பாகம் - 5 :

ஏஞ்சலோடு தோழிகளும் ஆனந்த சிரிப்பினில் தங்கள் உள்ளத்தின் உணர்வுகளைப் பங்கு வைத்துப் பரிமாறிக் கொண்டிருக்க, தன் வருங்கால அத்தை மாமாவோடு பேசிவிட்டு போயிட்டு வர்றேன் என்று சொல்லி புறப்படுகிறான் புது மாப்பிளை அரவிந்தன். என்ன ஒரே சிரிப்புச் சத்தமாக இருக்கு என்று கேட்டுக் கொண்டே வர, நாங்க ஒண்ணு சேர்ந்தாலே அந்த இடம் சந்தோசமா மாறிடும் என்று மகிழினி சொன்னாள். நாங்க நிச்சயத்துக்கு வரல, வந்திருந்தா அந்த இடமே ஒரு திருவிழா மாதிரி இருந்திருக்கும் என்றாள் ஏஞ்சல்.

சரி போயிட்டு வர்றேன் காயூ... ஒரு காதலோடு சொல்லிக் கிளம்பும் போதே குறுக்கிட்டாள் ஏஞ்சல். ஏன் எங்களைப் பா

மேலும்

பாகம் - 4 :

மாடி படிகளில் இறங்கி வருகிற அரவிந்தன், தன் அப்பா கையில் வாளியோடு நிற்பதைப் பார்க்கிறான். என்ன அப்பா கையில வாளியோடு நிக்கிறீங்க என்று கேட்க, பொண்ணு வீட்டுக்கு இந்தப் பலகாரத்தக் கொடுக்கச் சொல்லி அம்மா கொடுத்தா அதான் கிளம்பிட்டு இருக்கேன் என்றார் அப்பா ராசேந்திரன். அவ்வளவு தானே இங்க கொடுங்க நானே போய் கொடுத்திட்டு வாறேன் என்று சொல்லி பிடுங்கிட்டுப் போனான். டேய்... டேய்... பாத்துடா என்று சொல்ல, அவன் இருசக்கர வாகனத்தை எடுத்துக் கொண்டு சென்று விட்டான். நானும் ஒரு காலத்துல அப்படித் தானே என்று மனசுக்குள்ளே ராசேந்திரன் சொல்லிக் கொண்டார்.

அந்தச் சிறிய சாலையில் மெல்லிய புகையைக

மேலும்

பாகம் - 3 :

உச்சி வானைத் தாண்டி பாதி மேற்கு நோக்கி சூரியன் சாயத் தொடங்க,
நெடுஞ்சாலையின் இருபுறமும் ஆங்காங்கே ஒன்றிரண்டு மரங்கள் அசைந்து இலேசாக சூடான காற்றை வீச, கண்ணுக்கெட்டும் தொலைவில் ஒரு சிகப்பு வண்ணத் திறந்த ஜீப் வந்து கொண்டிருக்கிறது. மெல்ல மெல்ல விழிப் பார்வைக்குள் நெருங்க அதில் ஒரு இளைஞன் வருவது தெரிகிறது. இன்னும் பக்கத்தில் நெருங்கும் போது அவனின் தோற்றம் இலைமறை காய் போன்றும் சற்றுத் தெளிவாகவும் புலப்படுகிறது.

நீல நிற வன் முழுகால் சட்டையும்(ஜீன்ஸ்) வெள்ளை நிற கொசுவு சட்டையும்(டி செர்ட்) அணிந்திருக்க வாகனத்தை ஓட்டி வருகிறான். ஒரு அஞ்சரை அடிக்குமேல் உயரம் இருக்கக்கூடும்

மேலும்

பாகம் - 1 :

இளங்கதிர் உதித்துச் சற்று மேலெழும்பும் வேளையில் பசும்புல் வெளிகளில், மலர்களில் உறங்கும் பனித்துளிகள் எங்கோ?... வேலைக்குச் செல்ல தொடங்குகிறது. இரவின் குளிர் மெல்ல மெல்ல குறைந்து, இளந்தென்றல் வீதிகளில் உலாவ, இதமான சூடு இதயத்தைத் தழுவி அணைத்துக் கொள்கிறது.

