மனித மனம்

ஏனோ தன்னை
துன்பத்துக்குள்ளேயே
ஒடுக்கி கொள்கிறது
அவ்வப்போது எழும்
இன்பத்து சிதறல்களை
கூட இரகசியமாய்
பொத்தி வைத்து
நினைவில் மட்டும்
நிறுத்தி வைத்து
கொள்கிறது

மேலும்

நாய்குட்டி தந்த முகவரி

அந்த தெருவுக்கு குடி வந்து ஐந்து வருடங்கள் ஓடியிருக்கலாம், இருந்தும் இதுவரை ராகவன் குடும்பத்துடன் யாரும் பழக்கமாகவில்லை, காரணம் இவனுக்கும் தெரியத்தான் செய்தது. ராகவனின் மனைவி மாலதியிடம் கூட மற்ற பெண்கள் பழக்கம் ஆக முடியவில்லை. மொழி பிரச்சினைதான் காரணமோ என்று இவன் சிந்தித்ததுண்டு, ஹைதராபத்துக்கு மாற்றல் வந்த போதே இவன் தயங்கினான், முன்னே பின்னே தெரியாத இடத்தில் எப்படி இருப்பது? மாலதி தான் அவனை தேற்றினாள், பாவம் இதற்காக அவள் தான் பார்த்து கொண்டிருந்த வேலையை கூட விட்டு விட்டாள். அவள் கொடுத்த தைரியத்தில் ராகவன் இங்கு வந்து அலுவலகத்தில் சேர்ந்தான்.
இரண்டு நாள் அல

மேலும்

கட்டுச்சோற்றில் இருந்து டியன் கேரியர் வரை

“கட்டுச்சோறு” இன்றைய தலைமுறை அல்லது போன,அதற்கு முந்திய தலைமுறை வரைக்கும் அதிகமாக அறிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. காரணம் “டிபன் கேரியர்” அல்லது “போசி” போன்றவைகள், அந்த காலகட்டங்களில் நமது பயன்பாட்டிற்கு வந்து விட்டிருந்தன.
“போசி” நடைமுறை மிகவும் சுலபமாக கிராமப்புறங்களிலும், குடிசை பகுதிகளிலும் அதிகமாக புழங்கி வந்தன. அங்கு வசிக்கும் ஏழை மக்களுக்கு “களி உருண்டையோ அல்லது சோற்று உருண்டையோ “போசியில்” எடுத்து போட்டு அது தண்ணீரில், மிதக்க, மிதக்க எடுத்து வைத்து ஊறுகாயுடனோ அல்லது தயிர், கிடைக்கும் குழம்பு போன்றவைகளில் கலந்து சாப்பிட்டு விட்டு வேலையை பார்க்க ச

மேலும்

புது உலகம்

ஒற்றை புள்ளியில் ஆரம்பித்திருக்கிறேன் என் வாழ்க்கையை. “நான்” என்னும் உணர்வுகளே என்னிடம் இல்லை. நான் யாராய் இருக்க முடியும்? பெண்ணாகவா, ஆணாகவா? இல்லை இரண்டுமற்ற உருவமாகவா? எனக்கு புரியவில்லை.
இந்த காலத்தை தொடர்ந்து ‘வளர்ச்சி’ என்பது என்னையும் புள்ளியில் இருந்து வளர்த்து கொண்டுதான் இருந்தது. ‘நான்’ என்பது என்னவாக இருக்கப்பட்டுள்ளேன் என்று என்னால் கணிக்க முடியவில்லை. நேரமானால் உணவின் ஊட்டம் கிடைத்து விடுகிறது, என்றாலும் எத்தனை காலம் இந்த இருட்டு உலகில் வாழப்போகிறோம் என்னும் எண்ணம் வந்து விட்டது.
எண்ணம் என்று குறிப்பிடுவதால் நீங்கள் என்னை அறிவு பெற்ற மூளை வளர்ச்சி உடையவ

மேலும்

வானவில்லில் சறுக்கி விளையாடும்
வண்ண ஆசையில் மிகையில்லை
வனவாசிக்கு வனம் கடந்த
வாழ்க்கை மீது ஆசையில்லை

நீந்தும் நதியில் மிதப்பதற்கு
ஏங்கும் மனதில் பாரமில்லை
நேரத்தை அசைபோடும் பசுவோ முதுகைக்
கொத்தும் காகத்தை நினைப்பதில்லை

புல்லாங்குழல்களைச் சுமந்து போகும்
மூங்கில் கூடைக்கு வருத்தமில்லை
நில்லாமல் பாயும் ஜீவ நதிகளுக்கு
நேற்றைய யுகங்களின் நினைவில்லை

திறந்தே தூங்கும் தூக்கத்தை
தட்டி கனவுகள் வருவதில்லை
தூர தூரங்கள் தூரமில்லை
கண்ணுக்குள் இருப்பவை அருகில் இல்லை

மின்னல் மேக இடிகளில் சிக்கி
ஒருநாளும் நிலவு உடைவதில்லை
நிலவைக் கிள்ளிக் கிள்ளி உண்ண
ந

மேலும்

நிலவு ஏனோ இன்னும் வரவில்லை

சூரியன் வானத்தை
கை விட்டு
போய் விட்டான்

இருளின் பிடியில்
இறுக்கி இருக்கும்
இந்த பூமி

எதிர்பார்த்து காத்திருக்கிறது
நிலவின் வெளிச்சத்துக்கு

பூமிக்கு தெரியாது
கருமேகங்கள்
நிலவை சிறை
வைத்திருப்பதை

கதாநாயகனாய்
காற்று வந்து
காப்பாற்றுவான்
என்று காத்திருக்கிறது
இந்த நிலவும்

மேலும்

Writing - the act of one person giving a piece of their soul to another.

