அவளின்
பாதம் பாதம் அல்ல
சுப்ரபாதம்
அல்ல அல்ல
சூப்பர் பாதம்

அங்கே அழகிகள்
மாநாடு நடந்துகொண்டிருந்தது
அவள்
மட்டும் அழகிய மான்களோடு
நடந்துகொண்டிருந்தாள்

அவள் ஒரு கவிதை

அதில் பென் மை
இருக்காது பெண்மை இருக்கும்

எதுகை இருக்காது
இருகை இருக்கும்
சந்தம் இருக்காது
சாந்தம் இருக்கும்

எழுத்து இராது
அழகிய கழுத்து இருக்கும்

தளை இருக்காது
தலை இருக்கும்

நடை இராது
நடை இருக்கும்

தாளில் பிறக்காது
அன்னை சூலில்
எழுதிய கவிதை

மேலும்

பிரதமர் மோடிக்கு
பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கவி

நீதான் உண்மையில்
வெண் தாடி வேந்தன்
வெண் தாடியும் இருக்கிறது
நாட்டை ஆளும்
வேந்தனும் நீதான்

உன் நேர்மை
கண்டு நாட்டு மக்களெல்லாம்
பூக்களைத் தூவினார்கள்
தமிழ் நாட்டு மக்கள் மட்டும்
வெறுப்புக்களைத் தூவினார்கள்

தன் மீது நெருப்புக்களை
தூவிக்கொள்கிறோம்
என அறியாமல்

பூக்களை நேசிக்கும்
பருவத்தில்
நீ மக்களைப் பற்றி
யோசித்தாய்

நீ அணியும் காவி
காவி அல்ல
இந்திய முன்னேற்றத்தின்
சாவி

நீ தாமரையை
நாடெங்கும் மலரவைத்த
சூரியன்

நீ ஒரு தமிழ்ச்சியை
ஆளுநராக்கி அழகு
பார்த்த இந்தியன்

நீ ஜனாதிபதி
ஆக்கியது யாரை
அண்ணல் அம்பேத்காரை

இ

மேலும்

மாண்புமிகு nsj ஜெயபால் mla


கற்க கசடற இது
குறள் நீர் அதன் பொருள்

ஏழைகளின் பசி தீர்த்த பால்
அது nsj ஜெயபால்

N s j என்றால் நல்லது
செய்யும் ஜெயபால்
என்று அர்த்தம்

நீ ஜெயராமன் கண்டெடுத்த
ராமன்
ஏழைப் பிள்ளைகளின்
மாமன்
உன்னால் கதிர்காமம்
ஆனது மா மண்

நீ கதிர்காமம் தொகுதிக்கு
ஒளி கொடுக்கும் கதிரவன்
விவசாயிகளின் பசியை
நீக்கும் கதிர் இவன்

நீ எங்கள் அனைவரையும்
அன்பால்
உன்பால்
ஈர்த்துவிட்ட பால் ஜெயபால்

ஏழைக்கு உதவ நீ
சொல்வதில்லை மறுப்பு
ஊருக்கு உதவ நடந்தே
தேய்ந்தது உன் செருப்பு
உன் நிறம் கருப்பு
அது கருப்பல்ல
அதுதான் உன் சிறப்பு
ஏனென்றால்
அது ரங்கசா

மேலும்

முத்து

அனைவரின் வாயிலும்
உமிழ் நீர் சுரக்க
உன் வாயில்
மட்டும் தமிழ் நீர் சுரக்கிறது

நீ சிப்பி கிண்ணத்தில்
கொடுத்த முத்தல்ல
தமிழன்னை எங்கள்
கன்னத்தில் கொடுத்த முத்து

நீ
கடல் கண்ட
முத்து அல்ல
மனித உடல்
கொண்ட முத்து

புதுவையில்
தமிழ்ச்சங்கம்
சேர்த்து வைத்த சொத்து

முத்து அல்ல நீ
தமிழைக் கடைந்து
அமுத்தெடுத்த மத்து

சிற்பிக்குப் பிறந்த
முத்தல்ல நீ
சிந்திக்கப் பிறந்த
முத்து

தமிழுக்கு உணவூட்டிய
உன் கை விரல்கள் பத்து
நோய்கண்ட தமிழுக்கு
உன் பத்து விரல்கள்தான்
போட்டது பத்து

