ஜெபகீர்த்தனா - சுயவிவரம்
(Profile)
எழுத்தாளர்
இயற்பெயர் | : ஜெபகீர்த்தனா |
இடம் | : இலங்கை (ஈழத்தமிழ் ) |
பிறந்த தேதி | : 31-Jan-1998 |
பாலினம் | : பெண் |
சேர்ந்த நாள் | : 22-Jul-2014 |
பார்த்தவர்கள் | : 3793 |
புள்ளி | : 509 |
தந்தை....! அப்பா...! தந்தை.....!
-----------------------------------
அம்மாவை .......
இழந்து நான் வேதனைபடுவதை.....
காட்டிலும் அம்மா இல்லாத காலத்தில்.....
அப்பா படும் வேதனையை தான்.....
தங்க முடியவில்லை.........!
^^^
பிள்ளை தான் படும்வேதனையை.......
அனுபவிக்க கூடாது என்பதற்காய்.....
தன் தொழிலையே மறைப்பவர்.....
தந்தை.....!
^^^
தந்தையின் தியாகம்.......
தந்தை இறந்தபின் தான்.......
முழுமையாக தெரிகிறது......
தந்தையாய் இருக்கும் போது.....
ரொம்ப வலிக்கிறது......
தந்தைகாய் செய்ததென்ன...?
^^^
கவிப்புயல் இனியவன்
தமிழகம்...
குடிப்பதற்கு குடிநீர் இல்லை
அடுப்பெரிக்க காய்ந்த விறகில்லை...
ஆயிரம் அடி
பூமிக்கடியில் எரிவாயு திட்டம்...
மணல் கொள்ளையன்
முதன்மை மந்திரி...
உலகம் சுற்றும் கிழவன்
பிரதான மந்திரி...
ஒருவேளை உணவிற்காக நான்
வைத்திருந்தது கையகலம் நிலம்...
ராட்சத குழாய்கள்
என் நிலத்தில் இறங்கியது...
பொறுப்பில்லாத தலைவனை
தேர்ந்தெடுத்தது என் தவறுதான்...
என் உரிமையை
கேட்க போனேன்...
காட்டு மிராண்டிகள் காக்கி உடுப்பில்
கைதுசெய்து அடித்தனர்...
தன் இனம் காக்க
குரல்கொடுத்தான் சகோதரன்...
குண்டர்களை சுதந்திரமாக
நாட்டில் சுற்றவிட்டு...
குண்டர் சட்டமா
அழகே...
மூன்றாம் பிறையையும் முழு
அமாவாசையையும் நீ மறந்துவிட்டாய்...
உன் நினைவுகள்தான் முழுமதியாய்
எனக்கு சில இரவுகளில்...
மரணம்வரை என்னுடன்
நீ வருவேன் என்றாய்...
ஏனோ புயல்
திசைமாறி சென்றது...
உன் நினைவுகள் என்னில்
மறையும் நாளில் நான் எங்கோ...
உன் நினைவுகள் என்னை
தொடரும் மரணம்வரை...
என்னிடம் சொல்லாமலே என்னை
தொடர்கிறது என் நிழலும்...
நான் தனிமையில் என்றும்
இருக்க போவதில்லை...
உன் நினைவுகளும் என் நிழலும்
என்னுடன் இருக்கும்வரை.....
உன் தொலைபேசி ...
அழைப்பு என்னை .....
சந்தேகிக்கவைக்கிறது ....???
என்னை .....
மறந்து விடு என்று ..
சொல்லியபின் மௌனமானாய் ...
அப்படிஎன்றால் நீ அழுகிறாய் ....!!!
உலகில் எந்த காதலர்கள் ..
அழாமல் காதலை மறுத்தார்கள் ...???
உன் தொலைபேசியில் ....
இருந்து வரும் கண்ணீர் ...
இதயத்தையே நனைக்கிறது ..!!!
&
வலிக்கும் இதயத்தின் கவிதை
கவிப்புயல் இனியவன்
வரமாய் வந்து
வாழ்க்கை முழுதும் நின்றவள் நீ
தோழி என்று ஆயிரம் பேர்
இருந்தாலும் நினைவுக்கு வருவது
உன் முகம் தான் ...
என்னை எனக்கு
அறிமுகம் செய்தவள் நீ ...
ஆழமான அன்பின்
சுகமும்...
அது இல்லையேல்
சோகமும் ....
உணர்த்தியவள் நீ ....
பொய்க்கோபம்
கொள்வதில் உனக்கு நிகர் யாருமில்லை...
ஒரு நிமிடம் பேசாமல்
இருந்ததில்லை...
ஒரு நிமிடம் பேச
ஒரு மணி நேரம் காத்திருப்பாய்
அந்த மரத்தடியில்....
காதலை விட இனிமையானது
நட்பு உணர்த்தியவள் நீ ...
என் இன்ப துன்பங்களில்
என் பக்கம் நின்றவள் நீ...
வாழ்க்கையின் இரகசியம்
நட்பு ...
அதிலே தான் எத்தனை
இன்பம் ....
