தொலைந்த தங்க வளையல்கள்!

"நான் அவருக்கு என்ன பதில் சொல்லுவேன்.வந்து கேட்டா நான் எங்கே என்று சொல்வேன்.அவரு எவ்வளவு கஸ்டப் பட்டு உழைத்து கொஞ்சம் கொஞ்சமா சேர்த்த பணத்துல ஆசையா வாங்கித் தந்தாரே.இப்ப நான் அவருக்கு என்ன சொல்லுவேன்"

என்று அழுதுகொண்டிருந்தாள் ஜெமீலா.
"என்ன சிணுங்கிக் கொண்டிருக்கிறாய்; சமைக்கவும் இல்ல என்ன நடந்தது?"
அப்போதுதான் வீட்டுக்கு வந்தவர் மனைவியை சற்று கோபமாக கேட்டார்.

"இல்லங்க இப்பதான் இந்த மேசையில கலட்டி வெச்சிட்டு குளியலறைக்கு போய் வந்து பார்த்தேன்; என்ற வளையல் இரண்டையும் காணல" என்று பயந்தவளாக அழுதுகொண்டு கூறினாள்.

"என்ன காணலையா? என்ன சொல்றாய்! மூன்று இலட்சம்

மேலும்

வெயிலாய் கொட்டுகிறது
வானம்
நிழலை போர்வையாய் போர்த்தினாலும்
அகல மறுக்கிறது வெம்மை!

தண்மை இழந்த காற்றும்
உடன் சேர்ந்து
என்னுடலை தீய்த்து
சுகம் காண்கிறது
கருணையே
இல்லாமல்!

உச்சிப் பொழுது உச்சம்
காண்கிறது
இச்சை தீர்த்து கச்சை கட்டி
என் மேல் விழுந்து
கட்டிப் பிறழ்கிறது
இரக்கமே இல்லாமல்!

ஜவ்ஹர்

மேலும்

பாழ் நிலமாய்க் கிடந்த இவனிதயம்!
பணிந்தேயேங்கும் மேகம் மறைத்த உதயம்!

பாசக்காரி உன் வரவால் தொலைந்ததென் காயம்!
உனைக் கண்ட நாள் முதலாய் சொப்பனங்கள் ஆயிரம்!

கற்பனையில் வாழ்வதுதான் சுகங்கள் பல்லாயிரம்!
நாமிருவம் கை பிடித்துப் பாவிசைத்தேயாகனும்!

விழி வழியே இதயம் நிறைந்தாய்!
விதி நமை சேர்க்க இறை பணிந்தாய்!

வாவென் கண்ணே கதைகள் பல பேசிடலாம்!
வானவர்கள் நமை வாழ்த்தி
பூமலை சொரிந்திடலாம்!

மேலும்

தூக்கம் தொலைத்த மின்சாரம்

மின் விசிறிக்கு
வீட்டம்மாவின் தடை உத்தரவு
மீறினால் சூரசம்காரமாகி
சம்சாரம்
மின்சாரமாகிறாள்!

பழகிப் போன
பாழாய்ப் போன விசிறியால்
உசிரே போகிறது
வெக்கையில் உடல் தகிக்கிறது!

தூக்கம் தொலைத்த
மின்சாரம் ராவெல்லாம்
மின் விசிறியை ஏக்கமாய்
பார்க்கச் செய்திருக்கிறது!

தட்டு முட்டுச் சாமான்களோடு
சேர்த்து வைத்து
அழகு பார்க்க விருப்பமாம்
மனையாள் என் காதுபடச் சொல்வது கேட்கிறது!

இப்போதெல்லாம் இரவுகள்
என்னைப் பார்த்து
ஏலனமாய் சிரிக்கிறது
நானும் சேர்ந்து நீண்ட இரவுகளோடு ஆற்றாமல் சிரிக்கிறேன்!

ஜவ்ஹர்

மேலும்

அங்கீகரிக்கப்பட்ட
அடிமை
சீடன்

கொலைகளை
பயமின்றிச் செய்பவன்
வேடன்

கருங் கற்களின்
அழகை சிதைக்கிறான்
சிற்பி

செய்யாத பாவத்திற்காய்
நெருப்பில் வேகுறது
களிமண் பாண்டங்கள்

தூரங்களை
விரட்டிச் செல்கிறது
வண்டிகள்

தன்னையே ஏமாற்றிக்கொண்டு
கண்ணீர் வடிக்கிறது
ஒப்பாரி

மேலும்

மனிதர்கள் யாரும் அறிந்திடாத மதுவினில் ஊறிய இதழ்கள் கொண்டாளோஅதில் பூத்தோட்டங்களை விஞ்சும் மணத்தைக் கொண்டாளோதேனின் சுவைக் கலந்து உதட்டுச் சாயம் பூசினாளோஇரு சிறகுகள் கூட தேவையில்லை இரு இதழ்கள் போதும் பறப்பதற்கு