J. Spredemann.

*************

வணக்கம்.

நேரடியாக விஷயத்துக்கு வருகிறேன் என்றால் அது இன்னும் நான் எழுதி கொண்டிருக்கும் என்னை எழுத வைத்து கொண்டிருக்கும் “மினர்வா”வை பற்றியதாகவே இருக்கும் என்பதை நீங்கள் புரிந்து கொள்ள நாம் அடுத்த இலக்கை நோக்கி இணைந்து பயணப்படுகிறோம் என்று ஆகிவிடும்.

நான் விரும்புவதும் அதுவே.

மாசற்ற எனது அன்பிற்குரிய வாசக அன்பர்களுக்கும் சலிப்பறியாத fake id களுக்கும் இனிய மாலை வணக்கம்.

மினர்வா நான் எழுத திட்டமிட்டு கடந்த ஒரு ஆண்டுக்கும் மேலாக இருக்கும் என்று நினைக்கிற

மேலும்

காலைத் தேநீரும் சிதறிய சிந்தனையும்

கேரளாவில் நீங்கள் சாலைவழி பயணம் மேற்கொண்டால் அதில் உள்ள சுகமே தனியானது. பயணம் செய்யும் எல்லா சாலைகளுக்கு பக்கங்களில் பச்சைப்பசேல் என பயிர்களும் மரங்களும் இருக்கும். இயற்கை தன் அழகை விரித்து தலையாட்டும் காட்சி கண்களுக்குக் குளுமையானது. ஒரு கிராமத்தில் இருந்து இன்னொரு கிராமம் மாறுவது தெரியாமல் சாலைகள் செல்லும். நாம் எல்லையை கடப்பதை மைல் கல்லுகளால் தான் அறிவோம். மற்றும் ஒரு அடையாளம் அந்த எல்லைக் கல்லின் அடுத்து வரும் டீக் கடையைக் கூறலாம்.ஆம் எந்த நேரமும் தேநீர் கிடைப்பது இந்த நெடுஞ்சாலைகளில் தான். இந்தக் கடைகள் பயணம் செய்ப

மேலும்

எங்கு போனாய் நண்பா !

நான் யார் ? இந்த எண்ணத்துடன் தமிழ்நாட்டின் மேற்கு மலை தொடரின் அடிவாரத்தில் ஐம்பது அறுபது குடிசை வீடுகளே காணப்படும் இந்த ஊரின் அருகே ஆற்றங்கரையோரம் அமைதியாய் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நதியின் அழகை இரசித்தபடி அமர்ந்திருக்கிறேன்.
இந்த அமைதியான சூழலில் எப்பொழுதுமே உட்கார்ந்து இயற்கையை இரசிப்பது எனக்கு பிடிக்கும்.
ஆனால் இந்த நதி ! பார்க்க அமைதியாய் இருந்தாலும் குணம் மிக மோசமானதுதான் என்னை பொறுத்தவரை. ஒவ்வொரு முறையும் நான் நாற்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் கண்ட இந்த நதியின் ஆக்ரோசத்தை காண்பதற்காகவே அடிக்கடி வந்து, வந்து சென்று கொண்டிருக்கிறேன்.
சிறு வயதில் அதாவது பதினே

மேலும்

==================================

அரவணைக்க​ அன்னையில்லை
பிறந்து விட்டோம்
அனாதைகளாய்..

வலிகள் சொல்ல​ வார்த்தையில்லை
அலறுகின்றோம்
ஊமைகளாய்..

சிறகிருந்தும் வழிகளில்லை
சிக்கிக் கொண்டோம்
அகதிகளாய்..

வர்ணங்களால் பூசப்பட்டோம்
வாழ்க்கை மட்டும்
வெறுமைகளாய்..

ஒட்டை விட்டு வெளிப்பட்டும்
மாட்டிக்கொண்டோம்
கைதிகளாய்..
வணிகக் கைதிகளாய்..


உணவுக்காக​ப் பெருக்கப்பட்டோம்
கொடும் அறிவியலால்
வளர்க்கப்பட்டோம்...

இயற்கை முரணில்
வளர்ச்சி காணும்
சுயநலம்தான்
உங்கள் பகுத்தறிவா?

சிந்திப்பீர் மானிடரே!

உடம்பில் வளரும்
புற்று போல்தான்
இயற்கை கெடுத்தே
காணும் வளர்ச்சி..

ஆதலால்..

வேண்டுகின்றோம் உங்களிடம்..
இ

மேலும்