திருவிழா காலங்களில்
நீதான் மழைமேகம்

கனா களங்களில்
நீதான் அருவி ராகம்

நிழல் வேளையில்
நீதான் வெயில் தாகம்

தணல் நெஞ்சினில்
நீதான் உயிர் தாளம்

இணைபிரியாமல் கைகள் கோர்த்து
இளமாம்பிஞ்சின் வாசம் நுகர்ந்து
கரைகொள்ளா நதியாய் தொடர்ந்து
கன்ன கதுப்புகளின் குழியில் மலர்ந்த
தாழம்பூவாய் மணம் வீசுவதும் நீதான்

இமை மீது இரக்கமின்றி
நடனமாடுவதும் நடமாடுவதும் நீதான்
இளைப்பாற இன்னுமோர்
இடம் தேடுவதும் நீதான்

ஏற்றி வைத்த அகல் விளக்கின்
ஒளி தீபமாய் அறைமுழுவதும்
தேவியாய் சுடர்விடுவதும் நீதான்

காமங்களின் பிரதிபலிப்பாய்
நான் உன்னுள் நுழைகையில்
தெய்வீகமாய் சிரிப்பதும் நீதான்
தெய்வீகமாய் சிரிப்பது

மேலும்

மனதிற்கும் இதயத்திற்குமான
இடைவெளியில் மலர்ச்செடிகள்
பதியம் போடுவதற்காக
அவன் புன்னகையை திருடினேன்

இரவுக்கும் பகலுக்குமான
இடைப்பட்ட அதிகாலையில்
வெண் நிலவான அவனின்
தரிசனத்திற்காக தினமும் காத்தும்
கிடக்கிறேன் கவிதைகளை
கண்களில் ஏந்தியபடி...

மௌனமாய் ஒலி எழுப்பி
சுவர்க்கோழியாய் அவன் தியானத்தை
கலைப்பதில் கவனமுடன்
செயல்படுகிறேன் காகமென்று என்னை
அவன் நினைத்துக்கொண்டாலும்
எல்லாம் நன்மைக்கே என்று...

பொறுமையின் எல்லைவரை
எப்போதும் என் கைபிடித்து அவன்
அழைத்து செல்லவேண்டுமென்ற
எதிர் பார்ப்பில் இன்று சற்று
அழுத்தமாகவே கிள்ளிவிட்டேன்
அவன் இடது கன்னத்தை...

சிவந்த கன்னத்துடனும்
சிவக்க

மேலும்

காரியங்கள் சாதித்துக்கொள்ள
பொய்யாய் சிரிக்கிறேன்
அழுவதுபோல் நடிக்கிறேன்
உண்மையாய் கோபப்படுகிறேன்

பலநேரங்களில் தேன்தடவிய
வார்த்தைகளால் நயமாய் பேசி
ஏமாற்றவும் செய்கிறேன்

வஞ்சமாய் புகழ்கிறேன்
வாஞ்சையாய் அரவணைக்கிறேன்

விருதுகள் பல வாங்க
எல்லோருடனும் போட்டிபோடுகிறேன்

எதுவும் எப்படியோ போகட்டும்
என் வாழ்வை தக்கவைப்பதற்காகவே
அனைத்தையும் செய்கிறேன்
எதிர்வினைகளையும்
நானே அனுபவிக்கிறேன்

ஒன்றை அடித்துதான் ஒன்று
வாழமுடியும் என்கிற இயற்கையின்
நியதியில் நெறிபிறழாமல் வாழவே
முயற்சிக்கிறேன் நானும் ஓர்
உயிரினம் என்பதால்......

மேலும்

இருபவனாய் இருப்பதில்
தொடர்கிறது பாவம்
இல்லாதவனாய் இருப்பதிலும்
தொடர்கிறது பாவம்

வானுயர வாழ்வதில் என்ன லாபம்
தரை பார்த்துதான் நடக்கிறேன் நாளும்
தன்னிலை மறக்காத தருணம்
இருந்தாலும் இளைப்பாறுவதே சுகம்

பூட்டாத பூடுகளின்
கண்டுகொள்ளப்படாத சுதந்திரத்தை
உரக்கப்பேசி என்ன பயன்

நீரில் சேறுஉண்டாலும்
மீன் மீனாகவே வாழ்வது அதிசயம்
துன்பத்திலும் துன்பத்தை அனுபவிக்க
கற்றுக்கொண்டேன் அனுபவ அதிசயம்

இதயத்தின் இடைவிடாத துடிப்புகள்
நிற்கும்வரை முதல்வனாய் நான்
முதலடி எடுத்துவைத்த கூற்றுப்படி
பித்தனாய் புலம்புவதால் சித்தன் ஆனேன்

சித்தனாய் சீர்தூக்கி பார்ப்பதில்
உத்தமன் ஆனேன

மேலும்

உன் பார்வையில்
நானே துளிதேனாய் ஆனேன்
உன் நாவினால்
நீ என்னை தீண்டினால்
என் உயிர் உருகுமே ஆவலாய்

