ஊஞ்சல் ஆடுது!

தனிமை என்னைக்
கொல்லுது,
உறவைத் தேடுது
என் மனம்,

பழையவை வந்து
வந்து போகுது,
பயத்தால் ஆடுது
என் மனம்.

பழையவை எல்லாம் மறந்திடு,
புதியதோர் வாழ்வு
அமைத்திடு,
வாழ்வு வாழ்வதற்கே
என்கிறாள்,
என்னைப்
பெற்றவள்.

தனிமை என்னைக்
கொல்லுது,
உறவைக் தேடுது
என் மனம், பயத்தால் ஊஞ்சல் ஆடுது
என் மனம்.

ஆக்கம்
சண்டியூர் பாலன்

மேலும்

இடையில் வந்தான்.

இறைவன் படைத்தான்
உலகினை,
பின்பு படைத்தான்
மனிதனை.

படைத்த உலகை
கொடுத்தே சொன்னான்
அவனிடம், மானிடனே!
உலகில் உண்டு
உனக்கு எல்லாம்,
அணைத்து வாழ்
அயலவரை,
பகிர்ந்து வாழ்
மற்றவருடன்.

வாழ்தான் மனிதன்
இவ்வுலகில்,
வாழ்ந்தான் அவன்
கோடி காலம்,
இறைவன் சொல்லை
மறக்காமல்,
தன்னை இறைவன்
என்று நினைக்காமல்.

இடையில் வந்தான்
எவன் ஒருவன்,
தனக்கு தெரியும்
கடவுளை என்றான்,
அதனால் தன்னை
உயர்த்தி என்றான்.

கழித்து வந்தான்
இன்னொருவன்,
அவனோ தன்னை கடவுளின்
மகன் என்றான்.

இப்போ மனிதன்
தன்னை கடவுள்
என்கிறான்!
கடவுள் இருந்தால்
காட்டு என்கிறான்!

காட்டினான் கடவுள்

மேலும்

இளைமைக் கொலு.

முகத்தில் இளமை கொலு இருக்கும்,
வீட்டைச் சுற்றி
நிலம் இருக்கும்,
இருக்காது அங்கு
காய்கறித் தோட்டம்.

குனிந்து நிமிர
மனம் வராது,
அது அவர்
படிப்பிற்கு ஆகாது !

முகத்தில் இளமை கொலு இருக்கும்,
உடலில் தொந்தி
கொலு இருக்கும்,
சேர்ந்தே நோய்கள் கொலு இருக்கும்.

கையைக் காலை
அசைக்க மாட்டார்,
மூளையை மட்டும்
அசைத்திடுவார்!
இதனால் வருவது
இந்த வினை!

இவர் என்ன!
இன்னும் இவரைப்
போல் பலர் உண்டு,
முகத்தில் இளமை
கொலு இருக்கும்.

ஆக்கம்
சண்டியூர் பாலன்.

மேலும்

பொறுப்பு.

வீட்டு வாசலில்
நின்றிடுவேன்,
போவோர் வருவோரை
பார்த்திடுவேன்.

அதில் ஒருத்தி,
அவளொரு பேரழகி!
என்னைப் பார்த்து
சிரித்திடுவாள்,
என் முகம்
மலர்ந்து விடும்.

அக்கம் பக்கம்
பார்த்து விட,
அறைந்தாளே!
அறையாத அம்மாவும்,
அடித்தாரே!
அடியாத அப்பாவும்.

நான் செய்தது
தப்பு தப்பு,
தம்பி தங்கைகள்
எனக்கு உண்டு,
அப்பா அம்மா
அடித்தது சரி சரி.

ஆக்கம்
சண்டியூர் பாலன்.

மேலும்

வழி விடு.

என் ஊரில்
எனக்கிடமில்லை!
வந்தவர்கள்
என் வழியை
மறித்து நின்றார்,
கேட்டால் அடிக்கவும்
உதைக்கவும்
தயங்கமாட்டார்.

