இயற்கையும் மனிதனும்
“உற்ற நண்பர்கள்,உள்ளுக்குள் எதிரிகள்” இந்த வார்த்தை யாருக்கு பொருந்துகிறது என்றால் “மனிதர்களுக்கும் இயற்கைக்கும்” மட்டுமே பொருந்துகிறது.
இயற்கையோடு இணைந்து வாழ்வோம் என்று பல்லாயிரம் முறை சொல்லுவார்கள் மனிதர்கள், ஆனால் உண்மையில் இயற்கையின் ஒவ்வொரு வளங்களையும் தங்களுடைய சொந்த லாபத்துக்காக சுரண்டிக்கொண்டே தான் வாழ்வார்கள்.
இயற்கை இன்னும் மனிதர்களை நம்பி கொண்டுதான் இருக்கிறது. அதுவும் “நட்புக்கு இலக்கணமாக” ஒவ்வொரு மனிதர்கள் வாழ்வதற்கு தேவையான நீர், காற்று, உணவு, இவைகளை அளித்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. மனிதர்கள் தங்களது உயிர் வாழ்தலுக்கு தேவை எவ்வளவோ அதற்கு மேல் அ

மேலும்

நான் வாசித்த ரஷிய சிறுகதை ஒன்று.
எழுதியவர் யூஜேன் சிரிகாப், (அவரை பற்றிய சரியான விவரம் கிட்டவில்லை அனேகமாக “டால்ஸ்டாய்”(1828-1910) காலத்தை சேர்ந்தவராய் இருக்க வேண்டும்.
தமிழாக்கம் எம்.எல்.சபரிராஜன், அனிதா பதிப்பகம் சென்னை, விற்பனை அனுமதி சஞ்சீவியார் பதிப்பகம், சென்னை-51, வருடம் 2006

மந்திரவாதி
நகரம் முழுவதும் குழப்பமாக இருந்தது, மக்கள் அனைவரின் முகங்களிலும் கலவரம் தெரிந்தது.
நகரம் முழுக்கவும் சிப்பாய்களின் ஊர்வலமும், குதிரை வீரர்களின் உலாத்தலும் அதிகமாக இருந்தன. அவ்வப்பொழுது சாட்டையை வீசியபடி குதிரையில் வந்து நடந்து செல்வோரை விரட்டி கொண்டும் இருந்தனர்.
“தொழில

மேலும்

நீரோடை வடித்த சிற்பங்கள்

ஓடும் நீரோடை
இது
கண்ணாடியாய்
உள்ளுக்குள் தெரிகிறது
வகை வகை
உருவங்களாய்
சிறு கற்கள்

வளைவு நெளிவாய்
வழுக்கையாய்
சொரசொரப்பாய்
வடிவங்களாய்
வடித்து வைத்த
தோற்றங்கள்

அத்தனையும்
இதன் ஓட்டத்தில்
உரசியே உருவான
சிற்பங்கள்

மேலும்

அப்பா- வாக்கியத்தில் முடியும் கதை

அப்பாவின் வலதுபுறமாய் கையை கட்டிக்கொண்டு நின்று அவர் முகத்தை பார்க்கிறேன், புன்னகைப்பது போல இருந்தபடி இருந்ததை பார்த்ததும் கொஞ்சம் ஏமாற்றமாக இருந்தது, இந்நேரத்துக்கு “தாம் தூம்” என்று குதித்திருக்க வேண்டும், “எனக்கு ஏசி ஆகாதுன்னு தெரியாதா? என்று எங்களை கண்டபடி பேசியிருக்க வேண்டும். ஆனால் ஏன் இப்படி சுகமாய் படுத்துகொண்டு இந்த ஏசி வசதியை அனுபவித்து இரசிப்பது போல…!
யாரோ தோளை தொடுவது போல உணர்வு, திரும்பி பார்க்க, “டைமாச்சு பாக்சை வேன்ல ஏத்திடலாம்" அங்க போய் சேர சரியாயிருக்கும், சொல்லி கொண்டு போனார்கள்.

மேலும்

வானவில்லில் சறுக்கி விளையாடும்
வண்ண ஆசையில் மிகையில்லை
வனவாசிக்கு வனம் கடந்த
வாழ்க்கை மீது ஆசையில்லை

நீந்தும் நதியில் மிதப்பதற்கு
ஏங்கும் மனதில் பாரமில்லை
நேரத்தை அசைபோடும் பசுவோ முதுகைக்
கொத்தும் காகத்தை நினைப்பதில்லை

புல்லாங்குழல்களைச் சுமந்து போகும்
மூங்கில் கூடைக்கு வருத்தமில்லை
நில்லாமல் பாயும் ஜீவ நதிகளுக்கு
நேற்றைய யுகங்களின் நினைவில்லை

திறந்தே தூங்கும் தூக்கத்தை
தட்டி கனவுகள் வருவதில்லை
தூர தூரங்கள் தூரமில்லை
கண்ணுக்குள் இருப்பவை அருகில் இல்லை

மின்னல் மேக இடிகளில் சிக்கி
ஒருநாளும் நிலவு உடைவதில்லை
நிலவைக் கிள்ளிக் கிள்ளி உண்ண
ந

மேலும்

நிலவு ஏனோ இன்னும் வரவில்லை

சூரியன் வானத்தை
கை விட்டு
போய் விட்டான்

இருளின் பிடியில்
இறுக்கி இருக்கும்
இந்த பூமி

எதிர்பார்த்து காத்திருக்கிறது
நிலவின் வெளிச்சத்துக்கு

பூமிக்கு தெரியாது
கருமேகங்கள்
நிலவை சிறை
வைத்திருப்பதை

கதாநாயகனாய்
காற்று வந்து
காப்பாற்றுவான்
என்று காத்திருக்கிறது
இந்த நிலவும்

மேலும்

Writing - the act of one person giving a piece of their soul to another.

