பாப்பா
வெள்ளையில் சின்ன சின்ன சதுரங்களாகவும் பிறகு முழுவதும் பெரிய கட்டமாயும் இடையிடையே பூக்களாகவும் ஆரஞ்சு வண்ணத்தில் நிரம்பப்பெற்று,நிறம் மாறிய வெளுப்பில் அதன் பழக்கப்பட்ட தன்மையுடன் விரித்துக் கிடந்த போர்வையினை தனது பிஞ்சு விரல்களால் இறுகப் பிடித்துக் கொண்டு குப்புறப்படுத்திருந்தாள் பாப்பா.போர்வைக்கும் அவளது முகத்திற்குமான சின்னஞ்சிறு இடைவெளியில் உப்பிய மூச்சுக்காற்று மோதி மோதி பாதியாய் வெளியேறிக் கொண்டிருந்தது...
மதியவேளை சமையலுக்கு தயார்படுத்துவதில் மும்முரமாய் இருந்தாலும் பாப்பாவின் மீதும் தனது மகனின் மீதும் மாறி மாறி சிந்தனைகளை ஓட்டிக் கொண்டிருந்தாள் ராஜம்மாள்.நண்பர்களுடன் விளையாடிவிட்டு மட்டையும் பந்துமாக அழுக்கு பூசிக்கொண்டு வந்திருந்தான் ஜெயந்தன்.
பாப்பா...பாப்பா …..பாப்பா எங்கடி இருக்க …....அம்மா பாப்பா தூங்குறாளா .. என்று கேட்டுவிட்டு களைப்பில் குளிக்கலாம் போலிருந்தது அவனுக்கு.பசியும் வேறு பிய்த்தெடுக்க வேறெதுவும் தோன்றவில்லை வந்து பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்றபடி குளியலறைக்குள் புகுந்தான். ..அம்மாவுக்கு நிலைமையை சமாளிக்கும்படியான தெம்பு இல்லாமல் இருந்தது.......
பாப்பா இன்னமும் அவளது உலகத்தைவிட்டு வரவேயில்லை.....
தனக்குப் பிடித்த ஹீரோவின் பாட்டைப் பாடிக்கொண்டே அவனது அறைக்குள் உடைமாற்றும் பொருட்டு நுழைந்தவனின் கண்கள் முழுவதும் பாப்பா படுத்திருந்த காட்சி தான்..பாப்பா இந்நேரமேல்லாம் தூங்கமாட்டாளே என்ற மெல்லிய புலம்பலுடன் அவளைத் தூக்க முற்பட்டான்.அப்படியே உறங்கிப் போயிருந்தாலும் அவளை நேர்படுத்தும்படி விரும்பினான்....போதிய வலிவுள்ள மட்டும் தூக்கியவனின் கைகளில் பாப்பாவின் பிடிவாதமே வந்தது...அதோடு இறுகப் பிடித்த போர்வையும்.......
அய்யையோ என்னாச்சுடி பாப்பா..டேய் என்னடா ...ஏண்டி பாப்பா இப்படி இருக்க ….என்ற பதற்றத்திற்கு பதிலேயில்லை...
பாப்பாவின் கவுனை சரிசெய்துவிட்டு மீண்டும் தூக்கிக்கொண்டவனின் கைகளில் இதோ ஜம்மென்று உட்கார்ந்துகொண்டாள்.கன்னங்கள் வீங்கியிருந்தன.பார்பதற்கு இன்னும் அழகு கொஞ்சியிருந்தபடியால் முத்தமிட முயன்றான் . விலகிக்கொண்டவள் அவன் தோள் மீது சாய்ந்துகொண்டாள்.....சரி டிவி பார்க்கலாமா ...டிவியை உயிர்பித்து பொம்மை நாடகங்களை அரங்கேற்றும் சேனல் ஒன்றைத் தேடினான்....
ஹாலில் உட்கார்ந்திருவனின் மடியில் பாப்பா டிவியை பார்ப்பதாகத் தெரியவில்லை........
