தத்தி தத்தி நடந்து வந்து
குண்டு மல்லி விழி திறந்து
கள்ள விழி பார்வை தந்து
கன்னத்தில் குழி நெகிழ
தாமரை இதழ்கள் அலர்ந்து
மாய கண்ணன்போல சிரித்து வந்து
தாவி என் மீது என் இடுப்பில் வந்தமர்ந்து

மேலும்

தத்தி தத்தி நடந்து வந்து
குண்டு மல்லி விழி திறந்து
கள்ள விழி பார்வை தந்து
கன்னத்தில் குழி நெகிழ
தாமரை இதழ்கள் அலர்ந்து
மாய கண்ணன்போல சிரித்து வந்து
தாவி என் மீது என் இடுப்பில் வந்தமர்ந்து

மேலும்

செல்வத்தில் கொழுத்திருந்தபோது அவனைச்சுற்றி
மொய்த்திருந்த போலி நண்பரும் சுற்றமும்
செல்வம் போய் அவன் பெரும் சோதனையாம்
புதைமணலில் சிக்கி தவிக்க காணாமல் போக
அவனை அதிலிருந்து விடுவித்து
மீண்டும் வாழவைத்தான் உயிர்த் தோழன் ஒருவன்
உறவையும் தாண்டி நிற்கும் உறவு தூய நட்பொன்றுதான்.

மேலும்

நட்பு நிலையானது.👌

நேற்று எண்ணம்
இன்று செயல்
நாளை வடிவம்.

நேற்று விதை
இன்று செடி
நாளை மரம்

நேற்று தோழி
இன்று காதலி
நாளை மனைவி

நேற்று பூ
இன்று காய்
நாளை கனி

நேற்றும் நண்பன்
இன்றும் நண்பன்
நாளையும் நண்பன்

- பாலு.

மேலும்

வில்லென உன் இருவிழியின் வளைவில்.....
சில்லென எனை சிலிர்க்க
செய்தவனே.......
அதில்
காதல் நானேற்றி
கொஞ்சம் எனை
நாணிட செய்தவனே.....
உன்
பார்வை அம்புகளால் உள்ளத்தை
துளைத்து
காதலை சொல்ல வைத்த
காதல் வில்லாளி நீயோ.....!!!

மேலும்

வில்லென உன் இருவிழியின் வளைவில்.....

மேலும்

வில்லென உன் இருவிழியின் வளைவில்.....

மேலும்

உன் வருகைகான தினம் தினம்,
ஏக்கம் கொண்டது ஏனது விழிகள்.
நீயோ தரிசனம் தர மனமில்லாமல்,
மேக திரை மறைவில்.

அன்று ஒருநாள் ஏதிர்பாராய் மேகம் விட்டு,
மண்ணில் வந்தாய் மழைத்தூளியாய் நீ.
மழலையாய் குதூகலம் கொள்கிறேன்
ஜன்னல் வழி உன்னைக்கண்டு நான்.

-இப்படிக்கு மழை காதலி.

மேலும்

வானவனுக்கு பூமகள் கடிதம்....

வானவனே வானவனே என்னுயிர் ஆனவனே....உன்
வரம்வேண்டி உன்மத்தமாய் வாழ்பவள் நான்தானே
ஆண்டுக்கொரு முறை உன்காதல் பொழிவு
அதையும் நீ மறந்தால் எனக்கேது பொலிவு...

பச்சையென் மேனி பாசனமின்றி கருகுது...அது
பசலையில் கனன்னறு உயிர்சிதை உருகுது
வாய்க்கால் தூர்ந்து வரப்புடன் கலக்குது
வட்டிக்காரன் மனசா விளைமண் பிளக்குது

விதையுறக்கம் நீங்கி முளைவிட நீ வேண்டும்
கதையளக்கும் நாவிற்கு பசையீன நீ வேண்டும்
சதைபிணங்கள் நீராட்ட சிதைமூட்டுமுன் நீ வேண்டும்
வதைப்பட்ட மண்ணுயிர்கள் வாட்டம் நீங்கிட நீ வேண்டும்

சலனப்பட்டேனும் சடுதியில் வந்திடு
சிரபுஞ்சி பொழிவில் சிறிதேனும் தந்திடு

மேலும்

உன்னை
மறந்தேன் என்று
நினைத்திருந்தேன்...
மறந்திட மறுக்கிறது
இதயம்....
பிழையின்றி இலக்கணமாய்
வாழ்ந்திட
நினைத்தேன்.... சந்திப்பிழை போல் என்னை தொட்டு செல்லும் உன் நினைவுகளால்...நானும் இலக்கணபிழையாகி போனேன்....

மேலும்

என் ஒட்டு மொத்த அகங்காரத்திற்கும்
முற்றுப்புள்ளியாய்...........

உன் ஒற்றைத்திலகம்
என் நெற்றிச் சுட்டில்.........

மேலும்

மின்மினி பூச்சுக்கும்
தென்படாத
கருமை நிறம்
வாய்ந்த இரவு அது.....!!
நான்
மட்டும் அங்கே
முத்துக்கள் போல் பளிச்சிடும்
என் கண்ணீர் துளிகளோடு....!!
என் கண்ணீரின்
ஒளியை கண்டு
விடிந்ததோ...??
என்றெண்ணி
கொக்கரித்த என் வீடு சேவல்.....
தனிமை சுவர்
என்னை சுற்றி சிறை பிடித்திட....
இரவோடு
சேர்ந்து
நான் புலம்பியதை....
யார் அறிவார்.....
நாள் தோறும்
விழி நீரில் குளித்து
கொண்டு இருக்கும்
தலையனையே .....
உன்னை தவிர....

மேலும்