ருக்கு ருக்கு
04 / 08 / 2025

ஆண்: ருக்கு ருக்கு ருக்கு
அரே பாபா ருக்கு
ஓ..மை டார்லிங்

பெண் : அப்பா

ஆண்: ப்யாரி ஜானு
கிவ் மீ எ லுக்கு
ருக்கு..ருக்கு..ருக்கு..
ஓ மை ஜானு
கிவ் மீ எ லுக்கு

குழு: ஓ ஹோ பேஷ்

ஆண்: ருக்கு ருக்கு ருக்கு

பெண் : வானுக்குள்ளும் இருப்பான்டி
வாழ்விலும் நிறைவான்டி
நம்பி கையில் நிற்பான்டி
தனிமையை தீர்ப்பான்டி
உள்ளங்கையில் உலகையே
கொண்டுவந்து சேர்ப்பான்டி
குழப்பங்கள் வந்தால்
இருக்குது கூகுள்
உள்ளே நுழைந்தால்
விடையெல்லாம் கைக்குள்
நல்ல நட்புதான்
இந்த கைபேசி
என்றும் கையோடும்
வாழ்வோடும் வந்தாடும்
துணையல்லவா

ஆண்

மேலும்

மௌனம்..
09 / 08 / 2025

மௌனம் ஒரு தியானம்
மௌனம் ஒரு தியாகம்
மௌனம் ஒரு மொழி
மௌனம் ஒரு மன்னிப்பு
மௌனம் ஒரு சம்மதம்
மௌனம் ஒரு சமாதானம்
மௌனம் ஒரு சங்கல்பம்
மௌனம் ஒரு வீரம்
மௌனம் ஒரு ஆயுதம்
மௌனம் ஒரு அழகு
ஆக
மௌனம் ஒரு தெய்வீகம்.

மேலும்

அதிசயம்தான்..
08 / 08 / 2025

அதிசயம்தான்..
கண்ணே
உன் அணைப்பினில்
என் உடல் சூடேறி
காய்ந்து போகிறதே.
உன் இதழ் மட்டும்
ஈரப் பசையோடு
தேன் சுரக்கிறதே
அதிசயம்தான்.

மேலும்

பெண்ணே...!
08 / 08 / 2025

பெண்ணே...
யார் உன் கைகளை கட்டிப் போட்டது?
யார் உன் கால்களில் விலங்கிட்டது?
யார் உன் தோள்களின் சிறகொடித்தது?
யார் உன் எண்ணங்களை சிறையிலிட்டது?
யோசித்துப்பார்.
ஆண்வர்க்க ஆணவம் ஒரு புறம்
அடக்குமுறை சமுதாயம் மறுபுறம்
அவைகள் மட்டுமா உனக்கு எதிரி?
இல்லை மகளே..
உனக்கு எதிரி பெண் சமுதாயமே
சகோதரியாய்..
தோழியாய்..
நாத்தனாராய்
மாமியாராய்..
அவர்கள் மட்டுமல்ல
உனக்கு எதிரி நீயேதான்.
நீயே உனக்குள் இட்டுக்கொண்ட
விலங்குகள்தான்
மூடிக்கொண்ட சிறைக்கதவுகள்தான்.
புரிந்துகொள்.
உன் அறிவு வளர்ந்துவிட்டது.
உன் தொலைநோக்கு பார்வை
வானளவு விரிந்துவிட்டது
இருந்த

மேலும்

வாகைசூடலாமே..!
15 / 07 / 2025

அது அது அதன்படி நடக்குமாறு
அது அது அதன்படி வகுத்தமாறு
அது அது அதன்படி நடந்தேறுமே
இது இது இதன்படி நடந்துவிடும்
இது இது இதன்படி கடந்துவிடும்
இது இது இதன்படி அமைவதுதான்
இயற்கையோ இறையோ போட்டுவைத்த
இடியாப்ப சிக்கலான வாழ்வதில்
எது எது எதன்படி நடந்தாலும்
எது எது எதன்படி கடந்தாலும்
இதுவோ அதுவோ எதுவோ
பொதுவாய் ஒத்து கொண்டு
சகித்து கொள்ள பழகிவிட்டால்
எதுவான போதும் வாகைசூடலாமே..!