உன்னால் தமிழுக்கு
கூடியது சத்து
உன்னாலே தமிழுக்கு
கெத்து

உன

மேலும்

கவிஞர்கள் சங்கமம்

கனவில் வந்த
காந்தமலர்

நீ மழை
நான் மயில்
நீ வரும்
நேரம் நான் அறிவேன்
மகிழ்வில் நடனம் புரிவேன்

நீ தேர்
நான் கொடி
பாரி வந்தால்
படர்வேன்
அவன் வரும்வரை
உன்னைப் பின்தொடர்வேன்

நீ சூரியன்
நான் பூமி
சுற்றிவருகிறேன்
உன் அண்ணன்
என்ன நிலாவா
என்னை ஏன் சுற்றி வருகிறான்

நீ ஆறு
நான் விவசாய
நிலத்தின் சேறு

உன்னிடம் இருந்து
எப்போது வரும்
காதல் எனும் நீரு
இந்த
ஏழைக்குக்
கிடைக்குமா சோறு

அன்பே நீ கூறு
எதையும் பேசாமல்
என் இதயத்தைப்
போடாதே கூறு

கடைக்கண்ணால்
ஒரு முறை பாரு
நீ மறுத்தால்
நடக்கும்
மூன்றாம் உலகப் போரு

நான் உன் உயிரின்
வேரு
இதை

மேலும்

ஒரு
கவிஞனின்
காதுகளுக்கு
உணவாக நீர்
தரவேண்டியது
உங்கள் கைத் தட்டு

தூக்கி எறியப்பட்ட
உணவின்
அறியாசனம்
பிச்சைக்காரன் தட்டு

அந்த
அறியாசனத்தில்
உணவை அமர வைக்காது
குப்பையில்
வீசும் மக்கள்
உணவின் மகத்துவத்தை
அறியா ஜனம்

பாவம் செய்வோருக்கு
வைக்காது
பாவம்
நல்லது செய்யும்
காய்க்குப் பெயர்
பாவக்காய்

உப்பு என்பதாலோ
என்னவோ
உண்டால் உப்புகிறோம்

சிறையில்
இருப்பவன்கூட
களி உண்கிறான்
தரையில் இருக்கும்
நம் விவசாயி
எலி அல்லவா
உண்கிறான்

உணவை
உடலுக்கு அழைக்கும்
அழைப்பிதழ்
பசி

பசி வற்றாது
ஊற்றெடுக்கும்
கிணறு
ஏழையின்
வயிறு

நாம் உண்டால் அது புளி
நம்மை உண்டா

மேலும்

தமிழ் மகளுக்கு
இன்று பிறந்தநாள்
தமிழ் மக்களுக்கோ
அது சிறந்த நாள்

சித்திரை மகளே
உன் தமக்கை பங்குனி
உன் தங்கை வைகாசி

உனக்குப்
புண்ணியமாய்ப்
போகட்டும் ஏழை
ஊரிலும் வை காசி

சித்திரையே
நீ விலக்கிக் கொடு
எங்கள் கவலை எனும்
மா திரையை
இன்று முதல்
விளக்கிக் கொடு
மகிழ்ச்சி எனும்
மாத்திரையை

சித்திரையே
மின் விசிறி
இல்லாத குடிசைக்குள்
கொடு நித்திரையே

சித்திரையே
தமிழை
வளப்போர்க்குக் கொடு
முத்திரையே
வளைப்போர்க்கு எடு
முகத்திரையே

தை பிறந்தால்
வழி மட்டுமே பிறக்கும்
சித்திரையே உன்
பிறப்பால் தமிழ்
மொழியல்லவா பிறந்தது

