தினமொரு பாட்டு
நானெழுத
திருமுகமே உன்
திரை திறவாய்

முன்பொரு நாளில்
பின்னிரவில்
உன் முகம் காண
நான் விரைந்தேன்
உன்னிரு விழி மட்டும்
நீ திறந்தாய்
பொன் விழியொழி கண்டு
நான் வியந்தேன்

காத்திரு என்று
நீ உரைத்தாய்
காத்திருப்பை கவிதைகளால்
நான் நிறைத்தேன்

என் கவிதைகளில்
நீ பூத்திருப்பாய்
புன்னகையால்
நான் பூப்பறிப்பேன்

நீ மலையாக
நான் உளியாகி
சிற்பம் காண்பது எப்போது

காகிதமே உன் மீது
நான் மையாகி
காவியம் படைப்பது எப்போது

ஜாதி காண்பது
ஜனங்களின் மரபு
காதல் ஜோதியே
இரு மனங்களின் தெரிவு

இன்னொரு முறை நான்
பிறப்பதாய் இல்லை
எனக்கென பிறந்தவள் உனை
இழப்பதாய் இல்லை

உ

மேலும்

அய்யய்யோ என் மகளே
நான் பெத்த ரத்தினமே
ஓயாத சிற்றலையே
ஓய்ந்ததென்ன என் அழகே

தாமரைப் பூ போன்றவளே
என் தாய் போல பிறந்தவளே
வற்றாத பாற்கடலே
வற்றிவிட்ட மாயமென்ன

என் செல்வம் கூடுமென்று
மாயாண்டி ரேகை பார்த்து
ரகசியமாய்ச் சொன்னானே
என் சொத்து பாழ்கிணற்றில் பொணமாக மிதந்ததென்ன

பச்சரிசி கஞ்சி வெச்சு
நேத்துதான் கேட்டாயே
உன் நாவுக்கு விருந்து வைக்க
இப்பாவி மறந்ததென்ன

என் வயிற்றில் பிறந்தவளே
என் மடியில் தவழ்ந்தவளே
பாழ் கிணற்றில் மிதக்கத்தான்
பாலூட்டி வளர்த்தேனா

உன் பருவம் திறந்ததுமே
ஊர்க்கூட்டி விருந்து விருந்து வைக்க
பெருங்கணக்கு போட்டோமே
அத்தணையும் இன்னக்கி
மண்மடிஞ்சு போவதர

மேலும்

ஆயுள் உனக்கு நீளனும்
__________________________

அன்பே வடிவென உணர்ந்தேன்
அழகுத் தாயே..!
ஆயுள் உனக்கு வேண்டி
ஆண்டவனை கேட்கிறேன்
ஆயுள் உனக்கு நீளனும்...

அஞ்ஞனம் தீட்டா
அழகு விழி விழிக்குள்ளே
ஆசைகள் ஆயிரம்
ஆகமனம் அன்பு மக்களிடம்
ஆயுள் உனக்கு நீளனும்...

அண்ணம் போன்ற அழகியுன்
அன்பின் ஆழம் அளவிட
ஆழியளவில்லை அதை விஞ்சிய
ஆதரம் உன்னிடம் கண்டேன்
ஆயுள் உனக்கு நீளனும்..

அமுதமூட்டி அன்பாலே
அறிவூட்டிய அழகியே.!
ஆராட்டு ஒலிக்கிறதின்னும்
ஆகம் நிறைந்த அன்பு உன்னிடம்
ஆயுள் உனக்கு நீளனும்

அகமொன்று புறமொன்று என்றில்லை
அன்னையே உன் பேச்சுக்கள்
ஆற்றாமை தேற்றும்..
ஆரோக்கியம் உன்னை அண

மேலும்

***விலைமகள்***
_____________________

இராப் பகலுக்கு புரியாத
பொழுதொன்று போர்த்திக் கொண்ட
போக்கத்தவள்
இரவின் மடியிலும்
பகலின் பகட்டிலும்
பதுங்கிக் கொண்டவள்

விலை பேசி விற்கப்பட்ட
பொருளொன்றாய்
வீதியிலும் விடுதியிலும்
காமுகனின் விளையாட்டு
பொம்மையானாள்
பெண்மை பறி போனது
அறிந்தே தான் தொலைந்தாள்.

நேரத்திற்கு விருந்துண்டு
நேரகாலமின்றி விருந்தானாள்
விரும்பாமலே வந்து மாட்டிக் கொண்டாளோ...?
விலை மகளாய் விரும்பியே தான்
வதைகிறாளோ..?

விதியும் நொந்து கொள்ள
சதியும் சூழ்ந்து கொள்ள
பத்தினித் தன்மை இழந்தாள்
பணம் தான் காரணமோ..?
பசிதான் வயிற்றை நிரப்பியதுவோ...?
பாவையின் பதில் தான் எ

மேலும்

பேனா முனையில் பெண்மையின் துளிகள்.....

