நமது இந்தியா
என்றும் இளமை இந்தியா
நமது இந்தியா
என்றும் வளமை இந்தியா
நமது இந்தியா
என்றும் கடவுளின் நேச இந்தியா

நமது இந்தியா
இரவும் பகலுமாய் என்றும்
உழைக்கும் வர்க்கம்
இருக்கும் வரையில்
என்றும் இளமை இந்தியா

நமது இந்தியா
எதிர்கால கனவுகளை நோக்கி
வீறுநடை போட்டு
முன்னேறிக்கொண்டிருக்கும்
வளமை இந்தியா
என்றும் வலிமை இந்தியா

நமது இந்தியா
அகிம்சையின் அடியொற்றி
சகிப்புத்தன்மையில் பட்டொளி வீசி
உயர உயர பறக்கும் இந்தியா
என்றும் கடவுளின் நேச இந்தியா

நமது இந்தியா
என்றும் புதிய இந்தியா
நமது இந்தியா
என்றும் புதிய இந்தியா....

மேலும்

மௌனத்தின் வேர்களை
மெல்ல தீண்டிய சலனமாய்
அழுகையின் ஒவ்வொரு
விசும்பலுக்கும் புதுப்புது காரணங்களை
பட்டியலிட்டு தன்னை தேற்றிக்கொள்ள
முயற்சிக்கும் மனது
இன்று ஏனோ கைகட்டி வேடிக்கை
பார்க்கிறது தண்ணீர் தீர்ந்துபோன
குளத்தை சுற்றிவரும் வெண்கொக்குபோல்...
கண்ணீரின் சுவடுகளை
தாங்கிக்கொண்டிருக்கும் கன்னங்களை
சுமைதாங்கியாய் உயர்த்திப்பிடித்தபடி...
சலனமில்லாது தனிமையில் உழன்றபடி...
தூக்கத்திலும் நிறைவாய் சிந்தித்தபடி.....

மேலும்

இது காதலா நட்பா என்றபோதும்
என் மின்மினி பார்வையில்
கண்களின் ஓரம் வழிந்திடும்
இந்த காதல் பெருங்கதைதான்....

மௌனங்களை பேசவிட்டு
வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருந்த
மனது மிதமிஞ்சிய வெப்பத்திலிருந்து
விடுபட விரும்பாது நெருக்கமாய்
தொடர்ந்தது அவள் அருகாமையை....

ஒருவரையொருவர்
பார்காததுபோல் பார்த்துக்கொண்டோம்
பேசாததுபோல் பேசிக்கொண்டோம்
இருந்தும் பழக முயற்சித்தோம்
எல்லாம் அறிய முற்படும்
குழந்தைகள்போல்.....

அலைகள் நுரையுடன் வந்து
கரையை தொடும் போதெல்லாம்
இதயங்கள் மென் பஞ்சுபோல்
காற்றில் மிதப்பதை உறுதி
செய்துகொண்டோம் முதன்முதலாய்
நிலவாய் கடலில் மிதந்தபடி...

ஒன்றாக பேச முற்படுகையில்
வார்த்த

மேலும்

இரவான இரவில் அமைதியின்
நீள் தொடர்ச்சி இடையிடையே
சிறு சிறு கேவல்களும்
விம்மல்களுமாய் நிசப்தமான
பேச்சின் ஒலிகள் எங்கிருந்தோ

இவை அனைத்தையும்
கட்டுப்படுத்துவதுபோல்
பேரமைதி குடிகொண்டிருக்கும்
சுற்றுப்புற சூழலை மெல்லிசையாய்
பனியுடன் நனைத்து கொண்டிருந்தார்
இளையராசா தன் இசைக்கோர்வைகளால்

மென்மேலும் தூக்கத்தை கடத்திச்செல்ல
வான் நிலவும் முயற்சித்துக்கொண்டே
இருக்க தனிமை என்று ஏதுமில்லை
என்பதை உணர்ந்து கொண்ட மனது

சில்வண்டின் ரீங்காரமாய்
தன்னை வெளிப்படுத்திக்கொண்டது
அவள் அல்லியாய் மலர்ந்திருக்கும்
இவ்வேளையில் நினைவில் எழுதி முடித்த

கவிதை கண்முன்னே
நடைபோடும் அதிசயமாய்

படித்து முடித்

மேலும்

உன் பார்வையில்
நானே துளிதேனாய் ஆனேன்
உன் நாவினால்
நீ என்னை தீண்டினால்
என் உயிர் உருகுமே ஆவலாய்

மழை சாரலின் ஊடே
பறந்திடும் கார் தும்பி போலவே
உணர்வுக்குள் இழையோடும்
காதலும் கள் போதை
ஏற்றியே தள்ளாடுமே ஆவலாய்