உன் பிறப்பால்
தமிழர்களுக்கு
கிடைக்கட்டும்

மேலும்

நீ
நிலா
நான் உன்னைத்
தொட நினைக்கும்
ஆம்ஸ்ட்ராங்

நீ
முல்லை
நான் உனக்கு
தேரை வழங்கக்
காத்திருக்கும் பாரி

நீ
தேன்
உன்னச் சுற்றிப்
பார் ஈ

நீ
சந்தனம்
நான் உன்னை
கடத்தத் துடிக்கும்
வீரப்பன்

நீ
பார்வையால் அடிக்கிறாய்
ஏனென்றால்
உன் அப்பன்
வீர அப்பன்

நீ
தாமரை
நான் உன்னை
ஆள விரும்பும் மோடி

அதற்காக
நான் விற்கவும்
தயார் டீ

நீ
காஷ்மீர்
நான் உன்னுள்
ஊடுருவ நினைக்கும்
தீவிரவாதி

உன்னால்
எனக்குக் காதல் வியாதி

அன்பே
பக்கிஸ்தானாய்
எனக்கு அன்பைக்கொடு

தயவு செய்து
இந்தியாவாய்
என்னை அழித்துவிடாதே

மேலும்

அற்றைத் திங்கள் வெண்ணிலவில்

அவளைக் கண்டேன்

அவள்
திங்கள் அன்று
பிறந்த திங்கள்

செவ்வாய் மலர்ந்து
பூமியில் வாழும் செவ்வாய்

அவள்
அற்பனாய் இருந்த
என்னை அற்புதனாய்
மாற்றிய புதன்

என் பூமி நெஞ்சைத்
தாக்க வரும் வியாழன்

அவள்
கொலுசுகள் வெள்ளி
என் வாழ்வில்
வந்த விடி வெள்ளி

அவள் கனி
அவளை காணும்
இளைஞனுக்குப் பிடிப்பது சனி

அவள்
மாலையில் மறையாது
மாலையிட்டவனோடு மறைந்த
ஞாயிறு

கவிஞர் புதுவை குமார்

மேலும்

அவள்
வரைந்த பூக்கோலம்
தரையில்
வீற்றிருக்கும் காலம்தான்
என்
வாழ்வின் பூபாளம்

அது மாக்கோலம் அன்று
அவள் கைப் பட்டதால்
அது இந்த நூற்றாண்டின்
மா கோலம் என்று

அவள்
கோலமிடத் தெளிக்கும்
நீர்தான் இந்த ஞாலம்
சூடாவதைத் தனிக்கின்றது

அவள்
கோலமிட்டக் கரும்பு
விருந்துண்டது எறும்பு

மாவினைக் கொண்டு
கோலமிடாது
அவள் மட்டும்
பூவினைக்கொண்டு
கோலமிட்டாள்

அது கோலம் இல்லை
நான் காண
அவளை வெளியே
வரவழைக்கும் பாலம்

அவள்
பூமியின் முகம்கழுவி
பொட்டு வைப்பதுதான்
கோலம்
அதைக் காண
திரண்ட ஊர் மக்களால்
நடக்கின்றது ஊர்கோலம்

சனியன்று
அவள் வைத்த பூசணி
பூ கண்ட அந்நாள்
முழுதும் எனக்கு

மேலும்

அழகிய தீவின் மண்
பாரதியின் பண்
நாரதியின் கண்
அந்தி நேரத்து விண்
அக்ரகாரத்தில் செய்த பன்
ராமானுஜன் காணாத எண்
நெய்வேலியில் தயாரிக்காது
நெய்யில் தயாரித்த மின்
செப்பு கலக்காத பொன்
இவள் இவை அனைத்தும்
கலந்து செய்த பெண்

யானை பயிரை சேதப்படுத்தியது போல்
இவளின் முந்தானை
என் உயிரையல்லவா சேதப்படுத்துகிறது

மானை வீட்டில் வளர்க்கும்
குற்றத்திற்காக அவள் தந்தையை
கைது செய்யாத அரசைக்
கண்டிக்காமல் கண்ணடிக்கச்
சொல்கின்றது என் மனது

அவளிடம் மயிலைப்போல்
அழகைக்காட்ட என்னிடம் இல்லை தோகை
அந்த சோகத்தால் வந்தது சோகை

அவள் வீட்டில் மூலிகைச் செடிகூட
மல்லிகையைப் பூத்தது

அவளின் கூந்தல்
காதலன

மேலும்

தோளில் சாய்ந்து சாகவே
சாவைக் கூட கேட்கிறேன்
நிழலாய் காய்ந்து தாகவே
பாலை நீராய் தாவினேன்
துண்டு துண்டாய் ஏனம்மா
என்னை கூறு போடுறாய்
ஒரு பிள்ளை போல நீயடி
இதய நதியில் பாய்கிறாய்
மார்பின் மேலே பாரமாய்
ஒரு கனவு வந்து வளருது
கண்களின் ஓரம் ஈரமாய்
நீ வந்து வந்து பார்க்கிறாய்
நீயாகி மழை வந்த - போது
குடையின்றி நனைந்தேன்
கைக்குட்டைச் சுவர்களில்
கனவை காயப்போட்டேன்
நிலவு கூட ஜன்னல் - வழி
என் நிலவை எட்டிப் பாக்க
காளான்கள் மேலே நின்று
நிலவை சிறைப்பிடிப்பேன்
ஒரு நொடிப் பார்வையில்
இதயம் தொலைந்து போக
தவ வீதியில் அகதி போல
கால்கள் கடுக்க நிற்கிறேன்
அண்ணார்ந்த

மேலும்