துளி....07...

காதல் மணவாழ்வு அவளுக்கு
தந்திடவில்லை மனமகிழ்வை
காலம் முழுதும் கரம் பிடித்தே
வருவேன் என்றவன்...
கடல் தாண்டும் முன்னே கரையோடே
கைகழுவிச் சென்றான்...
காதல் எனும் பெயரில் அவன்
காம லீலைகள் முடிந்ததும் இடையிலேயே
இடை விலகிச்சென்றான்....

அவனின் காதல் வலையில் சிக்கிய பேதை
இவளும் அகிலம் மறந்து அனைத்தும் அவனென ஆகிப்போனாள்....
அவனோ தன் தேவை முடிந்ததும்
அநாதரவாய் இவளை நடு வீதியில் விட்டே
புயலென மறைந்து போனான்.....

உலகம் அறியா வயதில் முளைத்த காதல்
ஊண் உறக்கம் மறந்திட வைத்தது...
உறவுகளை துறந்து அவனை நம்பி
அவன் பின்னே சென்றிட வைத்தத

மேலும்

நடைபினமாய் நட மாறும்
நடுநிலையைத் தந்தவனே
நந்தவனம் எரிந்த கதை
நந்த குமாரா நீ அறிவாயா,..?

உணர்வுகள் மறந்த உடலொன்று
உறக்கம் கொள்ளும் பகலையும்
உவா சுமந்த ஞாபகங்கள்
உறங்காமல் விழித்திருக்கும் இராவையும்
உணர்ந்தாயா....?

கட்டழகு கன்னிகை
கச்சிதமா கண்டு வெச்ச
கனா கணப்பில் வெந்து சாம்பலாய்
ககனம் புகுந்த கதை
கயவன் நீ அறிந்தாயா...?

மண வானில் குடையின்றி
மங்கையிவள் நினைவுத் தீயில் நனைய
மகக் குழை மேனி வெந்தெரிந்து
மனையறம் மரித்த நிஜம்
மள்ளன் நீ கேள்விப்பட்டாயா...?

இராகம் நிறைந்தவள்
இதயம் நின்று போன சேதி
இயவன் நீ அறிந்தாயா...?
இயன் மகள் இரங்கலில்
இரியல் தான் கொண்டாயா..?

ம

மேலும்

நடைபினமாய் நட மாறும்
நடுநிலையைத் தந்தவனே
நந்தவனம் எரிந்த கதை
நந்த குமாரா நீ அறிவாயா,..?

உணர்வுகள் மறந்த உடலொன்று
உறக்கம் கொள்ளும் பகலையும்
உவா சுமந்த ஞாபகங்கள்
உறங்காமல் விழித்திருக்கும் இராவையும்
உணர்ந்தாயா....?

கட்டழகு கன்னிகை
கச்சிதமா கண்டு வெச்ச
கனா கணப்பில் வெந்து சாம்பலாய்
ககனம் புகுந்த கதை
கயவன் நீ அறிந்தாயா...?

மண வானில் குடையின்றி
மங்கையிவள் நினைவுத் தீயில் நனைய
மகக் குழை மேனி வெந்தெரிந்து
மனையறம் மரித்த நிஜம்
மள்ளன் நீ கேள்விப்பட்டாயா...?

இராகம் நிறைந்தவள்
இதயம் நின்று போன சேதி
இயவன் நீ அறிந்தாயா...?
இயன் மகள் இரங்கலில்
இரியல் தான் கொண்டாயா..?

