இளமை தூக்கி எரிந்த கல் நான், வறுமை வளர்த்தெடுத்த மரம் நான்,
சோகம் சோதித்த இன்பம் நான்,
தனிமை தத்தெடுத்த சமுகம் நான்,

பனி போர்த்திய பாறையிலும்
அனல் கொலுத்தும் பாலையிலும் புனல் இல்லா போதினிலும்
தினம் பொழுதைப் போக்கும்
மதிகெட்ட மானிடரில்
நானும் நானும் ஒருவன்

பிரிந்த காதல் -அதில்
எரிந்த இதயம்
கல்லூரி காலம்
கண்ணில் வரும் கனவு
பள்ளிப் பருவம்
பாதை தந்த பயிற்சி
எல்லாம் எல்லாம் எந்தன் மனதில்
எளளிநகைத்து போகும்

உற்றவர் உறவினர்
உயிர்விடும் போதினிலும்
பெற்றவள

மேலும்

நீண்ட நாள் மனைவி திடீரென துரோகம் செய்தால் என்ன செய்வது?

மேலும்

நிலவும் நீரும்:-
குளிர்வெண்குடை மன்னவன்,
காரிருள் கண்டிட
கதிரவன் செய்த கண்ணவன்,
வில்லுரு கொண்டவன் அவனொ!
வீதியுலா போகும்வழி
எழில்கொண்ட பெண்நதியை
விழிகொண்டு மயக்கிய
மதியெனும் மன்னவன்
நதியோடு நீராட
நதியோடு விதிவிளையாட...

இரவு காலம்
ஈரக் காற்று
இணைகள் சேரும்
இன்ப ஊற்று
உறவின் பாலம்
உணர்வை இணைக்க
உயிரியல் மூலமே
களவியல் ஞாலம் -எனக்
கண்ட பெண்நதியின்
காமலீலைஐ! கேளாயோஓ!

ஓடும் நதியோ! துள்ளல்
அலையால் இசைத்து
துணையான்(ழ்)தனை மீட்டி
துதியொன் றினையேற்றி
மதிதன் நிலையிழந்து
மயக்கத்தில் தனைமறந்து
தலைவன் சென்றதெங் கென்று
அறியா அவலை நிலையில்
துடித்த பெண்நதியும்
தேடல் கேள்விதனை
பாவைப்பார்வைப் பொருளாம்
கயலிடம

மேலும்

நிலவும் நீரும்:-
குளிர்வெண்குடை மன்னவன்,
காரிருள் கண்டிட
கதிரவன் செய்த கண்ணவன்,
வில்லுரு கொண்டவன் அவனொ!
வீதியுலா போகும்வழி
எழில்கொண்ட பெண்நதியை
விழிகொண்டு மயக்கிய
மதியெனும் மன்னவன்
நதியோடு நீராட
நதியோடு விதிவிளையாட...

இரவு காலம்
ஈரக் காற்று
இணைகள் சேரும்
இன்ப ஊற்று
உறவின் பாலம்
உணர்வை இணைக்க
உயிரியல் மூலமே
களவியல் ஞாலம் -எனக்
கண்ட பெண்நதியின்
காமலீலைஐ! கேளாயோஓ!

ஓடும் நதியோ! துள்ளல்
அலையால் இசைத்து
துணையான்(ழ்)தனை மீட்டி
துதியொன் றினையேற்றி
மதிதன் நிலையிழந்து
மயக்கத்தில் தனைமறந்து
தலைவன் சென்றதெங் கென்று
அறியா அவலை நிலையில்
துடித்த பெண்நதியும்
தேடல் கேள்விதனை
பாவைப்பார்வைப் பொருளாம்
கயலிடம

மேலும்

காதலியே
என்காவியமே நீ
எனைபார்த்த விழிகளில்
நான் பதுங்கிகொள்ளவா....

விண்மீன் திரளே
விடியற் தென்றலே
காரிருள் திங்களே -எனை
கவ்விய செவ்வாயே
நீ உலவிய கனவில்
நான் உறங்கியே கிடக்கவா...

மாமண மல்லியே
மருதத் தாமரையே
மாமலை குறிஞ்சியே
எனை உறிஞ்சிய
உன் இதழினுள்
தேனாய் நானாகவா....

பூம்புனல் நதியே
புனல் பந்தல் தந்த துளியே
தண்பாறை தேனே
மாமலை தாவிய மானே -உன்னுள்
நிலவாய் நானும்மாறி இரவில்,
நீரூடல் மெல்ல கொள்ளவா...

மூவின உயிரே
முக்கண்ணன் பாதியே
மனிதனின் ஆதியே
அவ்வின அழகியே
செவ்வின செல்வியே
ஏழை எனை நாடியே
என் வாழ்க்கைத் துணையாய்
நீ வாடியே....

மேலும்

மலர்களே மலர்களே
மண்ணின் புஷ்பங்களே
தேனருந்தவந்த வண்டுகள்
உங்களை வணங்கினவே

சங்ககாலத்து மலர்கள்
வண்டுக்கு திலகமிட்டனுப்பினவாமே
ஈழத்து மலர்களோ வண்டுடன்
சங்கமித்து நின்றன களத்திலே

மலர்களுக்கு வரம்பு வேண்டுமாமே
நீங்கள் வரம்பு காத்த மலர்களல்லவா
இடையில் எடை தாங்கிய மலர்களல்லவா
இதழில் தளிர் கொண்ட மலர்களல்லவா

தேசத்துக்காய் உதிர்ந்த
காவிய மலர்களே
மீட்ட வந்ததவனை
மிரட்டிய மலர்கள் நீங்கள்

அச்சத்தை கவசமாய்
சூடிக்கொண்ட மலர்கள்
நாணத்தை காக்கிச்சட்டைக்குள்
புதைத்துக்கொண்ட மலர்கள்

மானிடம் கண்ட
மணி மலர்கள் நீங்கள்
உதிரவில்லை உறங்குகிறீர்கள்-ஏனெனில்
மீண்டும் மலர்ந்து மணம்வீச

மேலும்

காதலியே
என்காவியமே நீ
எனைபார்த்த விழிகளில்
நான் பதுங்கிகொள்ளவா....

