கலையாத நட்பு நம் வாழ்வில் வேண்டும் 555
தோழியே...
நீயும் நானும் ஒன்றாய் நடை
போட்ட வயல் வெளி...
ஓடி விளையாண்ட
பள்ளி வளாகம்...
நாம் சிரித்து பேசி மகிழ்ந்த
கல்லூரி வளாகம்...
ஒன்றாய் அமர்ந்து சென்ற
கல்லூரி பேருந்து...
என்முன்னே கை
நீட்டி பேசிய பெண்ணொருத்தியை...
நீ கை நீட்டி
அடித்தது...
கவலைகளை மறந்து
நாம் சந்தோசமாக சிறகடித்த...
நம் நட்பின் நினைவுகள்...
எனக்கு என்ன
தேவை என்று...
என் முகம் பார்த்தே
தெரிந்து கொள்வாய்...
அகத்தின் அழகு முகத்தில்
தெரியும் என்பார்கள்...
இதுதானோ...
சோகம் என்றால்
என் தோல் தட்டி...
உன் தோலில் சாய்ந்து
கொள்ள சொல்வாய்...
இன்று மைகள் பல
தாண்டி நீயும் நானும்...
உன் குடும்பம் என்றும்
என் குடும்பம் என்றும்...
இன்றும் அவ்வபோது மூழ்கி
கொண்டு இருக்கிறோம்...
கை பேசியின்
வாயிலாக நம் நட்பில்...
உன் கணவரும்
என் மனைவியும்
புரிந்து கொண்டது...
நம் நட்பின்
புத்தம் புதிய பரிசு...
கலையாத நட்பு நம் வாழ்வில்
என்றும் வேண்டும்...
நம் உடல்கள் மண்ணில்
புதையும்வரை...
என் உயிர் தோழியே.....