மேலும்

சேர்ந்திருப்போம்.
05 / 07 / 2025


விழியில் விழுந்து என்
இதயம் நுழைந்தாய் பெண்ணே
இதயம் நுழைந்து என்
உதிரம் கலந்தாய் கண்ணே
பல்லவன் வடித்து வைத்தான்
கற்சிலை
உன்வடிவம் கண்டு நான் ஆனேன்
கற்சிலை
உன் மூச்சு காற்று பட்டவுடன்
உயிரானேன்
உன் பேச்சு காதில் கேட்டவுடன்
கவியானேன்
சித்தன்ன வாசல் ஓவியமே - என்
சித்தம் கவர்ந்த காவியமே
மொத்தமாய் என்னை தந்தேனே - என்
சொத்துசுகம் முழுதும் நீதானே
வா வா பெண்ணே கைகோர்ப்போம்
வாழ்க்கை முழுதும் வாழ்ந்திருப்போம்
வாடிய பயிருக்கு நீர் வார்ப்போம்
வாட்டங்கள் போக்கியே சேர்ந்திருப்போம்.

மேலும்

பூப்போன்ற மகளே
பொன்வண்ணச் சிலையே
தேன்போல இனிக்கும்
தெம்மாங்கு பாட்டே

விழியோரம் நான் கண்ட கனவு - அதன்
விடையாக நீ வந்த வரவு.
மொழியெல்லாம் தமிழ்போல இனிப்பு - எந்தன்
வழியெல்லாம் நிறையும் உன் நினைப்பு.

கண்ணே நீ கண்மூடி தூங்கு - எந்தன்
தோள்மீது தலை சாய்த்து தூங்கு
தாயாக எனை மாற்றும் பெண்ணே - எந்தன்
தாயாக உனை காப்பேன் கண்ணே

மேலும்

வெறியன்

கத்தி எடு
கடவுளை வெட்ட !
கருணை அற்ற இந்த
கடவுள்களை எல்லாம் வெட்ட கத்தியை எடு

கயவர்கள் (உலகம்) எல்லாம்
ஒன்று கூடி
கொத்து கொத்தாய்
எங்களை கொன்ற
போது!
நல்லூர் கந்தன்
எங்கு போனான்?
மருதடி பிள்ளையானும்
எங்கு போனான்?
இல்லை
வயல் ஓரம் எல்லாம்
அமர்ந்திருக்கும்
அம்மனும் காளியும்
தான் எங்கு போனாள்?

இப்போ Gazza !
தினம் தினம்
கொல்கிறானே(West)
எங்கு போனான் Allah?

கத்தியை எடு,
இந்த நாத்தி அற்ற
கடவுள்களை எல்லாம்
வெட்டி வீழ்த்திட!
அந்த பாளை சீவும் கத்தியை கொடுடா.

சண்டியூர் பாலன்.

மேலும்

இன்று உன் சந்தோஷத்தை பகிர்ந்து கொள்ள ஆயிரம் பேர் இருக்கலாம்..
ஆனால் அன்று உன் துயரத்தை பகிர்ந்து கொள்ள நான் மட்டுமே இருந்தேன்..
அன்று உனக்கு ஆறுதல் கூறி உயர்ந்து எழ ஊன்று கோலாய் இருந்தேன்...
இன்று தேவையற்ற கோலாய் தூக்கி எறியப்பட்டேன்..
அந்த ஆயிரம் நபர்களும் உனக்கு பாராட்டு
தெரிவித்து இருக்கலாம்..
நீயும் இன்று அதில் மூழ்கி போகலாம் ...
மீண்டும் எழுந்து ஓட தொடங்கி விடு...
காரணம் ..உன்னை ஓட சொல்ல உன் அருகில் நான் இல்லை.. இருப்பினும்
நான் உன்னை விட்டு கடந்து செல்வதாய் இல்லை..
நீ விட்டு சென்ற இடத்தில் நின்று கொண்டு..
உன்னை ரகசியமாய் தொடர்ந்து கொண்டு ..
உன் முன்னேற்றத்தை ரசித்து கொண்ட

