சாதிக்கும் இளைஞனுக்கு "சோகம்" அவசியம்

சோகங்கள்
சுகத்தை தருகிறது
இன்றைய
இளைஞர்களுக்கு

தோல்விகள்
இதன் காரணமல்ல

வெற்றிகள் கூட
இதிலிருந்துதான்
தொடங்குகிறது.

சோகத்தின் சுமை
தாங்காமல்

தன்னை
திசை திருப்பி
கொள்வதால்....!

திசை திருப்ப
மறந்து அல்லது
மறுத்து போனவன்

கோழையாய்
அழியா துன்பத்தை
அளித்து செல்கிறான்
அந்த குடும்பத்துக்கு

மேலும்

விலங்குகளின் வாழ்க்கை

கரை புரண்டோடி
கொண்டிருக்கிறது
பெரு வெள்ளம்

மறு கரையின்
பச்சை புதருக்குள்
எட்டி பார்க்கும்
மருண்ட விழிகள்
இரண்டு

அங்கும் இங்கும்
சுழன்றாட தலையை
எட்டி பார்த்தது

ஓ..! அது மானின்
விழிகள்
மருண்டுதான் இருக்கின்றது

வெள்ளத்தை நீந்தி
வர மருண்டா?
அல்லது அதற்குள்
படுத்துறங்கும்
முதலைக்கு மருண்டா?

கொலை விழியுடன்
காத்திருந்த
புலிக்கு மருண்டா?
அல்லது நய வஞ்சக
பார்வையுடன் காத்திருந்த
நரிக்கு மருண்டா?

இதற்கெல்லாம் மருண்டு
புதரோடு இருந்து
விட்டால் மட்டும்
உயிர் என்ன பத்திரமா?

அனு தினமும்
போராட்டம்தான்
அத்தனையும் கடந்து
அதன் வாழ்க்கையும்

மேலும்

தேயிலை தோட்ட தொழிலாளர்கள்

கண்ணின் எதிரே
மலை முகடுகள்
அதனை சுற்றி
பனி புகைகள்
எதிரில் எதுவென்று
தெரியாமல் கண்ணை
மறைக்க

அவ்வப்பொழுது
விலகிய பனிப்புகையின்
இடையே
கண்ணுக்கு தெரிந்த
காட்சி

மலை முகட்டின்
உச்சியில் இருந்து
கீழ் மட்டத்தை
நோக்கி செல்லும்
அருவி
வெள்ளை கோடாய்
தெரிய

அருவியை ஒட்டியே
பச்சை நிறமாய்
படர்ந்து கிடக்கிறது
தேயிலை செடிகள்
இடையிடையே
அறுத்து வைத்தது
போல்

வழி பாதைகளாக
இருக்குமோ ?

அங்கங்கு நெகிழி
சாக்கு போர்த்திய
குனிந்த தலைகள்

பனியையும் குளிரையும்
கண்டு கொள்ளாமல்
அவர்கள் கைகள்
இயந்திரமாய்
தேயிலை பறித்தபடி

அனைவர் முதுகில்
தொ

மேலும்

இன்று அமாவாசையோ ?

ஆகாயம் இருட்டி விட
வானத்தில் எட்டி
பார்த்த நிலா
திகைத்து நின்றது

பூமியெங்கும் நிலாக்கள் !
சிறியதும் பெரியதுமாய்,
பாதை ஓரங்களிலும்
காணும் இடங்களிலெல்லாம்
மினுக் மினுக்கென
மின்னலிட்டு கொண்டிருக்கின்றன

கோபத்தில் மேகங்களுக்குள்
மறைந்து போய்விட்டது
நிலா..!

மின் விளக்குகளாய்
இத்தனை நிலவுகள்
வைத்திருந்தும்

வானம் பார்த்து
இன்று அமாவாசையோ ?
சந்தேகம் கேட்கிறான்.

மேலும்

பல வருட காத்திருப்பு
சில மாதங்களாய் மாறின
மாதங்கள் வாரங்களாய் கடந்திட
வாரங்கள் இன்று நாட்களானதே
நாட்கள் நெருங்க நெருங்க,
படபடவென நெஞ்சு துடித்திட,
இனம் புரியா ஆவலில்,
அவளின் இதயம் தொட்டேனே,
நாளங்கள் வெடித்திட துடித்தது
புதிய வரவிற்காக,
பஞ்சு விரல்களை கெஞ்சிட,
அழுகுரல் இன்னிசை கேட்டிட,
இருஇதயமும் சேர்ந்து துடிக்கிறது..

