இ க ஜெயபாலன் - சுயவிவரம்
(Profile)
எழுத்தாளர்
| இயற்பெயர் | : இ க ஜெயபாலன் |
| இடம் | : மலேசியா |
| பிறந்த தேதி | : 03-Sep-1948 |
| பாலினம் | : ஆண் |
| சேர்ந்த நாள் | : 21-Jul-2021 |
| பார்த்தவர்கள் | : 158 |
| புள்ளி | : 150 |
சுயசரிதை.rnபிறப்பு மலேசியா.rnஆரம்பக் கல்வியும் குறும்புகளும் யாழ்பாணம் சண்டிலிப்பாய்.rnமேல் படிப்பு + காதல் + திருமணம் + வேலை எல்லாம் வெளியூர். rnவேலை:- ஆராய்ச்சி + கற்பித்தல்.rnமனைவி மலேசிய இந்திய வம்சாவளி. தங்கம் விரும்பாத தங்கம் அவள்.rnபிள்ளைகள் சுயம்வரம் கண்டவர்கள். இப்போ உடல் மலேசியாவிலும் உள்ளம்rnசண்டியூரிலும் என்று வாழ்பவன்.. இதற்கு இடையில் நிலவாய் (இதமாய்) வந்து நிற்பது தான் எழுது.கொம் அவர்களுக்கு மிக்கவும் நன்றி.rnஅந்த நிலவில் நீங்கள் பார்ப்பவர் சண்டியூர் பாலன். முழுப் பெயர் Ramalingam Kandiah Jeyapalan. rnrn"கிறுக்கன் நான்,rnகவிதை என rnஎண்ணி,rnஎழுது.கொம்rnஏற்றுகிறேன்,rnகவிதை எனில்,rnகை தட்டுங்கள்,rn ❌,rnமறந்திடுங்கள.
கறுப்பன்.
என் பிள்ளை
தென்னம் பிள்ளை,
அது தந்த
இளநீர் இது.
எட்டி நின்று
பார்க்காதீர்,
என்னிடம் வந்து
வாங்குங்கள்,
குடித்து விட்டு
சொல்லுங்கள்,
கருப்பட்டி என்று
சொல்லிடுவீர்.
என் விலாசம்:
கறுப்பன்,
அடையார் சந்தி
அரசமரம்,
அக்கம் பக்கம்
சொல்லுங்கள்.
வாங்கியதற்கு
மிகவும் நன்றி
இந்தப் பூ 🌹
உங்களுக்கு.
ஆக்கம்,
சண்டியூர் பாலன்.
கறுப்பழகி.
வெள்ளைப் பருத்தி
கறுத்தக் கொட்டை,
என் ஒருத்தி
கறுப்புப் பருத்தி.
முடியில் இருக்கும்
மல்லிகைக் கொத்து,
மயக்கி இழுக்கும்
என் மனத்தை.
கண்களில் துள்ளும்
இரண்டு மீன்கள்,
துள்ள வைக்கும்
என் இதயத்தை.
கட்டி வருவாள்
சிவப்புச் சேலை,
அம்மன் அழகு
சொல்வதற்கு.
சிரித்திடுவாள் - தன்
முகத்தின் நிறம்
சொல்வதற்கு.
சிரித்துவிட்டு,
சென்றிடுவாள் - என்
சிந்தனையை
சீண்டி விட்டு.
சிதறியது என்
இளமை - இந்தக்
கறுப்பழகியை
நினைத்து நினைத்து.
ஆக்கம்,
சண்டியூர் பாலன்.
காணவில்லை.
என்னோடு இருந்த
என் தாயைக்
காணவில்லை,
எங்கு தேடியும் அவள் கிடைக்கவில்லை.
ஏங்கியே என் மனம்
பரிதவித்தபோது,
உதித்தது என் மனதில்
உண்மை ஒன்று.
இப்ப சில காலமாகவே
நான்,
கோவில் குளம் என்றும்,
நல்ல நாள் கெட்ட நாள்
என்றும்,
தோஷம் பரிகாரம்
என்றும்,
மூட்டைப்பூச்சிகளை
என்னுடன் சேர்த்துக்கொள்ள,
கடிதாங்க முடியாமலே!
அன்னை அகன்று
விட்டாள் என்று.
அக்கணமே நான்
மறுபடியும், நானாகிவிட்டேன்.
அன்னை மீண்டும்
வருவாள்.
ஆக்கம்
சண்டியூர் பாலன்.
அறிவு.
ஆத்திரம் வரும்
போது! அதை
அடக்குவது அறிவு.