கருவறை தோழி அல
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
முன்பெல்லாம்
உனை நினைக்கும் போது
கவிதைகளாய் வந்துவிடுகிறாய்
இன்றெல்லாம்
உனை நினைக்கும் போது
கண்ணீராய் வந்துவிடுகிறாய்
என்றென்றும்
என் கவிதைகளுக்கு
கண்ணீராய் உயிர் கொடுப்பது
உன் நினைவுகள் தானடா
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
உறவுகளானாலும் சரி, நட்புகளானாலும் சரி மனம் விட்டுப் பேச முடிந்த அளவு மட்டுமே ஆழப்படுகின்றன. பலம் பெறுகின்றன. மனம் விட்டுப் பேசுவது நின்று போகுமானால் அனுமானங்களும், சந்தேகங்களும் நிஜங்களின் இடத்தைப் பெற்றுக் கொண்டு எல்லாவற்றையும் நிர்ணயம் செய்ய ஆரம்பித்து விடுகின்றன. பின் அந்த உறவுகளில் விரிசல் விழுகின்றன;உறவுகள் துண்டிக்கப்படுகின்றன. ஒரு வெற்றிடமே விரிகிறது. மிகவும் தொலைவில் தூரதேசத்தில் இருப்பதாக உணர்ந்து கொள்கிறோம்.
சில சமயம் நம் மனதிற்கு பிடித்தவர்களின் ஒரு நிமிட சந்தேக பேச்சால் நம் ஆயுள் சந்தோஷத்தையே இழக்கிறோம்..இதற்கு காரணம் நம்மீது தவறா? அவர்களின் சந்தேக மனப்பான்மையா?புரிதல் குறைபடா?
வர்ணங்கள் இல்லா
என் கவிதைகளுக்கு
*பச்ச பொய்கள் என *
வர்ணம் தீட்டியவன் நீயடா !
பாமலரும் சோலையிது பாவலரின் சோலை
***பலனேதும் கருதாமல் பயிற்றுவிக்கும் சோலை !
நாமகளும் நடனமிடும் நனிசிறந்த சோலை
***நற்றமிழால் பூரித்து நன்மைசெயும் சோலை !
தாமறிந்த தமிழமுதைத் தந்திடுமிச் சோலை
***தன்னலமே யில்லாத தலைமைகொண்ட சோலை !
மாமணியாய் முகநூலில் மலர்ந்ததிந்தச் சோலை
***மாவரத ராசனிவர் வளர்த்திட்ட சோலை !
பாட்டியற்றப் பழக்கியதும் பைந்தமிழின் சோலை
***பட்டமுடன் பாராட்டும் பகிர்ந்தளிக்கும் சோலை !
நாட்டமுடன் வருவோர்க்கு நலம்பயக்கும் சோலை
***நாற்கவியும் பொலிவுடனே நடமாடுஞ் சோலை !
கூட்டுறவால் தமிழ்ப்பாக்கள் கொள்ளைகொள்ளும் சோலை
***குறைகளைந்து கொடிநாட்டிக் கொள்கைவெல்லும் சோலை !
ஏட்டி
நீ எழுதும்
என் கவிதையும்
நான் எழுதும்
உன் கவிதையும்
இடம் மாறி பொருள்
தேடும் நாளில்
நாம் பிரிந்தே கிடக்கிறோம்...
எந்தவொரு பாதைகளின்
முடிதலாய்
ஓங்கி ஒலிக்கும்
குரலாய் பெரும்பாலும்
உம் மௌனங்களே
விதைக்கின்றன மிகப்
பெரிய சத்தத்தை......
நின்ற இடத்தில்
இன்னொரு விரல்
முளைக்க வாதிடும்
பத்தியாய்
சொற்றொடர் நீளும் உன்
காகிதத்தில் விழி இழந்த
பறவைகளாய்
என் கிறுக்கல்கள்....
நீ வானம் சமைத்த
அன்று
நான் வண்ணம் வாங்கப்
போயிருந்தேனோ
என்னவோ....
இனி வானமும் சேர்ந்து
வாங்குவேன் என்பதே
என் நிஜத்தின் பார்வை...
வந்து போன
நாட்களும்
வராமலே போன நாட்களும்
பேசிக் கொள
இதயத்தை ஏதோ ஒன்று
இழுக்குது கொஞ்சம் இன்று
இதுவரை இதுபோல நானும் இல்லையே
உன் விழிகள் தான் உன்னாயுதம் -எனைக்
காணாத போதும் கொல்கின்றாயே
என் கயல் விழியும் உன் விரல் நுனியும் -நமைத்
தொடுகின்ற வேளை என் கனவுகளே
உன் அருகினிலே நானும் வருகிறேன்
வரும்போதெல்லாம் எனை வெறுக்கின்றாய்-நீ
வெறுப்பதால் கொஞ்சம் தவிக்கிறேன் - தவிப்பதால்
மீண்டும் உனையே நினைக்கிறேன்
ஒரு முறை நீ பார்த்த பார்வைகள் எல்லாம்
இறைவனின் வரங்களாய் வேண்டுகிறேனே