ஆசையாய்,
ஷிபாதௌபீஃக்

மேலும்

அந்தக் குளிர்கால இரவின் சுகமான​ தூக்கம் அவனுக்கு கொடுத்து வைக்கவில்லை. கதவு தட்டப்படும் ஓசை கேட்டது. அது கனவில் வரும் ஓசையா அல்லது நிஜம்தானா?.. தூக்கத்திலேயே குழம்பினான். மீண்டும் கதவு தட்டப்படும் ஓசை கேட்கவே, எழுந்திழுருக்க​ மனமில்லாமல் எழுந்தமர்ந்து கண்களைக் கசக்கினான். இரவு விளக்கின் மங்கலான​ வெளிச்சத்திலும் அவனால் முழுதாக​ கண்களைத் திறந்து பார்க்க​ முடியவில்லை. கண்களை இடுக்கியவாறு சுவர்க்கடிகாரத்தைப் பார்த்தபொழுது மணி ஒன்றரையைக் காட்டியது. இந்த​ முறைக் கதவு தட்டப்படும் ஒசையோடு, “குமாரு..குமாரு..” என்று பக்கத்து வீட்டு வேங்கடசாமியின் குரலும் சேர்ந்து கேட்கவே, மெல்ல​ எழுந்து கதவைத் திறந்தான்

மேலும்

காற்றுக்குள் சுழலும்
ஒலித்துகள்களில்
காற்றினை சுழற்றும்
ஒளித்திரள்கள்...
சிறு சிறு
பட்டாம்பூச்சிகள்.

மௌனத்தின் விஷமெடுத்து
இரவை திரிக்கும் நான்.

இரவுக்குள் சாய்ந்தாடும்
அவள் நிழலின் நிழற்படம்.

காற்றை குடித்து என்
கனவை புசித்து
நத்தையாய் நகரும் உயிருக்குள்
நின்று தடுமாறும் நினைவில்
சாய்ந்தாடும் நிழற்படத்தின் நிழல்.

ஒலியில் மோதிய
ஒளியின் கண்கள் கண்டு
துணுக்குறும் இரவுக்குள்
விழிப்புறும் அச்சிறு
பட்டாம்பூச்சிகள்...

பட்டாம்பூச்சி சிறகசைப்பில்
ஒலியை சுழற்றும் வளி.

வளிக்குள் சுழலும்
ஒளியின் நிழலில் விரிந்த
அப்பகலில் அவள்...



=================××××××××××××====

மேலும்

திட்டமான மருந்திலா நோய்க்கு,
திட்டம் போட்டு நோட்டு வாங்கும்,
பட்டம் பெற்ற டாக்டர்க்கெல்லாம்,
மட்டமான இந்தக் கொரோனா,
துட்டு கொட்டுகின்ற கொண்டாட்டம்.

பெத்த பெண்ணைக் கரையேத்த,
மொத்த பணம் மிச்சமென்றே
ஆத்தா அப்பன் மத்தியிலே,
சத்தியமாய்க் கொரோனா
ஒரு சந்தோஷக் கொண்டாட்டம்.

நோய் பயத்தால் கயவரெல்லாம்,
மேலே சாயாமல் ஒதுங்குகிறார்.
அதனால்,
தொற்று நோய்க் கொரோனா,
கற்றைக் குழல் பெண்களுக்கு
இது மாற்றம் தரும் கொண்டாட்டம்.

பத்திரமா வீட்டுக்குள்ளே,
தத்தளிக்கும் கணவர்களும்,
பத்துப் பாத்திரம் அத்தனையும்,
சுத்தமாக் கழுவி வச்சா,
கைப்பிடித்த மனைவியர்க்கு,
இகழ்ச்சியே தரும் கொரோனா,
மகிழ

மேலும்

==================================

அரவணைக்க​ அன்னையில்லை
பிறந்து விட்டோம்
அனாதைகளாய்..

வலிகள் சொல்ல​ வார்த்தையில்லை
அலறுகின்றோம்
ஊமைகளாய்..

சிறகிருந்தும் வழிகளில்லை
சிக்கிக் கொண்டோம்
அகதிகளாய்..

வர்ணங்களால் பூசப்பட்டோம்
வாழ்க்கை மட்டும்
வெறுமைகளாய்..

ஒட்டை விட்டு வெளிப்பட்டும்
மாட்டிக்கொண்டோம்
கைதிகளாய்..
வணிகக் கைதிகளாய்..


உணவுக்காக​ப் பெருக்கப்பட்டோம்
கொடும் அறிவியலால்
வளர்க்கப்பட்டோம்...

இயற்கை முரணில்
வளர்ச்சி காணும்
சுயநலம்தான்
உங்கள் பகுத்தறிவா?

சிந்திப்பீர் மானிடரே!

உடம்பில் வளரும்
புற்று போல்தான்
இயற்கை கெடுத்தே
காணும் வளர்ச்சி..

ஆதலால்..

வேண்டுகின்றோம் உங்களிடம்..
இ

மேலும்