இயற்கை

நீலக்கடலில் நீரை ஆவியாய் முகந்து
சூலுற மேகங்கள் தேடிச் சேர்த்து
சில்லென்ற காற்றால் முட்டிமோதி
பல்லுயிர் பிழைக்க பயிர்கள் செழிக்க
நல்மழை நல்கி நகைக்கும் இயற்கை!

மேலும்

காற்றினில் ஆடிடும் வண்ண மலர்களும்
தோற்றுன்முன் நாணியே நிற்கும் தலைகுனிந்து
ஆற்றின் அலையுடன்கா லையில்நீ ராடவந்த
மாற்றுக் குறையாபொன் னே !

மாற்றுக் குறையாபொன் மஞ்சள் எழில்நிறமே
போற்றும் கதிருமுனை பொன்னொளியால் நீராட்டி !
ஆற்று மணல்வெளியும் உன்கொலுசுச் சிந்துபாடும்
நாற்று நடுவதெப் போ ?

நாற்று நடும்நல்ல நேரம் மறந்தாயோ
ஆற்று அலையுடன் நீராடி கூந்தல்மென்
காற்றிலா டும்பொன்னம் மா ?

மேலும்

அரசியல் பேசி
எவனுக்கோ அடிமையாய் வாழ்ந்து
தனக்கான தனித்துவத்தை இழப்பதைக்காட்டிலும் சாதாரண மனிதனாய்
என் கருத்து
என் உரிமை
என் உழைப்பு
எனக்கே சொந்தமென
என் தன்ன்ன்னம்பிக்கையோடு வாழ்ந்துவிடுகிறேன்

சாதி என்ற தீயில் வெந்து
மதம் என்ற வன்முறையில் நொந்து
சமூகத்தின் கருப்பொருள் மறந்து
சாதிக்கொடி ஏற்றி
சமத்துவம் பேசும் முட்டால்
சமூகத்தில் நான்
"எவனுக்கோ அடிமையாகி
ஆண்ட வம்சமென மார்தட்டிக் கொள்ள
நான் அடிமை வம்சமல்ல
நானே தலைவன்
எனக்கு நானே தொண்டன் ....

மேலும்

புறத்தில் அங்கமெல்லாம்
ஒளிர அழகித்தான் அவள்
பழகியபின் தெரிந்துகொண்டேன்
அவள் உள்ளம் ...அகத்தின் பேரழகு
அதுவென்று அவள் மீது என் அபிமானம்
மதிப்பு காதல் கூடக் கூட

மேலும்

மௌனஇதழில் செம்மலர் பூக்கள்
மனமெல்லாம் மல்லிகைத் தோட்டம்
விழியிரண்டில் தாமரைப் பூக்கள்
காலையிலே எனக்கு மாலையின்ராகம் !

மேலும்

எனை மறந்தாயோ! இல்லை
துணை இழந்தாயோ!
நீயின்றி தவிப்புகளும் என்னை
காயப்படுத்திப் பார்க்கிறது...

பாவம் பார்த்து
பழகக்கூட சந்தோசம்
யோசிக்கிறது

மாமா,
இதயம் இயல்பாய் துடிக்கிறது
சுவாசம் இதமாய் இசைக்கிறது
மனம் மட்டும் உனையே தேடுகிறது
வருவாயா... மாமா.
இந்தப்பாவிமனத் தவிப்புகளுக்கு
பாதையொன்று தருவாயா... மாமா...

இராணுவம் அழைத்த செய்திக் கேட்டு
என் ஆண்மாவே! எல்லைச் சென்றது
மாமா,உன் மடியென எண்ணி
வாசல் படியில் பூத்திருந்தேன்

அடிக்கடி சொல்வாய்...
"இமயம் வெறும் மலையல்ல" என்று
நீ சொன்ன போது விளங்கவில்லை...
விளங்கி விட்டது மாமா
நீ அருகில் இல்லையே...

இந்தியாவின் கவசம்
என் இதயத்தை கொன்றது
மாமா, வீரன் என்ற

மேலும்

சிரிக்கத் தெரியாத கண்கள்
அழுகைத் தெரியாத உதடுகள்
மறக்கத் தெரியாத உள்ளம்
நினைக்கத் தெரியாத உடல்
கடக்க முடியாத பாதை
நடக்க முடியாத பயணம்
"என் வாழ்க்கை"
கிழக்கே இல்லாத சூரியன் போல
உதிப்பது எங்கே
உதயமாவது எங்கே என்று
தொடக்கமும் முடிவும் இல்லாமல்
எங்கோ சுற்றிக் கொண்டிருக்கின்றது...
காதலே,
எங்கேனும் நீயும் கண்டால்
என் முகவரியை கொடுத்துவிடு இல்லையேல்
என் முடிவுரையை நீயே எழுதிவிடு....
இப்படிக்கு,
காத்திருக்கும் கல்லறை நான்...

