சொல்லாத சோகமெல்லாம்...
உசுருக்குள்ள ஊடுருவ....!!!

இரவோடு யுத்தம் செஞ்சி
தூக்கத்தை சிறை பிடிச்சேன்....!!

இமைகள் மூடி இருக்க.......
மனச மட்டும் சிறை பிடிக்க மறந்தேனே...!!!

நினைவுகளெல்லாம் ரணமாக்குது மனச...
ஒரு வழியா....
மனச மூடி
தூக்கத்தை தேடி....
கண்மூடி தூங்கையில .....!!

அடுத்த போருக்கு வாள்
புடிச்சி காத்து நிக்கிறான் ஆதவன்....
அவனோட யுத்தம் செய்ய வாள் பிடிச்சி
நிற்கையில்...!!
உதிரம் ஏதும் இல்லாம அவனோட கதிர்வாள்
என்மனச...
குத்தி கிழிக்குதே....!!
....................எண்ணற்ற கேள்விகளோடு.....................
பதில் சொல்ல தெம்பு இல்ல......
விடை தெரிஞ்சும் சொல்ல மு

மேலும்

உலகமே என்னை விட்டு
விலகி நிற்பதாய்
உணர்கிறேன்...
தனியொரு கிரகத்தில்
நான் மட்டும் வசிக்கிறேன்..
உன்னோடு பேசாத
ஒவ்வொரு தருணங்களும்...

மேலும்

ஏ(தடு)மாற்றமும்
நான் அவ்வபோது
சந்திக்கும்
நண்பர்கள்..
என்
கன்னத்தை தழுவி செல்லும்
விழிநீருக்கு மட்டுமே
தெரியும்..
நினைவுகளின் வலி
என்னவென்று...
வார்த்தைகள் கூட உலர்ந்து போனது...
வலி தரும் பல நினைவுகளால்..
ஆதலால் தான் மௌனமே
எனது மொழியாக கொண்டேன்...
மறக்க நினைத்தும் மறக்க முடியாமல்
தொலைந்து போனது
என் உள்ளம் மட்டும் அல்ல
வாழ்க்கையும் தான்..
செதில் செதிலாய்
சிதைந்து போன சில
நினைவுகளால்.....!!!!

மேலும்

என்னவனே
உன்னை பார்க்க
கண்கள் ரெண்டும்
தந்தி அடிக்குதடா...
உன் விழி பார்த்து
நாணம் கொள்ள
மனசும் ஏங்குதடா...
கண்டவுடன் காதல் என்று
உன் கண்களை பார்த்து
சொல்லிட தோனுதடா...
நீ இல்லாத உலகம் எனக்கு
வேணாம்னு உன் தோளில்
சாய்ந்து சொல்லணும் போல
இருக்குதடா...
மங்கள நாண் நீயும் பூட்ட
தேதி ஒன்னு பார்த்து சொல்லடா...
உன் மனைவி ஆக தான்
நேரமும் வந்ததடா....
கைபேசியில் பேசாம
விழியாலே பேசுடா..
நூலளவு இடைவெளியில்
உன் விழியால் என் இமைகளை மூடடா..
என் நினைவுக்கு உரு கொடுத்தேன்
நீ வந்து நின்றாயடா...
கண்டதெல்லாம் கனவுனு
தூக்கம் கலைந்தேனடா....
கனவல்ல நான் உன் நிஜம் என்று
என் கரம

மேலும்

நீங்கள் கஞ்சனாய்
இருந்தால் விரதம் இருக்கும்
அந்த ஒரு வேளையாவது
பசியாய் இருப்பவருக்கு கொடுங்கள் .
நீங்கள் ஏழையாய் இருந்தால் கூட
மீதம் இருக்கும் உணவை கொடுங்கள்
நீங்கள் பணக்காரனாய் இருந்தால்
கண்டிப்பாக தினமும்
ஒருவனின் பசியை போக்குங்கள்
நாம் அனைவரும் கைகோர்த்தால்
பிச்சை தேடி கெஞ்சும் கைகள்
இல்லாமல் போகும் .

மேலும்

பூவும் நானும்
ஒரு ஜாதி
யாரோ பறிப்பார்கள்...
யாரோ விற்பார்கள் ...
வாசம் வீசும் வரை
அவர்கள் வசம் நான்.
பூக்களை கொண்டாடும் மக்கள்
என்னை மட்டும் ஏன் கொண்டாடுவதில்லை
எவரை திட்டுவதாய் இருந்தாலும்
என் பெயர் வைத்தே ...திட்டுகிறார்கள் .
மௌனமாய் செல்வதை தவிர ...
வழியேதும் இல்லை எனக்கு
ஏன் என்றால்
பூக்களும் நானும்
மௌனம் மட்டுமே
பேசுகிறோம் .

மேலும்

காமம்
வேசியிடம் கூட கிடைத்துவிடும்.
காதல் ...
அவளிடம்
மட்டும் ...

மேலும்

நெஞ்சம்
மறந்துவிடுகிறது
நீ மறந்ததை.........
நிஜம்
நெருப்பாக சுடும்போதுதான்
ஞாபகம் வருகிறது..
கண்ணீர்
எடுத்து
அனைத்து விட்டு
மீண்டும்
மறந்துவிடுகிறேன்.......

மேலும்

வார்த்தையால்
சொல்லமுடியாத
வலி.....
முயற்சி செய்து
பார்த்தேன்....
கவிதையாய்
சொல்லிவிட
என் கண்ணீர்
பிரசவம்
ஆனதுதான்
மிச்சம்.
கவிதை
ஒன்றும்
வரவில்லை......
கடைசியில்
அம்மா..... என்று
எழுதி முடித்தேன்.

மேலும்