J. Spredemann.

*************

வணக்கம்.

நேரடியாக விஷயத்துக்கு வருகிறேன் என்றால் அது இன்னும் நான் எழுதி கொண்டிருக்கும் என்னை எழுத வைத்து கொண்டிருக்கும் “மினர்வா”வை பற்றியதாகவே இருக்கும் என்பதை நீங்கள் புரிந்து கொள்ள நாம் அடுத்த இலக்கை நோக்கி இணைந்து பயணப்படுகிறோம் என்று ஆகிவிடும்.

நான் விரும்புவதும் அதுவே.

மாசற்ற எனது அன்பிற்குரிய வாசக அன்பர்களுக்கும் சலிப்பறியாத fake id களுக்கும் இனிய மாலை வணக்கம்.

மினர்வா நான் எழுத திட்டமிட்டு கடந்த ஒரு ஆண்டுக்கும் மேலாக இருக்கும் என்று நினைக்கிற

மேலும்

காலைத் தேநீரும் சிதறிய சிந்தனையும்

கேரளாவில் நீங்கள் சாலைவழி பயணம் மேற்கொண்டால் அதில் உள்ள சுகமே தனியானது. பயணம் செய்யும் எல்லா சாலைகளுக்கு பக்கங்களில் பச்சைப்பசேல் என பயிர்களும் மரங்களும் இருக்கும். இயற்கை தன் அழகை விரித்து தலையாட்டும் காட்சி கண்களுக்குக் குளுமையானது. ஒரு கிராமத்தில் இருந்து இன்னொரு கிராமம் மாறுவது தெரியாமல் சாலைகள் செல்லும். நாம் எல்லையை கடப்பதை மைல் கல்லுகளால் தான் அறிவோம். மற்றும் ஒரு அடையாளம் அந்த எல்லைக் கல்லின் அடுத்து வரும் டீக் கடையைக் கூறலாம்.ஆம் எந்த நேரமும் தேநீர் கிடைப்பது இந்த நெடுஞ்சாலைகளில் தான். இந்தக் கடைகள் பயணம் செய்ப

மேலும்

எங்கு போனாய் நண்பா !

நான் யார் ? இந்த எண்ணத்துடன் தமிழ்நாட்டின் மேற்கு மலை தொடரின் அடிவாரத்தில் ஐம்பது அறுபது குடிசை வீடுகளே காணப்படும் இந்த ஊரின் அருகே ஆற்றங்கரையோரம் அமைதியாய் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நதியின் அழகை இரசித்தபடி அமர்ந்திருக்கிறேன்.
இந்த அமைதியான சூழலில் எப்பொழுதுமே உட்கார்ந்து இயற்கையை இரசிப்பது எனக்கு பிடிக்கும்.
ஆனால் இந்த நதி ! பார்க்க அமைதியாய் இருந்தாலும் குணம் மிக மோசமானதுதான் என்னை பொறுத்தவரை. ஒவ்வொரு முறையும் நான் நாற்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் கண்ட இந்த நதியின் ஆக்ரோசத்தை காண்பதற்காகவே அடிக்கடி வந்து, வந்து சென்று கொண்டிருக்கிறேன்.
சிறு வயதில் அதாவது பதினே

மேலும்

==================================

அரவணைக்க​ அன்னையில்லை
பிறந்து விட்டோம்
அனாதைகளாய்..

வலிகள் சொல்ல​ வார்த்தையில்லை
அலறுகின்றோம்
ஊமைகளாய்..

சிறகிருந்தும் வழிகளில்லை
சிக்கிக் கொண்டோம்
அகதிகளாய்..

வர்ணங்களால் பூசப்பட்டோம்
வாழ்க்கை மட்டும்
வெறுமைகளாய்..

ஒட்டை விட்டு வெளிப்பட்டும்
மாட்டிக்கொண்டோம்
கைதிகளாய்..
வணிகக் கைதிகளாய்..


உணவுக்காக​ப் பெருக்கப்பட்டோம்
கொடும் அறிவியலால்
வளர்க்கப்பட்டோம்...

இயற்கை முரணில்
வளர்ச்சி காணும்
சுயநலம்தான்
உங்கள் பகுத்தறிவா?

சிந்திப்பீர் மானிடரே!

உடம்பில் வளரும்
புற்று போல்தான்
இயற்கை கெடுத்தே
காணும் வளர்ச்சி..

ஆதலால்..

வேண்டுகின்றோம் உங்களிடம்..
இ

மேலும்