தாமோதரன்ஸ்ரீ - சுயவிவரம்
(Profile)
எழுத்தாளர்
இயற்பெயர் | : தாமோதரன்ஸ்ரீ |
இடம் | : கோயமுத்தூர் (சின்னியம்பா |
பிறந்த தேதி | : 07-Aug-1966 |
பாலினம் | : ஆண் |
சேர்ந்த நாள் | : 29-Jul-2017 |
பார்த்தவர்கள் | : 4085 |
புள்ளி | : 790 |
என்னை பற்றி
பிறந்த வருடம் 1966, தனியார் மருத்துவமனையின் துணை மருத்துவகல்லூரியில் நூலகராக பணிபுரிந்து கொண்டிருக்கிறேன்
1. “மனித நேயம்” சிறுகதை தொகுப்பு வெளிவந்துள்ளது
2. தினமலர் வார பத்திரிக்கையில் இரண்டு மூன்று கதைகள் வெளி வந்துள்ளன.
3. “நிலம் விற்பனைக்கு அல்ல” சிறுகதை இளங்கலை ஆங்கில இலக்கிய
மாணவியால் ஆராய்ச்சிக்கட்டுரைக்கு எடுத்து கொள்ளப்பட்டது.
4. “மஹாராஸ்டிரா மாநிலப் பாடநூலாக்கம்” மற்றும் “பாடத்திட்ட ஆய்வுக்கழகத்தால்” எனது ‘சிறுவர் சிறுகதை’ ஒன்று ஐந்தாம் வகுப்பு தமிழ் பாடபுத்தகத்தில் இடம் பெற்றிருப்பது.
5. “குவிகம்” இலக்கிய குறு நாவல் பரிசு போட்டியில் பரிசுக்குரிய இருபது நாவல்களின் ஒன்றாக “காற்று வந்து காதில் சொன்ன கதை” குறு நாவல் தேர்ந்தெடுத்துள்ளது
6. கி.அ.பெ.விஸ்வநாதம் அவர்களின் 123 வது பிறந்த நாளை முன்னிட்டு உரத்த சிந்தனை மாத இதழ் நடத்திய சிறுகதை போட்டியில் “பசி” என்னும் கதைக்கு மூன்றாம் பரிசு கொடுத்துள்ளார்கள்
காதலா காமமா?
புத்தக வாசிப்பின்
மீது கொண்ட
காதல்
பக்கம் பிரித்து வாசிக்க
முனையும் போது
அருகில் இருக்கும்
கைபேசியின் மீது
கண் பட்டு
காதலையும் மீறி
கைபேசியில் கை வைத்து
பொழுது ஓடியபின்
உள்ளம் விழித்து
திரும்பி பார்க்க
காதல் கைவிடப்பட்டு
அம்போவென ஏங்கி
கிடக்கிறது
பக்கம் திறந்த நிலையில்
புத்தகம்
நிலவுக்கு வந்த வெட்கம்
யாரை பார்த்து
நிலவுக்கு அன்று
வெட்கம் வந்ததோ?
சட்டென்று
முகத்திரையை
மூடி விட
அன்று வானமே
இருளாக போய் விட்டது
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்
முக்காடு விலக்கி
கண்ணை மட்டும்
காட்ட
அக்கண்ணோ
அரை பிறையாகி
வானத்தில் தெரிய
எப்படியோ
வெட்கம் மறைந்து
முழுவதுமாய் முகம்
காட்ட
சில நாட்கள்
ஓடித்தான் போய்
விட்டது
ஏதோ ஒன்று…!
நேற்று இரவிலிருந்து
ஏதோ ஒன்று
இழந்தது போல்
இருக்கிறது
எதுவென்று தெரியவில்லை
தேக்கி வைத்த
சிந்தனையில் ஒன்று
சிந்தியிருக்குமோ?
இல்லையே வேண்டாத
சிந்தனைகள் கூட
சட்டவட்டமாகத்தான்
இருக்கிறது
அப்படியானால் என்னதான்
இழந்தோம்?
