திரு இரா.சிவா

நீ உருளையன்
பேட்டையின்
லயன்

உன்
உடல் உடலல்ல
அயன்

உன்னால்
மக்கள் அடைவது
பயன்

நீ நடக்கும்போது
குள்ளலாய்த் தெரிகிறாய்
ஆனால்
ஏழைக்குக் கொடுக்கும்போது
வள்ளலாய்த் தெரிகிறாய்

நீ
நெல்லலுக்கு மாரி
முல்லைக்கு அல்ல
ஏழைப் பிள்ளைக்கு
நீ பாரி

உன் மனம் இனிக்கும்
சக்கரை
உன் நெஞ்சில் பார் ஈ

உனக்கு
திமுக பிடிக்கும்
திமுக என்றால்
திரு மு கருணாநிதி
அதனால்தான்
கருணையோடு
அனைவருக்கும் நிதி
கொடுக்கின்றாய்..

M L A
மக்கள் லயிக்கும் அரசன்

மேலும்

100 சதவீதம் போடுங்க
வாக்கு
போடுவோம்னு
கொடுங்க எங்களுக்கு
வாக்கு

மையினை விரலில் தொட்டு
எல்லோரும் போடுங்க ஓட்டு

வங்காதீங்க அதற்கு துட்டு
ஓட்டு இயந்திரத்தில்
உங்க கை பட்டு
இந்த நாடு ஆகட்டும் பட்டு

கூட்டில் இருக்கும் சிட்டு
சிட்டாகப் போய் வாங்கி வை
வாக்கு சீட்டு

நீங்க போடுவது ஓட்டு அல்ல
கிழிந்து கிடக்கும்
நாட்டிற்கு போடும் ஒட்டு

வாக்குச் சாவடிக்கு
நடந்து வந்தா வலிக்கும்தான்
மூட்டு
அதற்காக போடாம
இருக்காதே
அது ஊழலுக்கு
நீ போடும் பூட்டு

மக்களே நீங்க போடலானா
உங்க ஓட்டு யார்மூலமாவது
வைக்கப்படும் வேட்டு

நாங்க சொல்லும்படி கேட்டு
உங்க ஓட்டை தவறாமல்போட்டு
கடமையை

மேலும்

அழகே
நீ அன்னையின்
கருவறையில்
பிறக்காது
ஊத்துக்குளி வெண்ணையின்
கருவறையில் பிறந்தாயோ

மெய்யென்று 50 கிலோ
நெய்யை வைத்துள்ளாய்

வெளியே வரும்போதெல்லாம்
உருகவும் செய்கிறாய்
என்னை
உருக்கவும் செய்கிறாய்

சந்திராயன் தரை
இறங்கி இருப்பது
உன் வீட்டு வாசலில்
இதை அறிந்தவன் ஈசியாக
ஞானி ஆகிறான்

இதை அறியாதவன்
இஸ்ரோவில்
விஞ்ஞானி ஆகிறான்

உன் பெற்றோர்
இன்னுமா கைது
செய்யப்படவில்லை
வீட்டில் 18 வருடமாய்
மயில் வளர்த்க்
குற்றத்திற்காக

வானதியே
காயும் என்
இதய நிலத்தில்
காதல் பூக்களை
அறுவடை செய்ய
வா நதியே

ஹேமாவே
உன் தந்தை
ஆகவேண்டும் என் மாமாவே
இல்லை என்றால்
நான் ஆகிவிடுவே

மேலும்

அவளின் புன்னகை

அது புன்னகை
அல்ல பொன் நகை

அவள்
சிரிக்கையில் பல்
மட்டும் தெரிவதில்லை
ஆக்ஸ்போர்டு
பல்களைக் கழகம் அல்லவா
தெரிகிறது

மாலை வாடாத சிறு பூ
அவளின் சிரிப்பு

அவள்
அனார்க்கலி
அவளது சிரிப்பழகை
கண்டு களித்த
அனைவரும்
சிறையில்
உண்கின்றனர் களி

சிரிக்கும் போது
அவள் கன்னத்தில்
குழி விழுந்தது
அதை ரசிப்போர்க்கெல்லாம்
கண்ணம்மா பேட்டை
இடுகாட்டில் குழி விழுந்தது