பூமாலைத் தோரணங்கள், அலங்கார விளக்குகள், வாசலில் வண்ணப் பூக்களின் மணம் வீசி அசைந்து கொண்டிருக்கும் பூஞ்செடி கொடிகளோடு ஒரு திருவிழா கோலத்தில் அரண்மனை போன்ற அந்தப் பெரிய மாடிவீடு காட்சியளிக்கிறது. நாற்பது நாற்பத்தைந்து வயது உடைய தோற்றத்தில் இராசேந்திரன், கல்யாணி என்ற தம்பதிகள் இருவரின் மேற்பார்வையில் எல்லோரும் பரப்பரப

மேலும்

பாகம் - 2 :

ஏய் எல்லாரும் வாங்கடி., எல்லாம் எப்படி இருக்கீங்க என்று புன்னகையோடு ஒவ்வொருவராய் தழுவி நின்றாள் காயத்திரி. நாங்க இருக்கிறது சரி, நீ அலைபேசியும் கையுமா நாங்க வாரத கூட கவனிக்காம உட்காந்திருக்க என்றாள் நீலவேணி. காயத்திரி பேசுவதற்கு முன் என்ன காயூ ம்..ம்..ம் ஆகட்டும் ஆகட்டும் என்று தொடர்ந்தாள் மலர்விழி. ச்சீ சும்மா இருடி என்றாள் காயத்திரி.

கல்யாண கலை வேற முகத்துல தாண்டவம் ஆடுது என்றாள் நீலவேணி. இப்ப கூட நேரா மாப்பிள்ளை வீட்டுக்குத்தான் போயிட்டு வாறோம் என்று அமுதா கூற, ஏன்டி வீடு தெரியலனா எங்கிட்ட கேட்க வேண்டியது தானே என்றாள் காயத்திரி. ஆமாம் நீ தான் காதுல வச்ச அலைபேசியைக் கீழே வைக்க

மேலும்

வில்லேந்தும் விழியிலே,
***சொல்லேந்தும் சுந்தரியே !

இல்லாத காதலால்,
***தினமென்ன கொல்லுறியே !

புன்சிரிப்பில் வெட்டிய வெள்ளரியே...

பூவிதழ் முத்தத்தில் வெல்லுறியே...

மேலும்

வில்லேந்தும் விழியிலே,
***சொல்லேந்தும் சுந்தரியே !

இல்லாத காதலால்,
***தினமென்ன கொல்லுறியே !

புன்சிரிப்பில் வெட்டிய வெள்ளரியே...

பூவிதழ் முத்தத்தில் வெல்லுறியே...

மேலும்

பல்லவி :

தூது போகும் வண்ண மலரே
என் இதய சோகம் சொல்லும் மலரே... (2)

அடர்வனம் விழும் தீயாக
அங்க மெல்லாம் எரிகிறதே...
தொடர்மழை போல் நீ வந்தால்
நெஞ்ச மெல்லாம் குளிர்ந்திடுதே..

தென்றலிலே மணம் கமழ்ந்து
கள்வனிடம் நீயிதைச் சொல்லிவிடு
திங்களென தேய்கிறனே
என் காயத்திற்குப் புது மருந்திடு......

தூது......


சரணம் 1 :

மன்னன் முகம் காணாது
மங்கை மனம் வலி தாங்காது
சுடர் விடும் மெழுகு போல்
தினம் விழி தூங்காது...

நீ வரும் பாதையில்
என் உயிர் தவம் இருக்கும்
உன் விரல் தீண்டினால்
என் உடல் மலர்ந்திருக்கும்...