புள்ள காலைலர்ந்து எதுவுமே சாப்டல இந்தப் பாலையாச்சும் குடுடா....
ஏம்மா ...….யாராச்சும் எதாவது சொன்னிங்களா .ஏன் உம்முன்னு இருக்கா...எப்பவும் ஆசையா ஓடிவந்து கட்டிக்குவா....முகத்தையே பார்க்கமாட்டேங்குறா....ஏன் சாப்டல …...கேள்விகளை அடுக்கிக்கொண்டே பாலை வாங்கிக் கொடுத்தான் …...தொடவேயில்லை அவள்....... அம்மாவுக்கு வேலை முடியவில்லை மீண்டும் சமையலறையில் இருந்தாள்...
மாமா எங்க போற ….....செப்புவாயில் கொஞ்சல்மொழி உதிர்த்தது பாப்பாவின் நீண்ட அமைதி......மீண்டும் ,மாமா எங்க போற.........
நான் எங்கடா போறேன்...உன் கூட தான இருக்கேன்......
இல்ல எங்க போற ….....
இங்க பாருங்கடி செல்லம் …...நான் எங்கயுமே போகலடா …...
மீண்டும் அமைதி ...சாய்ந்துகொண்டாள்.......
ராஜம் ஜெயாவை சாப்பிட அழைத்தாள்......அவனுக்கோ ஒன்றுமே பிடிபடவில்லை.பசியும் கடந்திருந்தது.........அம்மாவிடமே மறுபடியும் கேட்கப் போனான்......
அம்மா பாப்பாகிட்ட யார் என்ன சொன்னிங்க........எங்க போற , எங்க போறன்னு கேக்குறா......
நான் எதுமே சொல்லலடா அப்பாதான் …....
அப்பாவா …...என்ன சொன்னார் ….திட்டுனாரா …..என் பாப்பாவ என்ன சொன்னாரு...........
உன் பாப்பாவ ஏதும் சொல்லல கண்ணு....உன்ன பத்தி தான் பேசிட்டு இருந்தோம்.......பாப்பா அத கேட்டபடியில இருந்தே இப்படி உம்முன்னு இருக்கா.........
என்னபத்தி என்ன பேசுனிங்க.......
ஹ்ம்ம் அப்பா உன்ன ஹாஸ்டலுக்கு அனுப்புறதா இருக்காரு.......இந்த தடவ அவரு ரொம்ப உறுதியா இருக்காரு.......
ஏன் சும்மா சும்மா ஹாஸ்டலுக்கு போக சொல்லிட்டே இருக்கீங்க....நான் என்னம்மா பன்றேன் …....அந்த ஆளுக்கு (வாய் வரைக்கும் வந்த வார்த்தைகளை அப்படியே விழுங்கினான்......)
இங்க பாரு ….. வர வர நீ படிக்கறதில்லை...எப்பவும் விளையாட்டு..இதெல்லாம் விட எப்ப பாரு பாப்பா பாப்பான்னுட்டே இருக்க..அவளும் இத்தன பேரு இருந்தாலும் உங்கிட்ட தவிர யார்கிட்டையும் போறதில்ல.......
நீங்க என்ன சொன்னாலும் நான் ஹாஸ்டலுக்கு போக மாட்டேன்....பாப்பா ரொம்ப கஷ்டப்படுவா.......
நல்லா எதிர்த்துப் பேசவும் வாய் வந்துடுச்சு.....அவ உன்கிட்ட சொன்னாளாடா …......
அவ சொல்லாம எனக்கு தெரியாதா.....என்னாலையும் பாப்பாவ விட்டு இருக்க முடியாது.......
ஊஹ்ஹூம் .நீ சரிப்பட மாட்ட.............அவரு வரட்டும் ….....