இரு இதயங்களை படித்த
பக்கங்களாய் கலைத்துபோட
துடிக்கின்றதே காற்றும்
ஆடை அணிந்தும் பயனிலையே
அதிகாரமும் மண்டியிடுமே இயற்கையாய்

இருநிலவுகளை சுமக்கவே
கடிவாளம் போடும் காதலை
நாம் கூடி வீழ்த்தி சிலையான பின்னும்
வழியுதே காமமும் வியர்வையாய்
அதிகாலையும் தொடருமே ஆவலாய்

மழை காலத்தின் சுவடுகள்
மறையும் முன்னே எதிர்கால
பனியாய் நடுநிசியில் நாமும்
உறைவோம் இணைவோம்
சுட்டு விரலாலே கட்டி இழு

மேலும்

உன் பார்வையில்
நானே துளிதேனாய் ஆனேன்
உன் நாவினால்
நீ என்னை தீண்டினால்
என் உயிர் உருகுமே ஆவலாய்

மழை சாரலின் ஊடே
பறந்திடும் கார் தும்பி போலவே
உணர்வுக்குள் இழையோடும்
காதலும் கள் போதை
ஏற்றியே தள்ளாடுமே ஆவலாய்

இரு இதயங்களை படித்த
பக்கங்களாய் கலைத்துபோட
துடிக்கின்றதே காற்றும்
ஆடை அணிந்தும் பயனிலையே
அதிகாரமும் மண்டியிடுமே இயற்கையாய்

இருநிலவுகளை சுமக்கவே
கடிவாளம் போடும் காதலை
நாம் கூடி வீழ்த்தி சிலையான பின்னும்
வழியுதே காமமும் வியர்வையாய்
அதிகாலையும் தொடருமே ஆவலாய்

மழை காலத்தின் சுவடுகள்
மறையும் முன்னே எதிர்கால
பனியாய் நடுநிசியில் நாமும்
உறைவோம் இணைவோம்
சுட்டு விரலாலே கட்டி இழு

மேலும்

கனவுகளுக்குள் இறங்கி
தூர் வார தொடங்கினேன்
மீண்டும் பெய்யத்தொடங்கியது
பெருமழை
அவள் நினைவுகளாய்
என்னை சூழ்ந்தபடி

குறை சொல்லாமல்
இரவுகளை கடந்திட
பழக்கியவள் அவள் தான்

அப்படியே தாலாட்டில்
தாய்மடியென தன் நெஞ்சில்
என்னை அவள் புதைத்ததும்
அறிய மழைநாள் தான்

முழுதாய் ஒரு முத்தத்தை
நீலசோறெனவே ஊட்டியவள்

வேம்பு நிழலாய் வீழ்ந்து கிடந்தாலும்
பூமியையும் என்னையும் குளிர்ச்சியாய்
வாரி அணைக்கும் பெருந்தகையாள்

தினவெடுத்த நேரங்களில்
எல்லாம் வேள்வித்தீயாய் சூழ்ந்து
வியர்வை மழையாய்
பொழிய தவறாதவள்

ஒரு பொய் சொல்லிக்கொள்கிறேன்
என கெஞ்சும் போதும் கொஞ்சும் போதும்
போதுமென்று சொல்லும் வரை
மனதை குழையவ

மேலும்

ஒரு முத்தம் கொடுக்க
இவ்வளவு வெட்கமா என
சிரித்தாள் வெண்ணிலா

நான் வேண்டுமானால்
கண்களை மூடிக்கொள்ளவா
என்றாள் மின்மினி

சுற்றி வேறுயாரவது பார்க்கலாம்
என்ற சந்தேகத்தில் பார்வையை
செலுத்தினேன் அல்லியின் மீதும்
அடக்கத்தை என்ன விலையென்று
கேட்கும் அழகியாயிற்றே அவள்

அப்படியே மணத்தால் என்னை
திருட முயற்சிக்கையில்தான்
தெரிந்து கொண்டேன் மல்லிகையும்
அருகில்தான் ஒளிந்திருக்கிறாள் என்று

எல்லோரும் என்னையே உற்றுப்பார்த்தபடி
இருக்க எனக்கு மட்டும் ஏன்
கூடிக்கொண்டே இருக்கிறது வெட்கம்
என்ற சுயசோதனையில் இருந்து
மெதுவாய் வெளிவந்து தப்பிக்கையில்தான்
என்னிடம் வசமாக மாட்டிக்கொண்டத

மேலும்

ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும்
இடையில் இடைவெளி விட்டு நீ
பேசிக்கொண்டிரு முத்தங்களால் நான்
நிரப்பிக்கொள்கிறேன்!.....(காதலை)

மேலும்