புது இடம்
சென்றடைந்தேன்,
என் எண்ணங்கள் காய்களாகி,
சில கனியாக!
கிடைத்தது பேரும்
புகழும்.

வழி மறித்தவர்
எல்லாம் இப்போ!
உன் புகழ் எங்கள்
புகழ் என்றார்,
உன் ஊரை
மறந்திடாதே என்றார்.

என் ஊரைவந்தவர் ஆழஎனக்கு உங்குஎன்ன வேலே.

மேலும்

மனிதன் நிலவில்
காலை பதித்தான்

உன் இதயத்தில் நான்
என் காதலை பதித்தேன் ...!!

நிலவில் கால் பதித்த
மனிதனுக்கு பரிசுகளும்
பாராட்டுகளும் குவிந்தது

உன் இதயத்தில் காதல் பதித்த
எனக்கு அரிவாள் வெட்டுக்கள்
பரிசாக குவிந்தது ...!!

ஒன்று மட்டும் தெளிவாக
புரிகின்றது
புராண காலத்தில் இருந்தே
காதலை எதிர்க்கின்ற கூட்டம்
உலகத்தில்
இருக்கத்தான் செய்கிறது ...!!
--கோவை சுபா

மேலும்

"பெண் கண்டேன்! ஒரு பெண் கண்டேன்!
பெண் என்று நின்ற புது நிலவை கண்டேன்.

கண் கண்டேன்! அவள் கண் கண்டேன்!
கண்ணென பூத்த, இரு மலரைக் கண்டேன்.

கண்டதும் உதறியது மனசு,
உறங்கையிலே உளறியது வயசு,
இந்த அனுபவம் எனக்கு புதுசு.

ஏதோ மயக்கம் கண்ணை மறைக்க,
'காதல்' என்று திடீரென உறைக்க,
வந்தேன் ஓடி, உன்னை வாரி அணைக்க.

அழகே உன் உருவம் என் விழியில் அசைய,
'நெருங்கி பழகேன்' என ஆசை
நெஞ்சை பிசைய,

உன் பட்டு மேனி அழகைக் கண்டு,
என் மொட்டு மனம் மலர்ந்தது இன்று.

பாற்க்கடலில் குளித்து வந்த பொற்சிலையே!
யாரிடம் உரைப்பேன்
என் மனம் என் வசம் இல்லையே.

காதலா என ஓடி வந்து தழுவு,
இன்பம்

மேலும்

எண் சீர் விருத்தம்

தப்பிலாது ழைத்ததுவீண் நட்பேநீ யேப்பார்
****** கைமாறு நோக்காதே.பாடுபட்டோம் உண்மை

துப்புகெட்டுப் பாடுபடா துரோகியரே.ஆட்சி
********யுட்கார்ந்து ஆட்சிநடத்.துகின்றார்பொய் மெய்யாய்

ஒப்புக்கும் நினைத்திடவும் ஒத்தனுமே இல்லை
"""""""*உதவுமுள்ளத் துடனுதவித் துன்பங்கள் போக்க

சப்புகொட்டித் தின்கின்றார் நாட்டினுடை. சத்தை
*******சக்கையைக்கூ டமிச்சமாக நமக்குக்காட். டாதே




துச்சமென நாட்டுக்கு உயிர்த்தியாகம் செய்த
********முன்னோரைத் திருடரெலாம் மூர்கரென்றார் பொய்யாய்

கொச்சையாய் பேசியேசி கொடுங்கோல ராக
******உருவகம்செய். தேயவரை ஒழித்தாட்சி ஏற்றார்


அச்சமின்றி அராஜகம

மேலும்

அழகிய பாப்பாத்தி,
அதன் இறகில் பல வர்ணம்,
பறக்கிறது பார் இறகடித்து, பார்ப்போர் எல்லாம் மனம் மயங்க.

அழகிய கயல்விழியாள், அவள் உடையில் பல வர்ணம்,
ஆடுகிறாள பார் ஆடை அசைத்து,
ஆடவர் எல்லாம் மதி மயங்க.

மேலும்