மேகலை - சுயவிவரம்
(Profile)
எழுத்தாளர்
இயற்பெயர் | : மேகலை |
இடம் | : ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் |
பிறந்த தேதி | : 05-Dec-1985 |
பாலினம் | : ஆண் |
சேர்ந்த நாள் | : 31-Jan-2011 |
பார்த்தவர்கள் | : 1072 |
புள்ளி | : 242 |
கள்ளமௌனம் மொழியாக...
9865815903
காதல் விதை
ஆழம் பார்க்கும்
நேரம் இது
நீ விதையாகிடு
நான் நிலமாகிறேன்
பூவுக்குள் பூகம்பம்
நீ நிகழ்த்திட
பூவிதழ்களால்
நான் களம்
அமைக்கிறேன்
தேர் போல
அசைந்தாடும்
என் மேனியில்
மார்போடு மணிகள்
உண்டு நீ இசைக்கவே
சீரான முத்தங்கள்
நீரோடும் கங்கையாக
சிதறிய மிச்சங்கள்
இரவோடு மின்னும்
நட்சத்திரங்களாக
வெள்ளிக் கிண்ணத்தில்
பருகும் பால்போலவே
பெண் நானும் அமுதமே
தங்கம் போல நான் உருகிட
துளித்துளியாய் நீயும் பருகிட
இனியும் தாமதம் வேண்டாமே...
உன் நினைவே
அழகு தானடி
ஒருதலை காதலில்...
பருவமழை
பொழிகிறது
பருவமெல்லாம்
நனைகிறது
பாய் விரிக்க
இடமில்லை
உன்மடியே
பஞ்சுமெத்தை
பகல் இரவாக
நீள்கிறது
இரவு உறவாக
தொடர்கிறது
என் அட்சய
பாத்திரம்
நிறைகிறது
மழையில் உன்
சூத்திரமும்
புரிகிறது
உன்னை கேள்வி
கேட்டால் பதில்
"ம்ம் தானா"
அதிலும்
மழையின் ஈரம்
பிசுபிசுக்கிறது...!
மெல்ல சூடேற்றி
கொதிக்கவைத்து
பின் ஆறவைத்து
வடிகட்டி பருகிடும்
மழைநீரும் காமமும்
தனிச்சுவையன்றோ...
ருசித்ததில் பிடித்தது...
என்னால் எப்படி
சாத்தியமாகிறது
உன் அன்பின்
பெருவெளியில்
குடையில்லாமல்
நனைவதற்கும்
வெயிலில்லாமல்
காய்வதற்கும்
உன் மென்மையான
தீண்டலில் நான்
முகிழ்ந்திருப்பதும்
அதிசயம் தான்
எடுப்பான
என் மலர்களின்
தர்க்கமும் என்னை
ஏதோ செய்கிறது
இன்னும் இன்னும்
இறுக்கமான
அணைப்பின் ஆழமும்
துடிப்பில் மலர்ந்திடும்
வேகமும் கரைமீறிடும்
நதிபோல் வேகமெடுக்க
துள்ளிய நான் துயில்
கொள்ள பஞ்சணை
வேண்டாமே உன்
நெஞ்சணை போதுமே
இக்கணத்தில்...
ராதே:
இமைகளை
தழுவிடும் காற்றே
என் தனிமையை
திருடிச் செல்வாயா?
இதயம்
நுழைந்த காற்றே
என் வலிகளை
திருடிச் செல்வாயா?
கோடைகால
காற்றே என்னை
கோபுரத்தின் உச்சிக்கு
அழைத்துச் செல்வாயா?
தலைகோதும்
இளமைக் காற்றே
குழந்தையாய்
வாரி அணைப்பாயா?
முத்தமிடும்
மோகன காற்றே
மென் சிணுங்கல்கள்
என்னிடம் மட்டும் ஏனோ?
கண்களுக்கு
அகப்படாத காற்றே
என் மஞ்சத்தில்
உனக்கென்ன வேலை?