கவலைகள் வரும்
போது! அதை
கலைப்பது அறிவு
கஷ்டங்கள் வரும்
போது! அதை
களைவது அறிவு
கடவுளின் இடம்
காட்டுவதும் இந்த
அறிவே!
அந்த அறிவுக்கு,
ஆலயம் கட்டுவோம்
வாருங்கள்.
ஆக்கம்
சண்டியூர் பாலன்.
ஆண்களின்....
அடர்த்தியான கேசமும்.
குறும்பான கண்களும்.
அளவான இதழ்களும்.
அழகினும் அழகு தான்...
ஆனால்...
தலைகோதும் விரல்களும்- என்
விரல் கோர்க்கும் கைகளும்
கதை பேசும் விழிகளும்- என்
விழியோடு பேசும் மொழிகளும்
வண்ணம் பூசா இதழ்களும் - என்
நெஞ்சம் திருடிய சிரிப்பும்
கம்பிரமாய் தோன்றும் நடையும் - என்
நடையினை மாற்றிய கர்வமும்
தனி அழகுதான் என்றுமே
அவன் நெஞ்சம் எனும் - என்
மஞ்சத்தில் தலை சாயும் பொழுதிலும்
இமைக்காமல் ரசிக்கிறேன் - அவனின்
அழகை.. பேரழகை.....
மயிருக்கெல்லாம் மையைவைத்து மகிழ்ந்திருப்பான்...
நாளுக்கொருப் புகைப்படத்தைத் தெருவில் வைப்பான்...
தன்முகத்தை தனைமறந்தே ரசித்திருப்பான்...
உடைகள்கண்டே உறவுகொள்ள முனைந்திருப்பான்...
பெருமைக்கென்றே பொருள்குவிக்கப் பறந்திருப்பான்...
பணத்தைக்கண்டால் பக்கம்சென்று பல்லிளிப்பான்...
பிராண்டில்மட்டும் பாசம்வைத்து பார்த்திருப்பான்...
பயன்கருதி பலவகையில் பழகிவைப்பான்...
கழுத்தினிலே நகையணிந்து நகைத்திருப்பான்...
புத்தகத்தை புரட்டாமலே கதையடிப்பான்... தனிமையிலும் தலைவனென்றே தனைநினைப்பான்... எப்பொழுதும் சத்தமாகக் கத்திடுவான்...
உறக்கத்திலும் உரக்கமாக உளறிவைப்பான்...
பெரியகடவுள் காக்குமென்று வாக்களிப
சொத்து சொகம் வேண்டாமடி
நீ இருந்தா போதும்........
வெச்சு வெச்சு பாத்துப்பேன்டி
உசுருக்கு உசுரா நானும்.........
கொட்டி கொட்டி தீக்கனூன்டி
அன்ப உம்மேல நானும்.........
தொட்டு தொட்டு பாப்பேன்டி
ஒடம்பு சரியில்ல நாலும்........
அணைச்சு அணைச்சு தூங்குவேன்டி
உனக்கு குளிரடிக்கும் போதும்........
கட்டிப்பிடி வைத்தியத்த
சொல்லிக் கொடுத்தியே நீயும்........
பெத்தவள கண்முன் காட்டித்தான்டி
உம்பக்கம் இழுத்துட்டியே என்ன........
இரவு பொழுதா காத்திருந்த
உனக்காக ஒவ்வொரு நாளும்.......
கொலையா கொல்லுதடி
மனசுகுள்ள உன்நெனப்பு என்னாலும்......
தெரிஞ்சு தெரியாம நடிக்கிரியே
பாதகத்தி நீயும்........
நீலி
மஹாலிங்கத்துக்கு அன்று மனசு சரியில்ல .அவன் மகனின் உடல் இரண்டு நாட்களாக கொதித்தது .வைத்தியரிடம் காட்டியபோது எதோ விஷ பூச்சி கடி போல . ''இந்த மருந்து ரெண்டு நாள் கொடு.சரி ஆகிடும், ஆகலைன்னா ,மீண்டும் கூட்டி வா.ஒரு இலை இருக்கு.அது இப்போ என்னிடம் இப்ப இல்ல. மலையில் மட்டும்தான் கிடைக்கும் மலைக்கு யாராவது போனா அந்த இலை கொண்டு வந்ததா குணம் ஆக்கிரலாம் .அதுவரை இந்த மருந்து கொடு '' என்றார்
சரியென்று திரும்பி வந்தான் .மஹாலிங்கத்துக்கு சதுரகி மலையில் யாராவது tourist வந்தால் ஜீப் வண்டி ஓட்டுவது அவன் வேலை.அவன் நண்பன் கதிர் ஒரு guide . எப்போதாவது வேலை .கதிர் அழைத்த
மிஞ்சியது 2.
