உனக்கெனவே பிறந்துவிட்டேன்
உயிரினிலும் கலந்துவிட்டேன்
நிழற்படங்கள் பிரித்துக்கொண்டால்
உணர்வுகள்தான் பிரிந்திடுமோ!

வளைக்கரங்கள் ஒலியெழுப்பி
கனவுகள் கலைத்த பொழுதுகளின்
நினைவுகள் எல்லாம்
இமைப்பொழுதில் மறந்திடுமோ!

அலையலையாய் படையெடுத்த
முத்தங்களை அருவியெனவே
அள்ளிப்பருகி தாகங்கள் தீர்த்த
அதிகாலை இனிமேல் தினமும்
விடியாமல்தான் போய்விடுமோ!

மழை மேகங்கள் கூடி களிப்பதுபோல்
குடைக்காளான்களாய் நனைந்து
இன்பம் கொழுத்ததெலாம்
மழை பொய்த்தால் செல்லரித்திடுமோ!

இரு கைகள் எழுப்பிய எழுதிய
ஓசைகளின் சங்கேத குறிப்புகள்
மேற்கு தொடர்ச்சி மலைகளில்
மோதி மோதி எதிரொலிக்காமல்
காற்றோடுதான் கரைந்திடுமோ!

இமைப்

மேலும்

உனக்கென்ன
நாளை காலை பேசலாம்
என்று சொல்லி சென்றுவிட்டாய்
இரவையும் சுமந்துகொண்டு
அலைகிறேனடா நான்!.............

மேலும்

காற்று எழுதி செல்லும்
கவிதையாய்
இருந்துவிட்டுப்போகட்டுமே
உன் எதிர்பாராத
முத்தம் என்னிடம்!...............

மேலும்

அம்சமான புன்னகை
உதடுகளிலும்
கொஞ்சம் கண்களை
உறுத்தும் திமிர்
நெஞ்சிலும் சுமக்கிறவள்
முறைக்கின்ற பார்வையில்
கண்ணகிதான் என்றாலும்
மாதவி என்ற அவள்
பெயரை கேட்டதும்
மௌனமாய் சிரித்தேன்
எங்கே கண்டுபிடித்திடுவாளோ
...............................................என்று!!!!!!!

மேலும்

கனவுகளுக்குள் இறங்கி
தூர் வார தொடங்கினேன்
மீண்டும் பெய்யத்தொடங்கியது
பெருமழை
அவள் நினைவுகளாய்
என்னை சூழ்ந்தபடி

குறை சொல்லாமல்
இரவுகளை கடந்திட
பழக்கியவள் அவள் தான்

அப்படியே தாலாட்டில்
தாய்மடியென தன் நெஞ்சில்
என்னை அவள் புதைத்ததும்
அறிய மழைநாள் தான்

முழுதாய் ஒரு முத்தத்தை
நீலசோறெனவே ஊட்டியவள்

வேம்பு நிழலாய் வீழ்ந்து கிடந்தாலும்
பூமியையும் என்னையும் குளிர்ச்சியாய்
வாரி அணைக்கும் பெருந்தகையாள்

தினவெடுத்த நேரங்களில்
எல்லாம் வேள்வித்தீயாய் சூழ்ந்து
வியர்வை மழையாய்
பொழிய தவறாதவள்

ஒரு பொய் சொல்லிக்கொள்கிறேன்
என கெஞ்சும் போதும் கொஞ்சும் போதும்
போதுமென்று சொல்லும் வரை
மனதை குழையவ

மேலும்

ஒரு முத்தம் கொடுக்க
இவ்வளவு வெட்கமா என
சிரித்தாள் வெண்ணிலா

நான் வேண்டுமானால்
கண்களை மூடிக்கொள்ளவா
என்றாள் மின்மினி

சுற்றி வேறுயாரவது பார்க்கலாம்
என்ற சந்தேகத்தில் பார்வையை
செலுத்தினேன் அல்லியின் மீதும்
அடக்கத்தை என்ன விலையென்று
கேட்கும் அழகியாயிற்றே அவள்

அப்படியே மணத்தால் என்னை
திருட முயற்சிக்கையில்தான்
தெரிந்து கொண்டேன் மல்லிகையும்
அருகில்தான் ஒளிந்திருக்கிறாள் என்று

எல்லோரும் என்னையே உற்றுப்பார்த்தபடி
இருக்க எனக்கு மட்டும் ஏன்
கூடிக்கொண்டே இருக்கிறது வெட்கம்
என்ற சுயசோதனையில் இருந்து
மெதுவாய் வெளிவந்து தப்பிக்கையில்தான்
என்னிடம் வசமாக மாட்டிக்கொண்டத

மேலும்

ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும்
இடையில் இடைவெளி விட்டு நீ
பேசிக்கொண்டிரு முத்தங்களால் நான்
நிரப்பிக்கொள்கிறேன்!.....(காதலை)

மேலும்