தனிமையில் தவிக்கிறேன் இதயம் நூறாய் வெடிக்கிறேன்... (2)
உயிர் காதலனை வர

மேலும்

பல்லவி :

தூது போகும் வண்ண மலரே
என் இதய சோகம் சொல்லும் மலரே... (2)

அடர்வனம் விழும் தீயாக
அங்க மெல்லாம் எரிகிறதே...
தொடர்மழை போல் நீ வந்தால்
நெஞ்ச மெல்லாம் குளிர்ந்திடுதே..

தென்றலிலே மணம் கமழ்ந்து
கள்வனிடம் நீயிதைச் சொல்லிவிடு
திங்களென தேய்கிறனே
என் காயத்திற்குப் புது மருந்திடு......

தூது......


சரணம் 1 :

மன்னன் முகம் காணாது
மங்கை மனம் வலி தாங்காது
சுடர் விடும் மெழுகு போல்
தினம் விழி தூங்காது...

நீ வரும் பாதையில்
என் உயிர் தவம் இருக்கும்
உன் விரல் தீண்டினால்
என் உடல் மலர்ந்திருக்கும்...

தனிமையில் தவிக்கிறேன் இதயம் நூறாய் வெடிக்கிறேன்... (2)
உயிர் காதலனை வர

மேலும்

எந்த பதிவை upload செய்தாலும் பெரும் அளவு நேரம் எடுக்கிறது...சீர் செய்யவேண்டுமா?அல்லது என் பதிவேற்றம் குறைபாடா தெரியவில்லை.விளக்கினால் நன்று

மேலும்

வளையோசை மெட்டுகளால் இளங்காள எனையடக்கி
மையிருட்டுக் கூந்தலில் மல்லிகையாய் தினஞ்சூடி
தேன்தமிழ் சொல்லெடுத்து தெம்மாங்கு பாடிவரும்
தேவதையே உனக்குள் உயிராகி கரைந்தேன்...

சக்கரையைத் தேடிவரும் கட்டெறும்பாய் என்நெஞ்சம்
அக்கரையில் நீநிற்பதை வாசம் பிடித்ததும்
கடலாடும் அலைகள்போல் கால்கள் நடந்தேன்
கரைமோதும் நுரையாகி உன்கைகளுக்குள் உடைந்தேன்...

கன்னம் வருடுமெழில் காவியத் தூரிகைகளால்
என்னுள்ளச் சிறகுகளில் வண்ணங்களைத் தீட்டியதும்
தென்னம் கீத்தாய் உன்மடியில் சரிந்தேன்
சின்னப் பிள்ளையாய் மதிமுகம் ரசித்தேன்...

ரெட்டைக்குழல் துப்பாக்கிக் கண்கள் சுட்டதும்
தூத்துக்குடி போராட்டக் களம்போல் வீழ்ந்த

மேலும்

வளையோசை மெட்டுகளால் இளங்காள எனையடக்கி
மையிருட்டுக் கூந்தலில் மல்லிகையாய் தினஞ்சூடி
தேன்தமிழ் சொல்லெடுத்து தெம்மாங்கு பாடிவரும்
தேவதையே உனக்குள் உயிராகி கரைந்தேன்...

சக்கரையைத் தேடிவரும் கட்டெறும்பாய் என்நெஞ்சம்
அக்கரையில் நீநிற்பதை வாசம் பிடித்ததும்
கடலாடும் அலைகள்போல் கால்கள் நடந்தேன்
கரைமோதும் நுரையாகி உன்கைகளுக்குள் உடைந்தேன்...

கன்னம் வருடுமெழில் காவியத் தூரிகைகளால்
என்னுள்ளச் சிறகுகளில் வண்ணங்களைத் தீட்டியதும்
தென்னம் கீத்தாய் உன்மடியில் சரிந்தேன்
சின்னப் பிள்ளையாய் மதிமுகம் ரசித்தேன்...

ரெட்டைக்குழல் துப்பாக்கிக் கண்கள் சுட்டதும்
தூத்துக்குடி போராட்டக் களம்போல் வீழ்ந்த

மேலும்