பெரியவர் வேதநாயகத்தின் பின்புலம் வறுமை. தன் முயற்சியால் தன்னையும் தன் குடும்பத்தவர்களையும் வாழவைத்து மகிழ்ந்தவர். ஏன் தான் பிறந்து வளர்ந்த ஊரையோ மக்களையோ மறக்காதவர்.
ஊரில் உள்ளபோது நண்பர்கள் என்று சொல்வதற்கு அவருக்கு யாரும் இருந்ததில்லை. ஏழ்மையோடு எதுவும் ஒட்டாது. வாழ்வில் வெற்றி நடை போட்ட காலகட்டத்தில் நண்பர்கள் சேர்ந்தார்கள். எழுத்தாளர்கள் அரசியல் வாதிகள் அவரை உதாரணம் காட்டி எழுதினார்கள் பேசினார்கள். அவர் எல்லாவற்றையும் புன்புறுவலுடன் ஏற்றுக் கொண்டார்.
காலம் ஓட அவர்கள் கலைந்தார்கள். முதல் அவரின் அன்பு மனைவி. பின்பு பிள்ளைகள், உற்றார் உறவினர்கள் நண்பர்கள். இப்போ அவருக்கு அவருடைய காய்கறித் தோட்டமே
பொழுது போக்கு. இது அவருக்கு வறுமையிலும் அன்பாக இருந்த அவரின் பெற்றோர்களை ஞாபகப் படுத்தியது. டேய் " வேதம்" வாடா சாப்பிட என்று அவரையும் பக்கத்தில் வைத்து ஏதோ கஞ்சியோ கூழோ அவரோடு சேர்ந்து சாப்பிட்டு மகிழ்ந்தார்கள்.
ஒரு நாள் தன் தோட்டத்தில் நின்ற கத்தரிக்காய் செடியைப் பார்த்தார். நன்றாகக் காய்த்த அந்த செடி ஏனோ இப்போ அதில் இரண்டே இரண்டு காய்கள்.
அறுக்கப்போனவர் என்ன நினைத்தாரோ தெரியவில்லை இருக்கட்டும் என்று விட்டு விட்டார். அது அவருக்கு அவரோடு மிஞ்சி நிற்கும் இரண்டு நண்பர்களை ஞாபகப் படுத்தியது போலும். ஒருவருடைய பெயர் இறைவன். இவர் அவருக்கு ஞாபகம் வந்த நாள் முதல் வள்ளுவன் ஈரடியை ஞாபகப் படுத்தி நின்றார். மற்றவருடைய பெயர் மனம். இவரும் அவரை விட்டு விலகவே இல்லை. இவர்கள் இருவரும் அவரைத் தனியே விட்டு சென்றிருந்தால் தன் நிலை இப்போ எப்படி இருக்கும் என்று நினைத்தார் போலும். தான் நின்று கொண்டு இருந்த இடத்திலேயே மண்டி இட்டு அன்னையே! என்று அந்த கத்தரிப் பூவை கையால் தொட்டு கண்களில் ஒத்திக்கொண்டார். கண்களை கசக்கியபடியே எழுந்து போய் கட்டிலில் படுத்தவர் கண் அயர்ந்துவிட்டார். மதியம் உணவுடன் வந்த அன்னம் வெளியில் நின்றபடியே ஜயா என்று அவரை அழைத்தாள். பதில் இல்லை. எட்டிப் பார்த்தாள். அவர் கட்டிலில் படுத்திருப்பது அவளுக்கு தெரிந்தது. அருகே சென்று பார்த்தாள். அவரின் முகத்தில் ஒரு ஆனந்தப் புன்னகை தெரிந்தது. தான் கட்டி இருந்த சேலைத் தலைப்பால் கண்களை துடைத்தபடி அயல் வீட்டுக்காரரை கூப்பிட்டு
சொல்லி விட்டு அன்னம் கிளம்பிவிட்டாள். அவளுக்கு இன்னும் சில வீடுகளுக்கு மதிய உணவு கொடுக்க வேண்டிய வேலை இருந்தது.
ஆக்கம்
சண்டியூர் பாலன்.
அழகிய பாப்பாத்தி,
அதன் இறகில் பல வர்ணம்,
பறக்கிறது பார் இறகடித்து, பார்ப்போர் எல்லாம் மனம் மயங்க.
அழகிய கயல்விழியாள், அவள் உடையில் பல வர்ணம்,
ஆடுகிறாள பார் ஆடை அசைத்து,
ஆடவர் எல்லாம் மதி மயங்க.