தண்ணீர்

நின்று விழுந்தால் அருவி
படுத்துப் படர்ந்தால் ஆறு.
பாய்ந்து சீறினால் வெள்ளம்.
கிணற்றிலே உனக்குள் அமைதி.
கடலிலே அடங்காத ஆர்ப்பரிப்பு.

புதிராக இருக்கும் எங்கள்
புதுமைப் பெண்களைப் போல்
ஆழம் அதிகமாக உனக்குள்
அழுத்தம் அதிகரிக்கும்.

வெளூத்ததெல்லாம் பாலாக
நம்ப வைக்கும் மேற்பரப்பு உனக்கு-இதிலே
வெகுண்டெழுந்து அழிக்கின்ற
வெம்பிய மனநிலை எதற்கு?

பள்ளத்தைப் பார்த்து பாய்வதும்,
மேடுகளுக்குள் அடங்கிச் செல்வதும்,
இளைத்தவர்களை ஏறி மிதிக்கும்
இழிநிலையை நினைவுபடுத்துகிறது.

அளவாய் வந்து அள்ளித் தந்து
வளம் ஒன்றையே வாழ்க்கையில் வைத்து
கவலைகளைக் களைய வேண்டுமென
கோரிக்கையை உள்ளம் கொண்டிருக்கிறது.