மேலும்

கண்ணீர் சிந்தும் போது
துடைக்க யாரும் வருவதில்லை..
கவலை கொள்ளும் போது
சிரிக்க வைக்க எவரும்
வருவதில்லை.. அறியாமல்
ஒரு தவறு செய்து பார்..
உன்னை விமர்சிக்க
இந்த உலகமே கூடி வரும்..!

நம்மை பற்றி கவலை
படாதவர்களுக்கு நாம்
சிந்தும் கண்ணீர்
அர்த்தமற்றது..!

உன்னை வெறுப்பவர்களை
நினைத்து கவலை கொள்ளாதே..
அவர்களுக்கு உன் அன்பை
பெற தகுதி இல்லை என
நினைத்துக்கொள்..!

கவலைகளின் அளவு
கையளவாக இருக்கும்
வரை தான் கண்ணீருக்கும்
வேலை.. கவலை
மலையளவு ஆகும் போது
மனமும் மரத்துப் போகும்..!

கடலளவு கண்ணீரை வடித்தாலும்…
நம் மனம் விரும்பாமல் எந்த
கவலைகளையும்
சரி செய்ய முடியாது..!

கவலையை மறைக

மேலும்

கண்கள் மூடும்போது
கனவு மறைவதில்லை.
இரவு தூங்கும்போது
எண்ணம் தூங்கவில்லை
தினம் தினம் கூத்துதான்
புதுவயல் நாத்துதான்.

நான்கு விழிகள் பேசும்
ஒரு கவிதையானது
நாடிநரம்பில் நுழைந்து
எந்தன் உதிரமானது.
நான் உனை பார்த்தது
பூர்வ ஜென்ம புண்ணியம்.
நீ எனை சேர்ந்தது
நான் செய்த பாக்கியம்
வா அருகே...நான் உருக
வாழ்வோம் வா பெண்ணே..

நீயும் நானும் சேர்ந்த
இந்த வாழ்க்கையானது
நீல வானம் போல
மிக நீளமானது
உன் மடி தேடினேன்
ஒரு சேயாகவே
நீ எனை தேற்றினாய்
ஒரு தாயாகவே
வா அழகே... நான் பழக...
சேர்வோம் வா பெண்ணே.

மேலும்

அன்புத் தோழியே...
ஒரு நாள் இடைவெளி....மன்னிக்கவும். முடிந்தவரை தினமும் தொடர்பில் இருக்க முயற்சிக்கிறேன். ஆதிகாலத்திலிருந்து புராண காலத்திற்கு வருவோம். ராமாயணம்...மஹாபாரதம்...இரண்டும் மாபெரும் இதிகாசங்கள். நமக்கு கிடைத்த பொக்கிஷங்கள். ஏனென்றால் அவை இரண்டும் நம் வாழ்க்கையை பேசியது...வாழ்வின் முறைகளை முறைப்படுத்தியது. காதலை சொன்னது..குடும்பத்தை காட்டியது..சொந்த பந்தங்களை அறிமுகப் படுத்தியது. அதில் நிறைந்திருக்கும் அன்பு...பாசம்...சூழ்ச்சி...துரோகம்...எல்லாவற்றையும் வகைப்படுத்தி நமக்கு காட்டிக் கொண்டிருக்கிறது. எத்தனை ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எழுதப்பட்டிருந்தாலும் இன்று

மேலும்