(காற்று = கிருஷ்ணா)💞💕
உன் பார்வையில்
நானே துளிதேனாய் ஆனேன்
உன் நாவினால்
நீ என்னை தீண்டினால்
என் உயிர் உருகுமே ஆவலாய்
மழை சாரலின் ஊடே
பறந்திடும் கார் தும்பி போலவே
உணர்வுக்குள் இழையோடும்
காதலும் கள் போதை
ஏற்றியே தள்ளாடுமே ஆவலாய்
இரு இதயங்களை படித்த
பக்கங்களாய் கலைத்துபோட
துடிக்கின்றதே காற்றும்
ஆடை அணிந்தும் பயனிலையே
அதிகாரமும் மண்டியிடுமே இயற்கையாய்
இருநிலவுகளை சுமக்கவே
கடிவாளம் போடும் காதலை
நாம் கூடி வீழ்த்தி சிலையான பின்னும்
வழியுதே காமமும் வியர்வையாய்
அதிகாலையும் தொடருமே ஆவலாய்
மழை காலத்தின் சுவடுகள்
மறையும் முன்னே எதிர்கால
பனியாய் நடுநிசியில் நாமும்
உறைவோம் இணைவோம்
சுட்டு விரலாலே கட்டி இழு
உன் பார்வையில்
நானே துளிதேனாய் ஆனேன்
உன் நாவினால்
நீ என்னை தீண்டினால்
என் உயிர் உருகுமே ஆவலாய்
மழை சாரலின் ஊடே
பறந்திடும் கார் தும்பி போலவே
உணர்வுக்குள் இழையோடும்
காதலும் கள் போதை
ஏற்றியே தள்ளாடுமே ஆவலாய்
இரு இதயங்களை படித்த
பக்கங்களாய் கலைத்துபோட
துடிக்கின்றதே காற்றும்
ஆடை அணிந்தும் பயனிலையே
அதிகாரமும் மண்டியிடுமே இயற்கையாய்
இருநிலவுகளை சுமக்கவே
கடிவாளம் போடும் காதலை
நாம் கூடி வீழ்த்தி சிலையான பின்னும்
வழியுதே காமமும் வியர்வையாய்
அதிகாலையும் தொடருமே ஆவலாய்
மழை காலத்தின் சுவடுகள்
மறையும் முன்னே எதிர்கால
பனியாய் நடுநிசியில் நாமும்
உறைவோம் இணைவோம்
சுட்டு விரலாலே கட்டி இழு
கனவுகளுக்குள் இறங்கி
தூர் வார தொடங்கினேன்
மீண்டும் பெய்யத்தொடங்கியது
பெருமழை
அவள் நினைவுகளாய்
என்னை சூழ்ந்தபடி
குறை சொல்லாமல்
இரவுகளை கடந்திட
பழக்கியவள் அவள் தான்
அப்படியே தாலாட்டில்
தாய்மடியென தன் நெஞ்சில்
என்னை அவள் புதைத்ததும்
அறிய மழைநாள் தான்
முழுதாய் ஒரு முத்தத்தை
நீலசோறெனவே ஊட்டியவள்
வேம்பு நிழலாய் வீழ்ந்து கிடந்தாலும்
பூமியையும் என்னையும் குளிர்ச்சியாய்
வாரி அணைக்கும் பெருந்தகையாள்
தினவெடுத்த நேரங்களில்
எல்லாம் வேள்வித்தீயாய் சூழ்ந்து
வியர்வை மழையாய்
பொழிய தவறாதவள்
ஒரு பொய் சொல்லிக்கொள்கிறேன்
என கெஞ்சும் போதும் கொஞ்சும் போதும்
போதுமென்று சொல்லும் வரை
மனதை குழையவ
ஒரு முத்தம் கொடுக்க
இவ்வளவு வெட்கமா என
சிரித்தாள் வெண்ணிலா
நான் வேண்டுமானால்
கண்களை மூடிக்கொள்ளவா
என்றாள் மின்மினி
சுற்றி வேறுயாரவது பார்க்கலாம்
என்ற சந்தேகத்தில் பார்வையை
செலுத்தினேன் அல்லியின் மீதும்
அடக்கத்தை என்ன விலையென்று
கேட்கும் அழகியாயிற்றே அவள்
அப்படியே மணத்தால் என்னை
திருட முயற்சிக்கையில்தான்
தெரிந்து கொண்டேன் மல்லிகையும்
அருகில்தான் ஒளிந்திருக்கிறாள் என்று
எல்லோரும் என்னையே உற்றுப்பார்த்தபடி
இருக்க எனக்கு மட்டும் ஏன்
கூடிக்கொண்டே இருக்கிறது வெட்கம்
என்ற சுயசோதனையில் இருந்து
மெதுவாய் வெளிவந்து தப்பிக்கையில்தான்
என்னிடம் வசமாக மாட்டிக்கொண்டத
ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும்
இடையில் இடைவெளி விட்டு நீ
பேசிக்கொண்டிரு முத்தங்களால் நான்
நிரப்பிக்கொள்கிறேன்!.....(காதலை)