பேசாமல் இருந்தால் அமுக்கறை

அதிகம் சிரித்தால் பல்லிளிச்சாள்
அமைதியாய் இருத்தால் உம்முனா மூஞ்சி....

மனம் திறந்து பேசினால் ஓட்ட வாயி
அளவாய் பேசினால் அழுத்தக்காரி

ஆமோதித்துப் பேசினால் அடங்கிப்போகிறவள்
எதிர் வாதம் செய்தால்
வம்புக்காரி

வலியச் சென்று பேசினால்
சந்தர்ப்பவாதி
வேண்டாமென விலகினால்
அகங்காரி

ஆண்களிடம் நெருங்கி பேசினால் ஜொல்லு
அவ்வப்போது வம்பு பேசினால் லொல்லு

பாசத்துடன் பழகினால் பாசாங்குக்காரி
பாரா முகமாய் சென்றால்
திமிர் பிடித்தவள்.....

பணிவுடன் பேசினால் பயந்த சுவாபம்
துணிவுடன் பேசினால் பெரிய ராங்கி

பிறர் புகழ

மேலும்

புதியதொரு வீீணை செய்ய

எங்கே உள்ளது மரங்கள்

வெந்து தனிந்ததே காடு

மேலும்

எல்லோரிடமும் ஒரு குறை உண்டு ........என்னிடமும் தான் ...பிறரை ஏமாற்றுவதில் அலாதி இன்பம் உண்டு எனக்கு .....அது எனக்குக் கைவந்தக் கலையும் கூட.....பள்ளிப் பருவம் முதல் இன்று வரை பல சந்தர்ப்பங்களில் என்னுடன் நெருக்கமாக உள்ளவரிடம் கற்பனையாய் ஏதாவது சொல்லி அவர்களை அப்படியே நம்ப வைத்து விடுவேன்........பொய் சொல்லும்போது முகத்தில் எந்த பாவமும் காட்ட மாட்டேன்...
அவர்கள் ஏமார்ந்து நிற்கும்போது எனக்குள் அடக்க முடியாமல் சிரிப்பு வரும் ஆனால் கட்டுப் படுத்திக் கொள்வேன்.....

என் வாழ்க்கையில் நான் அறிந்து முதல் முதல் சொன்ன பெரியப் பொய் இது தான்........
.அப்போது எனக்கு வயது எட்டு ......வன்னை

மேலும்