விண்மீன் திரளே
விடியற் தென்றலே
காரிருள் திங்களே -எனை
கவ்விய செவ்வாயே
நீ உலவிய கனவில்
நான் உறங்கியே கிடக்கவா...

மாமண மல்லியே
மருதத் தாமரையே
மாமலை குறிஞ்சியே
எனை உறிஞ்சிய
உன் இதழினுள்
தேனாய் நானாகவா....

பூம்புனல் நதியே
புனல் பந்தல் தந்த துளியே
தண்பாறை தேனே
மாமலை தாவிய மானே -உன்னுள்
நிலவாய் நானும்மாறி இரவில்,
நீரூடல் மெல்ல கொள்ளவா...

மூவின உயிரே
முக்கண்ணன் பாதியே
மனிதனின் ஆதியே
அவ்வின அழகியே
செவ்வின செல்வியே
ஏழை எனை நாடியே
என் வாழ்க்கைத் துணையாய்
நீ வாடியே....

மேலும்

போர் என்றால்
----விற்புருவம் வளைப்பாள்
புன்னகை என்றால்
----மெல்லிதழில் யாழ் மீட்டுவாள்
கார் என்றால்
----கருங்குழல் காற்றில் மிதக்கவிடுவாள்
தேர் என்றால்
------மெல்ல அசைந்து நடப்பாள்
காதல் என்றால்
-------நாணி மெல்ல நெளிவாள்
யார் நீ என்றால்
-----உன் கவிதையின் நாயகி என்பாள் !

மேலும்

அரசியல் பேசி
எவனுக்கோ அடிமையாய் வாழ்ந்து
தனக்கான தனித்துவத்தை இழப்பதைக்காட்டிலும் சாதாரண மனிதனாய்
என் கருத்து
என் உரிமை
என் உழைப்பு
எனக்கே சொந்தமென
என் தன்ன்ன்னம்பிக்கையோடு வாழ்ந்துவிடுகிறேன்

சாதி என்ற தீயில் வெந்து
மதம் என்ற வன்முறையில் நொந்து
சமூகத்தின் கருப்பொருள் மறந்து
சாதிக்கொடி ஏற்றி
சமத்துவம் பேசும் முட்டால்
சமூகத்தில் நான்
"எவனுக்கோ அடிமையாகி
ஆண்ட வம்சமென மார்தட்டிக் கொள்ள
நான் அடிமை வம்சமல்ல
நானே தலைவன்
எனக்கு நானே தொண்டன் ....

மேலும்

எனை மறந்தாயோ! இல்லை
துணை இழந்தாயோ!
நீயின்றி தவிப்புகளும் என்னை
காயப்படுத்திப் பார்க்கிறது...

பாவம் பார்த்து
பழகக்கூட சந்தோசம்
யோசிக்கிறது

மாமா,
இதயம் இயல்பாய் துடிக்கிறது
சுவாசம் இதமாய் இசைக்கிறது
மனம் மட்டும் உனையே தேடுகிறது
வருவாயா... மாமா.
இந்தப்பாவிமனத் தவிப்புகளுக்கு
பாதையொன்று தருவாயா... மாமா...

இராணுவம் அழைத்த செய்திக் கேட்டு
என் ஆண்மாவே! எல்லைச் சென்றது
மாமா,உன் மடியென எண்ணி
வாசல் படியில் பூத்திருந்தேன்

அடிக்கடி சொல்வாய்...
"இமயம் வெறும் மலையல்ல" என்று
நீ சொன்ன போது விளங்கவில்லை...
விளங்கி விட்டது மாமா
நீ அருகில் இல்லையே...

இந்தியாவின் கவசம்
என் இதயத்தை கொன்றது
மாமா, வீரன் என்ற

மேலும்

கைத்தொலைப்பேசியின் ஒலி பால்கனியிலிருந்து கேட்டது. ஆம். சுஜி வந்தவுடன் பால்கனி சென்றதால், அங்கிருந்த சாய்வு நாற்காலியில் தன் கைத்தொலைப்பேசியை வைத்தாள். அழைப்பது நிச்சயம் அவள் கணவன் தான் என்பது இருவருக்கும் தெரியும்.

சுஜி, அக்கீரை தன் கைகளால் தள்ளி விட்டு அலறிக் கொண்டிருக்கும் கைத்தொலைபேசியை எடுக்க முற்பட்டாள். அவனை தள்ளி சென்ற கைகளின் கரங்களை பற்றினான் அக்கீர். பற்றிய வேகத்தோடு சுஜியை தன் வசம் இழுத்தான். தள்ளாடிய சுஜி அவன் நெஞ்சை இடித்து, அவன் பிடியில் நின்றாள்.

இருவரின் கண்களும் பேசியது. உலகம் கூட இருவருக்கும் ஒரு நிமிடம் நின்றுப் போனது.

அக்கீர்: நான் தெழுவர அல்லா மேல சாட்சியா, நீ க

மேலும்

நீள்வட்டப் பாதையில்
கோள்கள்
சுற்றி வருவதைப் போல
நானும்
உன்னையே
சுற்றி வருகிறேன்
நெருங்கவும் முடியாமல்
உன்னை
விட்டு
விலகவும் முடியாமல்

மேலும்