சில்லறை விழுந்தது
அவள் சிரிக்கையில்
எனக்கோ
கல்லறை விழுந்தது
அதை ரசிக்கையில்

கவிஞர் புதுவைக் குமார்

மேலும்

கவிஞர்கள் சங்கமம்

கனவில் வந்த
காந்தமலர்

நீ மழை
நான் மயில்
நீ வரும்
நேரம் நான் அறிவேன்
மகிழ்வில் நடனம் புரிவேன்

நீ தேர்
நான் கொடி
பாரி வந்தால்
படர்வேன்
அவன் வரும்வரை
உன்னைப் பின்தொடர்வேன்

நீ சூரியன்
நான் பூமி
சுற்றிவருகிறேன்
உன் அண்ணன்
என்ன நிலாவா
என்னை ஏன் சுற்றி வருகிறான்

நீ ஆறு
நான் விவசாய
நிலத்தின் சேறு

உன்னிடம் இருந்து
எப்போது வரும்
காதல் எனும் நீரு
இந்த
ஏழைக்குக்
கிடைக்குமா சோறு

அன்பே நீ கூறு
எதையும் பேசாமல்
என் இதயத்தைப்
போடாதே கூறு

கடைக்கண்ணால்
ஒரு முறை பாரு
நீ மறுத்தால்
நடக்கும்
மூன்றாம் உலகப் போரு

நான் உன் உயிரின்
வேரு
இதை

மேலும்

ஒரு
கவிஞனின்
காதுகளுக்கு
உணவாக நீர்
தரவேண்டியது
உங்கள் கைத் தட்டு

தூக்கி எறியப்பட்ட
உணவின்
அறியாசனம்
பிச்சைக்காரன் தட்டு

அந்த
அறியாசனத்தில்
உணவை அமர வைக்காது
குப்பையில்
வீசும் மக்கள்
உணவின் மகத்துவத்தை
அறியா ஜனம்

பாவம் செய்வோருக்கு
வைக்காது
பாவம்
நல்லது செய்யும்
காய்க்குப் பெயர்
பாவக்காய்

உப்பு என்பதாலோ
என்னவோ
உண்டால் உப்புகிறோம்

சிறையில்
இருப்பவன்கூட
களி உண்கிறான்
தரையில் இருக்கும்
நம் விவசாயி
எலி அல்லவா
உண்கிறான்

உணவை
உடலுக்கு அழைக்கும்
அழைப்பிதழ்
பசி

பசி வற்றாது
ஊற்றெடுக்கும்
கிணறு
ஏழையின்
வயிறு

நாம் உண்டால் அது புளி
நம்மை உண்டா

மேலும்

தமிழ் மகளுக்கு
இன்று பிறந்தநாள்
தமிழ் மக்களுக்கோ
அது சிறந்த நாள்

சித்திரை மகளே
உன் தமக்கை பங்குனி
உன் தங்கை வைகாசி

உனக்குப்
புண்ணியமாய்ப்
போகட்டும் ஏழை
ஊரிலும் வை காசி

சித்திரையே
நீ விலக்கிக் கொடு
எங்கள் கவலை எனும்
மா திரையை
இன்று முதல்
விளக்கிக் கொடு
மகிழ்ச்சி எனும்
மாத்திரையை

சித்திரையே
மின் விசிறி
இல்லாத குடிசைக்குள்
கொடு நித்திரையே

சித்திரையே
தமிழை
வளப்போர்க்குக் கொடு
முத்திரையே
வளைப்போர்க்கு எடு
முகத்திரையே

தை பிறந்தால்
வழி மட்டுமே பிறக்கும்
சித்திரையே உன்
பிறப்பால் தமிழ்
மொழியல்லவா பிறந்தது