மேலும்

கொஞ்சும் பைந்தமிழ்ப் பேசி வந்தாள்
வஞ்சி கொஞ்சம் ஓரக் கண்ணால்
மிஞ்சும் காதல் பார்வைத் தந்து
மஞ்சு தங்கம் தாமரை முகத்தாள்
என்னுள்ளத்தில் பரவி நிறைந்தாள்
இனியென் நெஞ்சிற்கு இவளே என்றும்
இவள்தான் எல்லா மே

மேலும்

பனிமலைக் கரைந்து மலை மடியிலிருந்து
ஜீவ நதியாய்ப் பிறந்து விரைகிறது
கீழே பள்ளத் தாக்கில் புனித
கங்கை நதியாக அதுவே மாறி
இங்கேயோ தாயிவள் நெஞ்சம் கரையலையே
தன்பிள்ளை காதலிக்கும் பிள்ளைக்கு
மனம் முடிக்க ஒப்புதல் தந்திட
'தாய் இரங்கா விடில் சேய்
உயிர் வாழுமோ சொல்'

மேலும்

உம் பேத்திக்க என்ன பேருடா வச்சிருக்க, தம்பி?


நம்ம பாட்டி பேரத்தான் வச்சிருக்கென்.


ஓ ....நம்ம கஸ்தூரி பாட்டி பேரா?


ரொம்ப நல்ல பாட்டிடா அவுங்க.



அவுங்க பேருக்கு என்ன அர்த்தம்னெ தெரில உனக்குத் தெரிஞ்சா சொல்லு.

அண்ணே, கஸ்தூரி மான் -னு கேள்விப்பட்டிருக்கறிங்களா?

ஆமாம கேள்விப்பட்டிருக்கேன்.

அந்த மானிலிருந்து சுரக்கும் ஒரு பொருள்ல இருந்து ஒரு வகையான வாசனை திரவியம் தயாரிக்கலாங்க. அதுக்குப் பேரு தான் கஸ்தூரியா இருக்கும்.

ஓ....அப்பிடியா.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

சிரிக்க அல்ல.

மேலும்

அவள் எண்ணம் சுட்ட
விழி நீர் வெந்நீராகி
கொதி நீராய் கிணறு பொங்கி
வழிந்து ஆறாய் ஒட்டுகிறாள்!!

அவள் எண்ணச் சிறகடித்து
வண்ணக் கனவுக்காய்
விழி மூட மறுத்து
அடம்பிடிக்கும் அவளுள்ளம்

பட்டாம் பூச்சியாய் இனம் சேர்த்து
பறக்கும் அவள் பருவம்
ஒற்றையாய் நின்றவள்
ஊமையாய் அழுகிறாள்

துணைக்காய் பிடித்த தலையணை
நனைத்தே கண் சிவந்து
காளையவன் நினைவாய்
காலத்தை ஓட்டுகிறாள்

கருமுகில் களைந்து
ஆதவன் தன் முகம் காண
விட்டத்தை வெறித்தே
வான் முகில் வெறுக்கிறாள்!!

மேலும்

குட்டை ஊரிய மட்டைகள்!!!
**************************************
ஆப்பிழுத்த குரங்காகி
அவமானம்தோள் சுமந்து
நகைக்க இடம் தந்து
நடைப் பிணமாய் இப்பூமி!!

வாழ வழி வகுத்திருந்தும்
வாள் பலி கொள்வதற்கும்
இனம் பிரித்துப் பார்ப்பதற்கும்
இரண்டாய்க் கிடக்கிறது இப் பூமி!!

சமூகம் பல இயக்கமாகி
சந்தி பிரித்துப் பார்த்து
சாலைககோர் வழிபாடு செய்து
சந்தி சிரிக்க அழுகிறது இப் பூமி!!

தன் தலையில் மண் வாரி
தலையுசுப்பி அது களைந்து
தனை நொந்து கொள்ளாமல்
தலைவன் ஏசும் இப்பூமி!!

திரை மறைவில் தீதுகளும்
தேவைக்காய் புகழ்ச்சிகளும்
செயற்கை பூசிய உணர்வுகளும்
அரங்கேற்றம் செய் இப் பூமி!!!

பிணம் தின்னிக

மேலும்

ஆழமான சிந்தனை!
அரவனைத்துச் செல்லும்
உன் விடிவுக்காய்!!!
தேடல் இன்றி
தேனாய் சுவைக்கும்
எதுவும் நிலைக்காது
அறிவாய் நீ!!
வானைத்தைத் தொட முடியாது
முடியும் முயன்று பார்!!
அறிவில் முதுமை
உனை வாழ்த்தும்!!
முடியாது எனும் வார்த்தை!
முதுகெலும்பில்லாதவன் கொண்ட
நஞ்சான வாக்கு!!
கல்வியைப் போற்று
கயவரைத் தூற்று
அவரை திருத்திப் பார்
திரும்பிப் பார்ப்பார்
பலபேர் உன்னை!!
உதவு
ஊழல் அற்ற அப்பாவிகளுக்கு!
அவர் மனதில் வாழ்வாய்!
அவணி போற்றும் உன்னை!!
என்றும் மாற்றான்
மனம் குளிர வாழ்வாய்!!
மலராய் புத்தெழுச்சி பெறுவாய்!!

மேலும்