கலங்கரை விளக்காய் எந்தன்
கரைகாட்டிய கல்விமேதைகள்,
கழல் தொழுது பணிகின்றேன்.

விளக்கமாய் பாடம் சொல்லி
விளக்கை நீ ஏற்றி வைத்தாய்.
கணக்கும் விளங்க வைத்தாய், நல்ல
குணமும் மனத்துள் புழங்க விட்டாய்.
ஆங்கிலம் என்னில் விரிய வைத்தாய் .
இங்கிதம் இனிதாய் தெரிய வைத்தாய்.
விஞ்ஞானக் காட்டில் உலவ விட்டாய்.
அஞ்ஞான இருளை அகற்றி விட்டாய்.l

அன்று உனைக்கான பயந்த நான்.
இன்று உனை எண்ணி வியந்தேன்.

தவறு செய்த போது கண்டித்த நீ
தப்பு செய்த போது எனை தண்டித்தாய்.
நீ வசைபாடிய வேளையெல்லாம், அது
உன் வாழ்த்தென்று விளங்கவில்லை.
முத்தாபரணம் மேனியில் நான் சூட,
மூச்சடக்கி முத்துக் குளித்த மேதை நீ.

ஆழ்ந்த

மேலும்

ஈரிரண்டு கண்கள் கவ்வி அவர்
ஈரிதயம் ஒன்றான அந்நொடியை,
"பாடம் படித்து நிமிர்ந்த விழிதனில்
பட்டுத் தெரிந்தது மானின் விழி" என்று,
பழச்சாறு தமிழில் பாரதிதாசன்,
கவிச்சாறு கொட்டிப் போனான்.
காதல்முள் தைத்த அக்காயத்தில்,
கவிமருந்து வைத்துப் போனான்.

"காதலடி நீயெனக்கு,
காந்தமடி நானுனக்கு"
எனும்
கவிதை நீரூற்றி காதல் வேர்கள்
கால்பரப்ப நாற்று நட்டான் பாரதி.

"சந்தித்த வேளையில்
சிந்திக்கவே இல்லை
தந்து விட்டேன் என்னை". என்று
கவிபாடி, கனவுலகில் காதலிக்க
கைகொடுத்து இட்டுப் போனான்,
கவியின் அரசன் கண்ணதாசன்.

சந்தித்த வேளையில் அவன்
சிந்தித்து வருவதா காதல்?
புருவ வில்லெடுத்து பார்வைச்
ச

மேலும்

ஈரிரண்டு கண்கள் கவ்வி அவர்
ஈரிதயம் ஒன்றான அந்நொடியை,
"பாடம் படித்து நிமிர்ந்த விழிதனில்
பட்டுத் தெரிந்தது மானின் விழி" என்று,
பழச்சாறு தமிழில் பாரதிதாசன்,
கவிச்சாறு கொட்டிப் போனான்.
காதல்முள் தைத்த அக்காயத்தில்,
கவிமருந்து வைத்துப் போனான்.

"காதலடி நீயெனக்கு,
காந்தமடி நானுனக்கு"
எனும்
கவிதை நீரூற்றி காதல் வேர்கள்
கால்பரப்ப நாற்று நட்டான் பாரதி.

"சந்தித்த வேளையில்
சிந்திக்கவே இல்லை
தந்து விட்டேன் என்னை". என்று
கவிபாடி, கனவுலகில் காதலிக்க
கைகொடுத்து இட்டுப் போனான்,
கவியின் அரசன் கண்ணதாசன்.

சந்தித்த வேளையில் அவன்
சிந்தித்து வருவதா காதல்?
புருவ வில்லெடுத்து பார்வைச்
ச

மேலும்

பனையோலை ஏடெடுத்து,
பைந்தமிழை விரலுடுத்தி,
பாகு தமிழ் வகிடெடுத்து,
பாற்கடலோன் புகழ் சொல்ல
பல நூறு பாட்டெடுத்தான்,
பாருள்ளோர் வியந்த நிற்க.

வல்லின தாடகை
வதம் முடித்து,
இடையின அகலிகை
கல்லிடை மீட்டு,
மெல்லின சீதையின்
நுண்ணிடை சேரும்,
ஒப்பற்ற காவியத்தின்
ஓட்டத்திலே,
ஓங்கு மொழிச் சிறப்பை
ஒட்டியிருந்தான்.

வில்விடு அம்பின் வேகம் காட்ட,
சொல்லில் சுடுசரம் கட்டுகிறான்.
சொல்லென உட்புகும் கூர்அம்பு
பொருளெனப் போகும் வேளை,
சொல்லுக்கும் பொருளுக்கும்
எல்லை வகுத்துச் சொன்னான்,
சொல்லின் சுரங்கத்து
சொந்தக்காரன்.

சரயு நதி உலகுக்கு கொடுப்பது
நீரில்லை, அது
பரவும் நீராய்ப் பாருக்குத

மேலும்

பனையோலை ஏடெடுத்து,
பைந்தமிழை விரலுடுத்தி,
பாகு தமிழ் வகிடெடுத்து,
பாற்கடலோன் புகழ் சொல்ல
பல நூறு பாட்டெடுத்தான்,
பாருள்ளோர் வியந்த நிற்க.

வல்லின தாடகை
வதம் முடித்து,
இடையின அகலிகை
கல்லிடை மீட்டு,
மெல்லின சீதையின்
நுண்ணிடை சேரும்,
ஒப்பற்ற காவியத்தின்
ஓட்டத்திலே,
ஓங்கு மொழிச் சிறப்பை
ஒட்டியிருந்தான்.