உன் பிறப்பால்
தமிழர்களுக்கு
கிடைக்கட்டும்

மேலும்

நீ
நிலா
நான் உன்னைத்
தொட நினைக்கும்
ஆம்ஸ்ட்ராங்

நீ
முல்லை
நான் உனக்கு
தேரை வழங்கக்
காத்திருக்கும் பாரி

நீ
தேன்
உன்னச் சுற்றிப்
பார் ஈ

நீ
சந்தனம்
நான் உன்னை
கடத்தத் துடிக்கும்
வீரப்பன்

நீ
பார்வையால் அடிக்கிறாய்
ஏனென்றால்
உன் அப்பன்
வீர அப்பன்

நீ
தாமரை
நான் உன்னை
ஆள விரும்பும் மோடி

அதற்காக
நான் விற்கவும்
தயார் டீ

நீ
காஷ்மீர்
நான் உன்னுள்
ஊடுருவ நினைக்கும்
தீவிரவாதி

உன்னால்
எனக்குக் காதல் வியாதி

அன்பே
பக்கிஸ்தானாய்
எனக்கு அன்பைக்கொடு

தயவு செய்து
இந்தியாவாய்
என்னை அழித்துவிடாதே

மேலும்

அற்றைத் திங்கள் வெண்ணிலவில்

அவளைக் கண்டேன்

அவள்
திங்கள் அன்று
பிறந்த திங்கள்

செவ்வாய் மலர்ந்து
பூமியில் வாழும் செவ்வாய்

அவள்
அற்பனாய் இருந்த
என்னை அற்புதனாய்
மாற்றிய புதன்

என் பூமி நெஞ்சைத்
தாக்க வரும் வியாழன்

அவள்
கொலுசுகள் வெள்ளி
என் வாழ்வில்
வந்த விடி வெள்ளி

அவள் கனி
அவளை காணும்
இளைஞனுக்குப் பிடிப்பது சனி

அவள்
மாலையில் மறையாது
மாலையிட்டவனோடு மறைந்த
ஞாயிறு

கவிஞர் புதுவை குமார்

மேலும்

அவள்
வரைந்த பூக்கோலம்
தரையில்
வீற்றிருக்கும் காலம்தான்
என்
வாழ்வின் பூபாளம்

அது மாக்கோலம் அன்று
அவள் கைப் பட்டதால்
அது இந்த நூற்றாண்டின்
மா கோலம் என்று

அவள்
கோலமிடத் தெளிக்கும்
நீர்தான் இந்த ஞாலம்
சூடாவதைத் தனிக்கின்றது

அவள்
கோலமிட்டக் கரும்பு
விருந்துண்டது எறும்பு

மாவினைக் கொண்டு
கோலமிடாது
அவள் மட்டும்
பூவினைக்கொண்டு
கோலமிட்டாள்

அது கோலம் இல்லை
நான் காண
அவளை வெளியே
வரவழைக்கும் பாலம்

அவள்
பூமியின் முகம்கழுவி
பொட்டு வைப்பதுதான்
கோலம்
அதைக் காண
திரண்ட ஊர் மக்களால்
நடக்கின்றது ஊர்கோலம்

சனியன்று
அவள் வைத்த பூசணி
பூ கண்ட அந்நாள்
முழுதும் எனக்கு

மேலும்

அழகிய தீவின் மண்
பாரதியின் பண்
நாரதியின் கண்
அந்தி நேரத்து விண்
அக்ரகாரத்தில் செய்த பன்
ராமானுஜன் காணாத எண்
நெய்வேலியில் தயாரிக்காது
நெய்யில் தயாரித்த மின்
செப்பு கலக்காத பொன்
இவள் இவை அனைத்தும்
கலந்து செய்த பெண்

யானை பயிரை சேதப்படுத்தியது போல்
இவளின் முந்தானை
என் உயிரையல்லவா சேதப்படுத்துகிறது

மானை வீட்டில் வளர்க்கும்
குற்றத்திற்காக அவள் தந்தையை
கைது செய்யாத அரசைக்
கண்டிக்காமல் கண்ணடிக்கச்
சொல்கின்றது என் மனது

அவளிடம் மயிலைப்போல்
அழகைக்காட்ட என்னிடம் இல்லை தோகை
அந்த சோகத்தால் வந்தது சோகை

அவள் வீட்டில் மூலிகைச் செடிகூட
மல்லிகையைப் பூத்தது

அவளின் கூந்தல்
காதலன

மேலும்

தோளில் சாய்ந்து சாகவே
சாவைக் கூட கேட்கிறேன்
நிழலாய் காய்ந்து தாகவே
பாலை நீராய் தாவினேன்
துண்டு துண்டாய் ஏனம்மா
என்னை கூறு போடுறாய்
ஒரு பிள்ளை போல நீயடி
இதய நதியில் பாய்கிறாய்
மார்பின் மேலே பாரமாய்
ஒரு கனவு வந்து வளருது
கண்களின் ஓரம் ஈரமாய்
நீ வந்து வந்து பார்க்கிறாய்
நீயாகி மழை வந்த - போது
குடையின்றி நனைந்தேன்
கைக்குட்டைச் சுவர்களில்
கனவை காயப்போட்டேன்
நிலவு கூட ஜன்னல் - வழி
என் நிலவை எட்டிப் பாக்க
காளான்கள் மேலே நின்று
நிலவை சிறைப்பிடிப்பேன்
ஒரு நொடிப் பார்வையில்
இதயம் தொலைந்து போக
தவ வீதியில் அகதி போல
கால்கள் கடுக்க நிற்கிறேன்
அண்ணார்ந்த

மேலும்