என்னவளே மன்னிப்பாயா

உன் விழிகளில் கூடும் காலம்
விலகிட
என் விழிகளில் பார்வையை வழியென உணர்கிறேன்
மதகுகள் உடைந்ந அணையினைப்
போல
என் மனம் உடைந்திட கண்களில்
வழிகிறேன்

உன் மூச்சுக்காற்றில் ஈரம் குறைந்திட
என் சுவாசக்காற்றின் பயனினை
இழக்கிறேன்
நறுமனம் வீசிய காதல் மலரிலே
இதழ்கள் விழுந்திட இருளினில்
புதைகிறேன்

நதியினும் தூயது உலகினில்
வேறெது
அந்நதிகளும் இறுதியில் இணைவதோ கடலென்று
வாழ்க்கையின் விதிகளை இயற்கை
மொழிந்துமே
என் கங்கையின் மனதிலே காதல்
மடியுதே

நினைவுகள் தவறிட தவறுகள் புரிபவன்
விளைவுகள் அறிந்துமே தீமையைச்
செய்பவன்
இதனுள் முரண்களோ ஆயிரம் இருந்நிட
என் தவறினை மறந்திட மறுப்பது
ஏனோ

மடியினில் தவழ்ந்திடும் குழந்தையைப் போல
உன் மனதினில் தவழ்ந்திட
ஏங்குகிறேன்
என் தவறினை மறந்து பிரிவினை
அகன்று
உறவினைத் தொடர்ந்திட மனம்
ஏங்குகிறேன்