வில்விடு அம்பின் வேகம் காட்ட,
சொல்லில் சுடுசரம் கட்டுகிறான்.
சொல்லென உட்புகும் கூர்அம்பு
பொருளெனப் போகும் வேளை,
சொல்லுக்கும் பொருளுக்கும்
எல்லை வகுத்துச் சொன்னான்,
சொல்லின் சுரங்கத்து
சொந்தக்காரன்.

சரயு நதி உலகுக்கு கொடுப்பது
நீரில்லை, அது
பரவும் நீராய்ப் பாருக்குத

மேலும்

சக்தி கேட்டு சாமியை வேண்ட,
பக்தியோட ஆலயம் போனேன்.
மங்கள வினாயகர் கொஞ்சம்,
மங்கலாத் தெரிஞ்சார் எனக்கு.

விவரமான சனங்ககிட்ட,
விரிவா விசாரிச்சு,
விசாலாட்சி டாக்டர்கிட்ட,
வேகமாப் போனேன்.
நல்லகண்ணுன்னு பேரெழுதி,
நாற்காலில உட்கார வச்சான்.
நாலு மணிக்கு முன்னாலே.

சொட்டு மருந்து விட்டு, அவன்
சிட்டாப் பறந்து விட்டான்
கண்ணத் துறக்காம நா இருந்தா,
கண் பாக்க முக்கா மணி ஆகுமாம்.
துறக்காதன்னு சொன்னதால,
துறந்து துறந்து பாத்து வச்சேன்.

அஞ்சு மணிக்கு அசைஞ்சு
வந்தான்.
கொஞ்சம் கண்ணத் துறக்கச்
சொன்னான்.
துறந்து பார்த்தது தப்புன்னு,
மறுபடியும் சொட்டு விட்டு,
திரும்பவும் ஓடி விட்டான்.

மேலும்

என்னைப் பெத்தவரும்
படிக்கவில்லை.
பெத்தவரைப் பெத்தவரும்
படித்ததில்லை.
படிக்காத அந்த சொந்தங்கள்,
பண்பை எனக்கு தந்தார்கள்.

படிக்காத அவருக்குள் நல்ல
பண்புகள் படிந்தது எப்படி?
ஓதாத மூத்தோர் உள்ளத்தில்
ஒழுக்கம் உதித்தது எப்படி?

திருக்குறள் தெரியாது.
அறம் தெரிந்தது எப்படி?
பாரதியைத் தெரியாது
பாரதம் நேசித்ததெப்படி?
ஆத்திச்சூடி அறவே தெரியாது
ஆயினும் நீதி தெரிந்ததெப்படி?
புறநானூறு தெரியாது.
புறங்காட்டி ஓடியதில்லை.

அகநானூறு தெரியாமல், என்
அப்பா எப்படி காதலித்தார்?
கண்ணகி தெரியாத அம்மா,
கற்பைக் காத்தது எப்படி?

சந்தி முதல் அந்தி வரை
சிந்தித்தேன் இதையே நான்.
சிந்தித்ததில் எஞ்

மேலும்

பிறை நெற்றி திலகமிட்டு,
நிறை முடியில் பூச்சூடி,
பூவை நீ நடந்து வர, இந்த
பூமி செய்த தவமென்ன?

கண் மையும் விடமும் கலந்தா
கண்ணில் கோடு வரைந்தாய்?
தாக்கிக் கொல்லும் கூர் வேல்
பார்த்ததுண்டு.
பார்த்துக் கொல்லும் வேல்விழி
பார்த்ததில்லை.

வஞ்சிக்கு அணிகலன்கள்
வஞ்சமிலா அழகு தரும்.
புன்னகையாளின் மேனி தவழ,
பொன் நகையோ போட்டியிடும்.

பெண்ணுக்கு பெண் மயங்கும்
பெடை அன்னம் போல வந்தாய்.
கை தளும்ப மருதாணி இட்டு,
கண்ணிலொரு மேடையிட்டு,
ஒய்யாரமாய் நடந்து ஒரு
ஓவியம் போல் வந்தாய்.
உல்லாசமாய் நடந்து, அந்த
ஊர்வசி நாண வந்தாய்.

கொத்து மலர்க்குழல் மங்கை உன்
நினைவினால்,
சித்தம் கலங்கி உள்ள

மேலும்

பாதை மாறி பாதியிலே
தொலைவதற்கு,
போதை தேடி வீதியிலே
அலைகின்றான்.

சாராயம் வாய் நுழைந்து,
சரம்சரமாய் வயிறிரங்கி,
செங்குருதி ஊடாய் நீந்திப்
போகும்.
செந்நிறப் பாதையில்
நங்கூரமிட்டு,
சிறிது சிறிதாய் நஞ்சு
பாய்ச்சும்.

பயணித்த நஞ்சின் வீரியத்தில்,
பஞ்சான கல்லீரல் கல்லாகும்.
கழிவகற்றும் உறுப்புகளை
களையெடுத்து,
கடைசி நாளைக் கல்லறையில்
குறித்து வைக்கும்.

மங்கையரும் மதுவருந்தி, இந்த
மண்ணின் நியதி மீறுகின்றார்.
காரிகை பருகும் தீங்கான மதுவாலே,
கருவான விதை நெல்லும் பழுதாகும்.

பண்பாடு, கலாச்சாரம் எல்லாம்,
இங்கே மண் போட்டு மூடிவிட்டார்.
சீரழியும் பண்பாட்டை சீரமைக்க,
ஓரணியில் ஒன்றுபட்டால் உண்டு.
கள்ளின் ம

மேலும்