காற்றில் அலைந்து
களைத்து
சரி
உடலை சாய்த்து
ஓய்வெடுக்கலாம்
என்று நினைக்கும்போதுதான்
அட..!
உடலைத்தான் இழந்திருக்கிறோம்
நேற்று இரவு
யாரோ வண்டியில்
வந்து மோதி
கட்டாயத்தில்
வெளியே வந்தோமல்லவா?
இழந்துவிட்டது என்னவென்று
சிந்தனைக்குள்
வந்து விட்டாலும்
இனி சிந்தனைக்குத்தான்
என்ன வேலை?
உடல் இல்லாமல் !
காற்றோடு கரைந்து
போவதை தவிர..
இருட்டு..தனிமை…திகில்
நிசப்தமான அந்த
இரவு கருமையில்
தனிமையில் நடந்து
கொண்டிருக்கிறேன்
பகலில் தினமும்
நடக்கும் பாதைதான்
இரு புற
காட்டு புதர்களும்
தோளை உரசும்
தொங்கும் கொடிகளும்
இப்பொழுது
ஏனோ இவைகள்
திகிலை
காட்டும் பல பல
உருவங்களாய்..!
மனதுக்குள் வந்தாட
காலை உரசி
சென்ற பூனையின்
பிளிறல் மனதுள்
இறங்கும் சில்லிடும்
உணர்வாய்…
வெளிச்ச புள்ளிகள்
கண்ணுக்கு தெரிய
வரிசையில் அமைந்த
வீடுகள் தெரிய
மனதுக்குள் ஆர்ப்பரித்த
பீதியின் பிரமை
மெல்ல அடங்கி போக
வாசல் கதவை தட்டி
திறந்த வீட்டுக்குள்
நுழையுமுன்
வந்த
பாதையை திரும்பி
பார்க்க எப்பொழுதும்
இருக்கும் அதே
சூழ
வானவில்லில் சறுக்கி விளையாடும்
வண்ண ஆசையில் மிகையில்லை
வனவாசிக்கு வனம் கடந்த
வாழ்க்கை மீது ஆசையில்லை
நீந்தும் நதியில் மிதப்பதற்கு
ஏங்கும் மனதில் பாரமில்லை
நேரத்தை அசைபோடும் பசுவோ முதுகைக்
கொத்தும் காகத்தை நினைப்பதில்லை
புல்லாங்குழல்களைச் சுமந்து போகும்
மூங்கில் கூடைக்கு வருத்தமில்லை
நில்லாமல் பாயும் ஜீவ நதிகளுக்கு
நேற்றைய யுகங்களின் நினைவில்லை
திறந்தே தூங்கும் தூக்கத்தை
தட்டி கனவுகள் வருவதில்லை
தூர தூரங்கள் தூரமில்லை
கண்ணுக்குள் இருப்பவை அருகில் இல்லை
மின்னல் மேக இடிகளில் சிக்கி
ஒருநாளும் நிலவு உடைவதில்லை
நிலவைக் கிள்ளிக் கிள்ளி உண்ண
ந
நிலவு ஏனோ இன்னும் வரவில்லை
சூரியன் வானத்தை
கை விட்டு
போய் விட்டான்
இருளின் பிடியில்
இறுக்கி இருக்கும்
இந்த பூமி
எதிர்பார்த்து காத்திருக்கிறது
நிலவின் வெளிச்சத்துக்கு
பூமிக்கு தெரியாது
கருமேகங்கள்
நிலவை சிறை
வைத்திருப்பதை
கதாநாயகனாய்
காற்று வந்து
காப்பாற்றுவான்
என்று காத்திருக்கிறது
இந்த நிலவும்
Writing - the act of one person giving a piece of their soul to another.
J. Spredemann.
*************
வணக்கம்.
நேரடியாக விஷயத்துக்கு வருகிறேன் என்றால் அது இன்னும் நான் எழுதி கொண்டிருக்கும் என்னை எழுத வைத்து கொண்டிருக்கும் “மினர்வா”வை பற்றியதாகவே இருக்கும் என்பதை நீங்கள் புரிந்து கொள்ள நாம் அடுத்த இலக்கை நோக்கி இணைந்து பயணப்படுகிறோம் என்று ஆகிவிடும்.