மழை சாரலின் ஊடே
பறந்திடும் கார் தும்பி போலவே
உணர்வுக்குள் இழையோடும்
காதலும் கள் போதை
ஏற்றியே தள்ளாடுமே ஆவலாய்

இரு இதயங்களை படித்த
பக்கங்களாய் கலைத்துபோட
துடிக்கின்றதே காற்றும்
ஆடை அணிந்தும் பயனிலையே
அதிகாரமும் மண்டியிடுமே இயற்கையாய்

இருநிலவுகளை சுமக்கவே
கடிவாளம் போடும் காதலை
நாம் கூடி வீழ்த்தி சிலையான பின்னும்
வழியுதே காமமும் வியர்வையாய்
அதிகாலையும் தொடருமே ஆவலாய்

மழை காலத்தின் சுவடுகள்
மறையும் முன்னே எதிர்கால
பனியாய் நடுநிசியில் நாமும்
உறைவோம் இணைவோம்
சுட்டு விரலாலே கட்டி இழு

மேலும்

உன் பார்வையில்
நானே துளிதேனாய் ஆனேன்
உன் நாவினால்
நீ என்னை தீண்டினால்
என் உயிர் உருகுமே ஆவலாய்

மழை சாரலின் ஊடே
பறந்திடும் கார் தும்பி போலவே
உணர்வுக்குள் இழையோடும்
காதலும் கள் போதை
ஏற்றியே தள்ளாடுமே ஆவலாய்

இரு இதயங்களை படித்த
பக்கங்களாய் கலைத்துபோட
துடிக்கின்றதே காற்றும்
ஆடை அணிந்தும் பயனிலையே
அதிகாரமும் மண்டியிடுமே இயற்கையாய்

இருநிலவுகளை சுமக்கவே
கடிவாளம் போடும் காதலை
நாம் கூடி வீழ்த்தி சிலையான பின்னும்
வழியுதே காமமும் வியர்வையாய்
அதிகாலையும் தொடருமே ஆவலாய்

மழை காலத்தின் சுவடுகள்
மறையும் முன்னே எதிர்கால
பனியாய் நடுநிசியில் நாமும்
உறைவோம் இணைவோம்
சுட்டு விரலாலே கட்டி இழு

மேலும்

கனவுகளுக்குள் இறங்கி
தூர் வார தொடங்கினேன்
மீண்டும் பெய்யத்தொடங்கியது
பெருமழை
அவள் நினைவுகளாய்
என்னை சூழ்ந்தபடி

குறை சொல்லாமல்
இரவுகளை கடந்திட
பழக்கியவள் அவள் தான்

அப்படியே தாலாட்டில்
தாய்மடியென தன் நெஞ்சில்
என்னை அவள் புதைத்ததும்
அறிய மழைநாள் தான்

முழுதாய் ஒரு முத்தத்தை
நீலசோறெனவே ஊட்டியவள்

வேம்பு நிழலாய் வீழ்ந்து கிடந்தாலும்
பூமியையும் என்னையும் குளிர்ச்சியாய்
வாரி அணைக்கும் பெருந்தகையாள்

தினவெடுத்த நேரங்களில்
எல்லாம் வேள்வித்தீயாய் சூழ்ந்து
வியர்வை மழையாய்
பொழிய தவறாதவள்

ஒரு பொய் சொல்லிக்கொள்கிறேன்
என கெஞ்சும் போதும் கொஞ்சும் போதும்
போதுமென்று சொல்லும் வரை
மனதை குழையவ

மேலும்

ஒரு முத்தம் கொடுக்க
இவ்வளவு வெட்கமா என
சிரித்தாள் வெண்ணிலா

நான் வேண்டுமானால்
கண்களை மூடிக்கொள்ளவா
என்றாள் மின்மினி

சுற்றி வேறுயாரவது பார்க்கலாம்
என்ற சந்தேகத்தில் பார்வையை
செலுத்தினேன் அல்லியின் மீதும்
அடக்கத்தை என்ன விலையென்று
கேட்கும் அழகியாயிற்றே அவள்

அப்படியே மணத்தால் என்னை
திருட முயற்சிக்கையில்தான்
தெரிந்து கொண்டேன் மல்லிகையும்
அருகில்தான் ஒளிந்திருக்கிறாள் என்று

எல்லோரும் என்னையே உற்றுப்பார்த்தபடி
இருக்க எனக்கு மட்டும் ஏன்
கூடிக்கொண்டே இருக்கிறது வெட்கம்
என்ற சுயசோதனையில் இருந்து
மெதுவாய் வெளிவந்து தப்பிக்கையில்தான்
என்னிடம் வசமாக மாட்டிக்கொண்டத

மேலும்

ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும்
இடையில் இடைவெளி விட்டு நீ
பேசிக்கொண்டிரு முத்தங்களால் நான்
நிரப்பிக்கொள்கிறேன்!.....(காதலை)

மேலும்