ம

மேலும்

மனிதன் சிந்தித்தால்
முழுமையடைவான்

நினைவில் உள்ளம்
முட்களாய் மலர்கிறது

அன்பை கொடுத்து
அன்பை இழந்தோம்
முதுமை வந்ததால்

கண்ணீர் வந்தாலும்
வியர்வை என்பர்
விதவை வாழ்க்கை

காவிரி நதியில்
செந்நீர் படலம்
இனி யமுனையில்
பிணவாடை வீசும்

பூக்களின் முகப்பில்
முட்களின் சின்னம்
இலையின் நுனியில்
தென்றலின் முகவரி

தண்டின் நிர்வாணத்தை
காக்கும் உடை இலைகள்

இல்லாத வானிலை
இருக்கும் விண்ணில்
தேடுகிறது வையகம்

காந்தியின் அஹிம்சை யாத்திரையில்
மலர்களும் தென்றலோடு போராடுகின்றன

யுத்தங்கள் நிறைந்த உலகில்
விதிகளை வெல்ல முடியாது

வண்டுகள் என் பருக்கள்
பூக்களும் ஆமோ

மேலும்

புல்லின் தரையில்
பெண்ணிலா தூக்கம்
வானின் மேகத்தில்
வெண்ணிலா ஏக்கம்

மாலை வானம்
மஞ்சள் பூசியது
உந்தன் புருவம்
கவிதை பேசியது

நீ விடுகின்ற
மூச்சுக் காற்றால்
என் கல்லறை
கருவறையாகிறது

உன் சிரிப்பில்
உடைந்த உள்ளம்
என் கண்ணீரில்
ஒட்டிக் கொண்டது

தூவும் மழையில்
குடை பிடிக்கும்
மலராய் கண்டேன்
உன் வெட்கத்தை

வெள்ளை வண்ண
பூக்களும் அழுகிறது
மகரந்தம் இறந்து
விதவையானதால்...,

தோள்கள் சுருங்கிய
வாழ்வும் ஒரு நாள்
காதலின் நினைவை
மீண்டும் பிரசவிக்கும்

தாஜ்மஹால் காதல்
அதிசயம் என்றால்
ரகசியமான நெஞ்சம்
நெய்யப்பட்ட பளிங்கல்

நிலவோடு சண்டை
செய்யு

மேலும்

தென்றல் அணைக்க சோலைக்குள்
கன்னி நுழைந்தாள்;ரோஜாக்கள்
பூத்தன;செண்பகம் சிரித்தது;விழிகள்
மயங்கின பிரகாசத்தில்,மாந்தை
நடக்க கல்,முள் நிறைந்த பாதைகள்
பூவிதழ்களால் தூதுவனானான்;சிட்டும்
பச்சைக் கிளியும் அவளோடு சென்றன.

பனிமழை தூவ நந்தவனத்திற்குள்
அவள் செல்ல;அழகான கவரி மான்கள்
விழிகளால் உற்றுப் பார்த்தன;காக்கை
கூட்டங்களுக்குள் நிர்க்கதியான ஊமைக்குயில்
அவள் கன்னம் கண்டு அறியாமல் கூவியது;
இரை தேடிப் பறந்த வெண்புறா தான் ஜோடிதான்
நந்தவனத்தில் நிர்க்கதியாகி விட்டாளோ
என்று அவள் தோளில் சாய்ந்து கொண்டது..,

பெரிய கன்னம் கொண்ட ஆந்தை
பார்வை மாறாது அவளை ரசித்தது;
மரங்களில் வசிக்கு

மேலும்

இங்கே பல ஆயிரம் பேர்
இயங்குவதற்கு இவன் தான் காரணம்

இவனின் பாராட்டு மட்டும்
இல்லையெனில்
இங்கே அதிகம்
பேர்
எழுத நாட்டம் இல்லாமல்
ஒதுங்கிடுவர்
ஆனால்
இவனின்
பாராட்டுகள்
அவர்களுக்கு
ஓர் ஊக்கத்தையும்
கவிதை மேல்
தமிழ் மேல்
ஓர் போதையையும்
தந்து எழுத வைத்துக் கொண்டிருக்கிறது

அன்பு தான்
மனிதனுக்கு
அவசியம்
அதை நன்கு
உணர்ந்தவன்
இவன்
அதனால்
தான்
தினமும்
தன்னால்
முடிந்த உதவியை
பாராட்டுகள்
மூலம்
செய்து
உந்துசக்தியாகிறான்
எல்லோருக்கும்
எழுத்துலகில்

வஞ்சகம்
பொறாமை
அறியா
நல்லவன்

காதல்
இவன்
கவிதைகளில்
தேனாய் சிந்தும்
தத்துவங்கள்
தெறிக்கும்
இவன் கவிதைகள

மேலும்

என் வாழ்வின் தொங்கள் வரை
யார இல்லாமல் போனாலும்
அவள் வருவதாய் சொன்னாள்
என்னொரு கை கோர்த்த படியே..
அவளது விம்பம் இடையராது
கண்சிமிட்டும் பொழுதில் முன் வந்து போகிறது,

அவள் என் அழகி ஆனாலும்
அவள் ஒரு நாளும் அழகென்று சொன்னதே இல்லை,
என் ஆறாந் தரத்தில் முரண்பாடுகளோடு முட்டி மோதி
எனக்குள் முழுதாய் தொலைந்தவள்,

ஒரு காதலியாய் தோழியாய் சகோதரியாய் தாயாய்
இன்னும் சொல்லப் போனால்
என் உயிராகவும் அவள் என்னோடே கலந்திருக்கிறாள்...
என் ஏகாந்தம் அவளென்று கூட சொல்வேன்...

அவளுக்குரிய ஒரே ஒரு உயரிய சொத்தாக என்னை எண்ணும் அவள்
என் வாழ்வின் தனி இடத்தில்
என்றுமே உசந்து நிற்கிறாள்...

ஒரு நாள் குறு

மேலும்