மேலும்

அரசியல் பேசி
எவனுக்கோ அடிமையாய் வாழ்ந்து
தனக்கான தனித்துவத்தை இழப்பதைக்காட்டிலும் சாதாரண மனிதனாய்
என் கருத்து
என் உரிமை
என் உழைப்பு
எனக்கே சொந்தமென
என் தன்ன்ன்னம்பிக்கையோடு வாழ்ந்துவிடுகிறேன்

சாதி என்ற தீயில் வெந்து
மதம் என்ற வன்முறையில் நொந்து
சமூகத்தின் கருப்பொருள் மறந்து
சாதிக்கொடி ஏற்றி
சமத்துவம் பேசும் முட்டால்
சமூகத்தில் நான்
"எவனுக்கோ அடிமையாகி
ஆண்ட வம்சமென மார்தட்டிக் கொள்ள
நான் அடிமை வம்சமல்ல
நானே தலைவன்
எனக்கு நானே தொண்டன் ....

மேலும்

கைத்தொலைப்பேசியின் ஒலி பால்கனியிலிருந்து கேட்டது. ஆம். சுஜி வந்தவுடன் பால்கனி சென்றதால், அங்கிருந்த சாய்வு நாற்காலியில் தன் கைத்தொலைப்பேசியை வைத்தாள். அழைப்பது நிச்சயம் அவள் கணவன் தான் என்பது இருவருக்கும் தெரியும்.

சுஜி, அக்கீரை தன் கைகளால் தள்ளி விட்டு அலறிக் கொண்டிருக்கும் கைத்தொலைபேசியை எடுக்க முற்பட்டாள். அவனை தள்ளி சென்ற கைகளின் கரங்களை பற்றினான் அக்கீர். பற்றிய வேகத்தோடு சுஜியை தன் வசம் இழுத்தான். தள்ளாடிய சுஜி அவன் நெஞ்சை இடித்து, அவன் பிடியில் நின்றாள்.

இருவரின் கண்களும் பேசியது. உலகம் கூட இருவருக்கும் ஒரு நிமிடம் நின்றுப் போனது.

அக்கீர்: நான் தெழுவர அல்லா மேல சாட்சியா, நீ க

மேலும்

சிரிக்கத் தெரியாத கண்கள்
அழுகைத் தெரியாத உதடுகள்
மறக்கத் தெரியாத உள்ளம்
நினைக்கத் தெரியாத உடல்
கடக்க முடியாத பாதை
நடக்க முடியாத பயணம்
"என் வாழ்க்கை"
கிழக்கே இல்லாத சூரியன் போல
உதிப்பது எங்கே
உதயமாவது எங்கே என்று
தொடக்கமும் முடிவும் இல்லாமல்
எங்கோ சுற்றிக் கொண்டிருக்கின்றன...
காதலே,
எங்கேனும் நீயும் கண்டால்
என் முகவரி கொடு இல்லையேல்
என் முடிவுரையை நீ எழுதிடு....
இப்படிக்கு,
காத்திருக்கும் கல்லறை நான்...

மேலும்

நீள்வட்டப் பாதையில்
கோள்கள்
சுற்றி வருவதைப் போல
நானும்
உன்னையே
சுற்றி வருகிறேன்
நெருங்கவும் முடியாமல்
உன்னை
விட்டு
விலகவும் முடியாமல்

மேலும்

வளியவனாக. எளியவனாக
வாழ வேண்டாம் என்று
நீண்ட வழி பயணம் சென்றான்.

அரவயிறு கா வயிறு உணவு உண்டு
அரைத்தூக்கம் முழுத்தூக்கம் விழித்து
பணம் தேட முயன்றான்.

நாடு விட்டு நாடு சென்று தன்
நலம் பாராது உடலை வருத்தி
உழைத்தான்.

தெரியாத மொழி அறியாத தொழில்
தன் கஸ்ரம் தீரவே சிரமம் கொண்டு
கற்றுக் கொண்டான்.

மனைவி மக்கள் மனையில்
மகிழ்வாக வாழவேண்டும்
என்று நாளும் பொழுதும்
நினைத்துக் கொண்டான்.

சொத்து சேர்க்கவே தன் உடல்
நலம் காக்க மறந்தான் எறும்பாக
தேய்ந்து பல ஆண்டு உழைத்தான் .

வங்கியில் பணம் தங்கியது
மனைவிக்கு தங்கம் மின்னியது
வீடு பெருத்தது ஊரும் மதித்தது
இத்தனையும் கண்டு நிம்மதி
மூச்சு

மேலும்