பாப்பா ஜெயா மடியிலிருந்து இறங்கி அவனது அறைக்கு ஓடிவிட்டாள்...ஜெயாவிற்கு கோபம் ...கோபக்காரனும் கூட......என்ன இருந்தாலும் அவனுக்கு பெற்றோர்களை எதிர்த்து பேச மட்டுமே முடிந்தது..அப்பாவிடம் இவன் செல்வாக்கு பலிக்காது....அம்மா அப்பாவின் பக்கமே சாய்வாள்...இருவருக்கும் மகன் மீதான நலன் , அக்கறையாக இருந்தது...வேறு வழியே இல்லாத நிலையில் நிறைய யோசித்துப் பார்த்தான்....வீட்டிற்கு ஒரே பையன்.....செல்லம் உண்டென்றாலும் மிகவும் கண்டிப்பான முறையிலேயே அது தொடர்ந்தது...நண்பர்கள் , அதுவரை வளர்ந்த சூழல் எல்லாமும் போக பாப்பாவ விட்டு நிச்சயம் அவனால் இருக்கவே முடியாது....
பாப்பா வேறு யாரும் இல்லை அவனுடைய சொந்த அத்தை மகள்..அவளும் வீட்டிற்கு ஒரே பிள்ளையாக இருந்துவிட வேண்டிய நிர்பந்தம்.அவளுக்கு இரண்டு வயது இருக்கும் போதே அவளது பெற்றோர்களை நிரந்தரமாகப் பிரிந்த நிலையில் அத்தை வீட்டில் வளர்க்கப்படுபவள் .....இருவரது வீடுகளும் அருகருகே தான்...நடைபழகியதிலிருந்து பாப்பா எப்பொழுதும் ஜெயா கூடவே இருப்பாள்...இருவரும் இணைபிரிந்ததே இல்லை.....ஜெயாவிற்கும் பாப்பா என்றால் உயிராய் இருந்தான்....அவளுக்கு சோறு ஊட்டுவது , குளிக்க வைப்பது ,உடைமாற்றி பவுடர் போட்டு விடுவது என எல்லாமே பார்த்து பார்த்து செய்வான்...அதுமட்டுமா அவனுக்குப் பிடித்தபடி தான் அவளுக்கு எல்லாமே இருக்க வேண்டும்...பாப்பாவுக்கு நேர்வகிடேடுத்தோ இல்லை முழுவதுமாக வாரி சீவிப் பின்னல் போட்டிருந்தாலோ கூட கலைத்துவிட்டு பக்கவாட்டில் வகிடு வரும்படியாக சீவிவிட்டு இப்ப தான் என்னோட பாப்பா அழகுன்னு திருஷ்டி கழித்துக்கொள்வான்.....இருவரும் மிதிவண்டியில் ஒன்றாகத் தான் பள்ளிக்குப் போவதுண்டு.....விடுமுறை நாட்களிலும் விளையாடச் செல்லும் போது தன்னோடு அழைத்துச் சென்றுவிடுவான்....அவளும் சமர்த்தாக ஓரிடத்தில் உட்கார்ந்திருப்பாள்...
பாப்பாவோ மாமா மாமா என்று அவனோடு தான் இருப்பாள்...யாரிடமும் யார் தூக்கிக் கொண்டாலும் கூட இருந்துவிட மாட்டாள்....சில சமயங்களில் ஜெயா அவளைவிட்டுவிட்டு தனியாகப் போய்விட்டால் அவ்வளவு தான் யாரிடமும் பேச மாட்டாள் , சாப்பிட மாட்டாள் ஓடிச் சென்று படுத்துக்கொள்வாள்.......அவனாக வந்து தூக்கிக் கொள்ளும்வரை இந்த முரண்டு தொடரும்......ஜெயாவைக் கட்டிக்கொண்டு தான் தூங்குவாள்.அவனிடமே எல்லா உறவுகளையும் மொத்தமாய் உணர்ந்தவளாய் இருப்பாள்....சொல்லப்போனால் அவளுக்கு அம்மா , அப்பா ஞாபகமே வராமல் இருக்குமென்றால் அதற்கும் ஜெயாவின் இறுகிய பாசமே காரணம்.....
