ஒரு நட்ப்பைக்
கடந்துவிடலாம்

ஒரு வெறுப்பைக்
கடந்துவிடலாம்

ஒரு கோபத்தைக்
கடந்துவிடலாம்

ஒரு பகையைக்
கடந்துவிடலாம்

ஒரு துரோகத்தைக்
கடந்துவிடலாம்

ஒரு ஏளனத்தைக்
கடந்துவிடலாம்

ஒரு சோகத்தைக்
கடந்துவிடலாம்

ஒரு அழுகையைக்
கடந்துவிடலாம்

ஒரு சிரிப்பைக்
கடந்துவிடலாம்

ஒரு சண்டையைக்
கடந்துவிடலாம்

ஒரு சஞ்சலத்தைக்
கடந்துவிடலாம்

ஒரு துயரத்தைக்
கடந்துவிடலாம்

ஆனால்

ஒரு மௌனத்தைக்
கடப்பதென்பது
கடினமாகவே
உள்ளது


அகிலா

மேலும்

ஒவியனின் ஒய்வு நேர
ஒவியமோ

சிற்பகலையின் வரமான
சிற்பமோ

சல்லாபித்து திளைத்த
பிரம்மன்

பார்த்து பார்த்து படைத்த
படைப்போ

ஏன் என் பார்வையில்
விழுந்தாள்

எப்படியவள் உள் நுழைந்தாள்

எதற்காக மொந்தைக் கள்ளாய்
நிறைந்தாள்

என்னை சந்தைப் பொருளாய்
ஆக்கவோ

மேலும்

உடல் அழுக்கும் மன அழுக்கும்
ஆடும் ஆட்டம்
மண்ணில்
புதையும் வரை
புரிவதில்லை...

மேலும்

இடி மின்னல் தாக்கியும் ,
உன் மீது

யாரும் மோதி
இறந்து விட கூடாது

என்ற
நெடுஞ்சாலை துறையின்
நல்லெண்ணமா

சாலையோர மரங்களின் ( உன்)
கொலைக்கு

மேலும்

ஆனந்தம்
சந்தோசம்
புன்னகை
மகிழ்ச்சி
வெற்றி
இன்பம்

தமிழில் எத்தனை வார்த்தைகள்
வாழ்வில் ஒன்றும் அருகில் இல்லையே...

முயற்சி என்ற ஒன்றை தூண்டிலிட்டும்

வலையில் அகப்படவில்லை
எதுவும்

நம்பிக்கையோடு
மீண்டும்
வலை விரித்து
காத்திருக்கிறேன்

தோல்வியே நீ ஒரு முறை தோற்று விடு..

மேலும்

கட்டப்பட்ட நீதி தேவியின் கண்களை
சற்று அவிழ்த்து விடுங்கள்

கலி கால குற்றங்கள் குறைய
தண்டனைகள் கடுமை ஆகட்டும்..

மேலும்

வறுமைக்கு வாழ்க்கை பட்டதால்
வேறு யாருக்கும் வாழ்க்கை படாமல்
நான்

என் குடும்ப சூழ்நிலை
எனக்கு தெரியும் - ஆனால்
வயதிற்கும் உணர்ச்சிக்கும் ?

நெட்டையாய்
குட்டையாய்
மாநிறமாய்
அட்ட கருப்பாய்
இப்படி மாறி மாறி
வருவார்கள் போவார்கள்
பெண் பார்க்கும் நாடகத்தில்
கதாநாயகர்களாய்

ஒவ்வொரு நாடகத்தின் முடிவிலும்
கண்ணீரில் நானும்
என் அம்மாவும்

என்னோடு படித்தவர்கள்
பழகியவர்கள் என
அனைவரின் திருமணத்திற்கு
சென்று வந்த பின்
என் வீட்டு கண்ணாடியின்
ஏளன பார்வைக்குத்தான்
இன்று வரை புரியவே இல்லை
அர்த்தம்

இது இப்படி என்றால்
இரவுகள் . . . .

ஏன் வருகிறதென்றே தெரியாமல்
வந்து செல்லும்

மேலும்

கூரிய விழியால்
ஆயுதம் தொடுப்பாய்

குழந்தை சிரிப்பினில்
இதயம் உடைப்பாய்

ஓர பார்வையில்
உயிரினை இழுப்பாய்

இமைகளை அசைத்து
இலக்கியம் படைப்பாய்

உதடுகளை பூட்டி
மௌனத்தை வளர்ப்பாய்

கொலுசொலி வழியே
கதைகள் படிப்பாய்

நெற்றி பொட்டில்
விண்மீன் மறைப்பாய்

கனவுகள் முழுக்க
கட்டி அணைப்பாய்

கனவுகள் முடிந்தும்
கானலாய் கலைவாய்

தொடர்கதை போலே
இனிதே தொடர்வாய்

என்னுள் கலந்த
என்னவள்
நீ . . . . .

மேலும்

உன் புன்னகையில்
மயங்கி
விழித்து எழும் முன்னே

என் புன்னகை
மறைந்து போனதே

உன்னை மீண்டும்
காண முடியாமல்

மேலும்

விதையே
உன்னை புதைத்து
கண்ணீர் விட்டேன்
நீ
மீண்டு வர வேண்டும் என்று

நீ துளிர் விட்டாய்
உன் சுற்றத்தாரை
களை எடுத்தேன்
உன் வளர்ச்சியை தடுப்பார்கள்
என்றெண்ணி

உனக்கு உரமும் நீரும்
பாய்ச்சினேன்
நான் கஞ்சி காய்ச்சி உண்டு

என் உழைப்பில்
வளர்ச்சி உனக்கு

தளர்ச்சி இல்லை எனக்கு

மனதில் சந்தோசம் நிறைய
வயிறு மட்டும் நிறையல

மகசூல் இருந்தும்
சேமிப்பு எனக்கில்ல

உன் ஆயுசு முடிந்து போனது
என் உசுரு ஊஞ்சலாடுது தினமும்

மழையே
நீ பொழிவாய் மும்மாரி

கண்ணீரை பொழிகிறேன் நான் மாறிமாறி

எர் புடிக்க தெரிந்த
என் கைகளுக்கு

ஏடு புடிக்க மறந்த
என் கண்க

மேலும்

கவிதையும்
கதையும்
கதைக்க

தமிழ் இலக்கியம்
மெல்ல
உயிர் பெறுகிறது
தலை முறை தலை முறையாக

பல மொழி
பிறப்பினும்

எந்தன்
தமிழ் மொழிக்கு
இறப்பு இல்லை
என்றும்

அத்தனை உயிரினமும்
முதலில்
எந்தன் மொழியை
தான்
பேச விரும்புகிறது

பிற மொழி பயின்றாலும்
தனி பிரியம் தான்
உன்னை (சு)வாசிக்க
மூச்சு காற்றாய் என்னை
வாழ வைப்பதால்

விட்டு கொடுக்க
நம் கலாச்சாரம்
சொல்லி கொடுத்தது
நம்
கலாச்சாரத்தை அல்ல

வள்ளுவன், பாரதி என
நம்முடன் வாழ்ந்த
தெய்வங்கள் பல

நம் முன்னோர் மரணித்தாலும்
இதுவரை
தமிழை மரணிக்க விட்டு விடவில்லை

நாம் விட்டு விட வேண்டாம்
தாங்கி

மேலும்

அருவியாய் கொட்டி
தீர்த்தும்
உன் முகம் காணாமல்
என் தேகம்
கடலில் கரை ஒதுங்குகிறது

மேலும்