நான் விரும்புவதும் அதுவே.
மாசற்ற எனது அன்பிற்குரிய வாசக அன்பர்களுக்கும் சலிப்பறியாத fake id களுக்கும் இனிய மாலை வணக்கம்.
மினர்வா நான் எழுத திட்டமிட்டு கடந்த ஒரு ஆண்டுக்கும் மேலாக இருக்கும் என்று நினைக்கிற
காலைத் தேநீரும் சிதறிய சிந்தனையும்
கேரளாவில் நீங்கள் சாலைவழி பயணம் மேற்கொண்டால் அதில் உள்ள சுகமே தனியானது. பயணம் செய்யும் எல்லா சாலைகளுக்கு பக்கங்களில் பச்சைப்பசேல் என பயிர்களும் மரங்களும் இருக்கும். இயற்கை தன் அழகை விரித்து தலையாட்டும் காட்சி கண்களுக்குக் குளுமையானது. ஒரு கிராமத்தில் இருந்து இன்னொரு கிராமம் மாறுவது தெரியாமல் சாலைகள் செல்லும். நாம் எல்லையை கடப்பதை மைல் கல்லுகளால் தான் அறிவோம். மற்றும் ஒரு அடையாளம் அந்த எல்லைக் கல்லின் அடுத்து வரும் டீக் கடையைக் கூறலாம்.ஆம் எந்த நேரமும் தேநீர் கிடைப்பது இந்த நெடுஞ்சாலைகளில் தான். இந்தக் கடைகள் பயணம் செய்ப
எங்கு போனாய் நண்பா !
நான் யார் ? இந்த எண்ணத்துடன் தமிழ்நாட்டின் மேற்கு மலை தொடரின் அடிவாரத்தில் ஐம்பது அறுபது குடிசை வீடுகளே காணப்படும் இந்த ஊரின் அருகே ஆற்றங்கரையோரம் அமைதியாய் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நதியின் அழகை இரசித்தபடி அமர்ந்திருக்கிறேன்.
இந்த அமைதியான சூழலில் எப்பொழுதுமே உட்கார்ந்து இயற்கையை இரசிப்பது எனக்கு பிடிக்கும்.
ஆனால் இந்த நதி ! பார்க்க அமைதியாய் இருந்தாலும் குணம் மிக மோசமானதுதான் என்னை பொறுத்தவரை. ஒவ்வொரு முறையும் நான் நாற்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் கண்ட இந்த நதியின் ஆக்ரோசத்தை காண்பதற்காகவே அடிக்கடி வந்து, வந்து சென்று கொண்டிருக்கிறேன்.
சிறு வயதில் அதாவது பதினே
==================================
அரவணைக்க அன்னையில்லை
பிறந்து விட்டோம்
அனாதைகளாய்..
வலிகள் சொல்ல வார்த்தையில்லை
அலறுகின்றோம்
ஊமைகளாய்..
சிறகிருந்தும் வழிகளில்லை
சிக்கிக் கொண்டோம்
அகதிகளாய்..
வர்ணங்களால் பூசப்பட்டோம்
வாழ்க்கை மட்டும்
வெறுமைகளாய்..
ஒட்டை விட்டு வெளிப்பட்டும்
மாட்டிக்கொண்டோம்
கைதிகளாய்..
வணிகக் கைதிகளாய்..
உணவுக்காகப் பெருக்கப்பட்டோம்
கொடும் அறிவியலால்
வளர்க்கப்பட்டோம்...
இயற்கை முரணில்
வளர்ச்சி காணும்
சுயநலம்தான்
உங்கள் பகுத்தறிவா?
சிந்திப்பீர் மானிடரே!
உடம்பில் வளரும்
புற்று போல்தான்
இயற்கை கெடுத்தே
காணும் வளர்ச்சி..
ஆதலால்..
வேண்டுகின்றோம் உங்களிடம்..
இ