இத்தனையும் மீறி அவர்களைப் பிரிக்கும்படியாக இப்பொழுது தம்மை ஹாஸ்டல் அனுப்புவதாகவே ஜெயா உள்மன நிலையில் தவித்துக் கொண்டிருந்தான்.......எந்த மாதிரியான நம்பிக்கையுமின்றி அறைக்குள் நுழைந்தான்...பாப்பா மாதிரி படத்தைப் பார்த்து அதற்கு நேரமைந்த படத்திற்கு வண்ணம் தீட்டிக் கொண்டிருந்தாள் இரு கால்களையும் நீட்டி வைத்து முட்டிகளின் மேல் ட்ராயிங் புத்தகம் இருக்க , ஜெயா அருகில் வந்து அமர்ந்துகொண்டான்..
என்னடா பன்றிங்க அழகி …....
மாமா ஊருக்கு போறயா......வேலையில் கவனமாக இருந்தாள் குரல் மட்டும் உள்ளிருந்து தவழ்ந்து வந்து அவனது மார்பில் எட்டி உதைத்தது....
குடுடி மாமா வரைஞ்சு தரேன்.......
எப்போ வருவ மாமா.....இன்னும் கவனமாக வண்ணம் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தவள் கலர் பென்சிலை மாற்றினாள்......
ஜெயாவிற்கு ஒன்று தோன்றியது....அது இதே வழியில் சமாளிக்கலாம் என்று.....
ஆமாங்கடி மாமா ஊருக்கு போயிட்டு சீக்கிரம் வந்துடுவேன்..அப்புறம் வந்து உன் கூடவே இருப்பேன்......
உம்ம்ம்....
அன்றிரவு வெகுநேரம் ஜெயா தூங்கவேயில்லை...ஏதேதோ நினைவுகள் இம்சித்துக் கொண்டேயிருந்தது..........ஆனால் பாப்பா நன்றாக தூங்கிவிட்டிருந்தாள்....அவளிடம் ஏதோ ஒரு எதார்த்தம் புரிந்திருப்பதாகத் தெரிந்தது......
அந்த நாளும் வந்தது.....ஜெயந்தன் புறப்படத் தயாரான போது பாப்பா அவனுக்கருகில் போகவே இல்லை.....ராஜம் தூக்கி வைத்திருந்தாள்.....
நேரமாச்சு வாடா ...அப்பாவின் குரல் அதட்ட , ஒரு முறையாவது பாப்பாவை முத்தமிட துடித்தான்.....நேர்வகிடேடுத்து பின்னல் போட்டிருந்தவள் , கையில் வைத்திருந்த கேட்பரீஸ் சாக்லேட்டை திருப்பி திருப்பிப் பார்த்தபடியே இருந்தாள்..அதற்குமேலும் ஜெயாவிற்கு அழுகையே வந்துவிடும் போலிருந்தது...வேகமாக காருக்குள் ஏறிக்கொண்டான்....கார் அவனது வீட்டை விட்டு மறைந்து அடுத்த தெருவில் பயணிக்கும் போது , தெரு முனையில் கடைபோன்று அமைத்திருந்த தகரத்தின் கீழ் அணைத்திருந்த விறகு அடுப்பைக் கண்டதும் கண்களில் நீர் நிறைந்து விட்டது.....பாப்பாவுக்கு பிடிக்குமென அந்த பாட்டி கடையில் தான் பனியாரம் வாங்கிக் கொண்டு வருவான்.....
பாப்பாவுக்கு வயது மூன்று... ஜெயாவிற்கு பதினொன்று.........
அதுவரையில் காரைக் கவனியாத பாப்பா ராஜத்தின் பிடியிலிருந்து விடுவித்துக் கொண்டு அவர்களது அறைக்கு ஓடினாள்...கையிலிருந்த சாக்லேட்டை ஜெயாவின் டிராயரைத் திறந்து அதற்குள் போட்டு கடைசிக்குத் தள்ளிவிட்டுவிட்டு பத்திரப்படுத்திவிட்ட திருப்தியில் பலம் பொருந்திய மட்டும் மூடிவிட்டு மீண்டும் வாசலுக்கு ஓடினாள்.....
