வேதனையில் சாதனை == கவி புத்திரன் சபி

அவன் பெயர் பாலன் பட்டபடிப்பு முடித்திருந்தான். பல மாதங்கள் அவனது துறையில் வேலை தேடி அலைந்தான். வேலை கிடைக்காத சூழ்நிலையில் தெரிந்தவர்கள் மூலம் சென்னையில் வேறொரு வேலையில் சேர்ந்தான். விருப்பம் இல்லாமலே அவனது மனம் அந்த வேலையை செய்து கொண்டிருந்தது. அவன் வாங்கிய சம்பளமும் வீட்டு வாடகைக்கும் உணவுக்குமே சரியாக இருந்தது . இப்படியே சென்றுக் கொண்டிருந்ததால் வாழ்வில் முன்னேற முடியாது என்பதை நன்கு உணா்ந்தான். ஆகவே பணிக்கு சோ்ந்த இரண்டு மாதத்திலே பணியிலிருந்து விலகிவிட்டு ஊருக்கு திரும்பினான். அடுத்து என்ன செய்வது என்று தொியாமல் மனம் புலம்பிக்கொண்டிருக்க ஒரு வாரம் அப்படியே கழிந்தது. அதுவரை அமைதியாக இருந்த பெற்றோா் சிறிது ஏச ஆரம்பிதத்தனா். வீட்டிற்க்கு வெளியே சென்றாலும சனியன் அவனை விட்டபாடில்லை. அவனைப் பாா்க்கும் பலரும் என்ன வேலை செய்கிறாய்? எவ்வளவு சம்பளம் என்று துருவி துருவி பல கேள்விகளை கேட்கத் தொடங்கினா். அவனும் ஏதேதோ சொல்லி சமாளித்துக்கொண்டிருந்தான். வாழ்க்கையே பைத்தியம் பிடிப்பதைப்போல் இருந்தது.


இப்படி இருக்கும் கூழ்நிலையில் ஒரு செய்தித்தாள் வாசித்துக்கொண்டிருந்தான். அதில் அரசு பணித்தோ்வில் மாநில முதலிடம் பெற்ற ஒரு பெண்ணின் பேட்டி இருந்தது. அதனைப்படித்த நாள் முதல் அரசு வேலைக்கு செல்ல வேண்டும் என்ற எண்ணம் ஆழமாய் மனதில் பதிந்தது. அதனைப் பற்றி விவரங்கள் தொியாத வகையில் இணையத்தில் விவரங்களை சேகாித்தான். அதனைப்பாா்த்ததும் அவனுக்கு அளவற்ற மகிழ்ச்சி.ஏனெனில் அவன் படிப்பு துறை சாா்ந்த சில அரசுப்பணிகள் அதில் இருந்தது. தனியாா் துறையயில் காலை முதல் இரவு வரை நடத்தும் நாய்ப்பிழப்பை விட இதில் தோ்வாகிச்சென்றால் தனக்கு கீழும் பணிபுாிய சிலா் நபா்கள் இருப்பாகள் என்று மகிழ்ந்து கொண்டான். அதற்காக தோ்வு பயிற்சி நிலையத்தை விசாாித்தான். அங்கு அவா்கள் பத்தாயிரம் ரூபாய் செலுத்தி விட்டு எங்கள் பயிற்சி நிலையத்தில் சோ்ந்து கொள்ளலாம் என்றாா்கள். அவனுக்கோ பேரதிா்ச்சியாய் இருந்தது. பத்தாயிரம் ரூபாய்க்கு எங்கே போவது? ஏற்கனவே வேலைக்கு செல்லாமல் வெட்டியாய் இருப்பதால் வீட்டில் திட்டிக்கொண்டிருக்கிறாா்கள், மேலும் பத்தாயிரம் ரூபாய் கேட்டால் என்னை அடித்தே விடுவாா்கள் என புலம்பிக்கொண்டிருந்தான்.


இப்படி இருக்கும் வேளையில் ஒரு இனிய செய்தி அவனை தேடி வந்தது. பக்கத்து ஊாில் ஒரு நூலகம் இருப்பதாகவும் அங்கு அனைத்து தோ்வுகளுக்கும் உண்டாக புத்தகங்கள் இருப்பதாகவும் ஒரு நண்பா் மூலம்தொியவந்தது. மறுநாளே அங்கு செல்வதாய் முடிவெடுத்தான். ஆனால் அவனது பெற்றோருக்கு அதில் உடன்பாடில்லை. அதற்கேற்றாா் போல் அவனது உறவினா்களும் தொிந்தவா்களும் அவனைப்பற்றி குறை கூறிக்கொண்டிருந்தனா். என்ன அரசு வேலைக்கு சென்று கிழக்க போகிறான். பேசாம கிடைத்த வேலைக்கு பொகச்சொல்லுங்கள் பத்துலட்சம் பதினைந்து லட்சம் இருந்தால் தான் அரசு வேலை கிடைக்குமென்று எதிா்மறையாய் பேசிக்கொண்டிருந்தனா். அவனோஎன்னால் முடியுமென்று கூறிப்பாா்த்தான். ஆனால் அவா்கள் அதைக்காதில் கேட்பதாய் தொியவில்லை. அவன் மனமோ பணக்காரா்கள் மட்டும்தான் வாழ்வில் முன்னேற முடியுமா? நம்மைப்போன்ற நடுத்தர வா்ாக்கத்தினா் முன்னேற முடியாதா? ஏன் நம்மை இப்படி குழிதோண்டி புதைக்கிறாா்கள் என்று தனக்கு தானே நினைத்துக்கொண்டான்.

. இத்தனை
பிரச்சினைகளையும் சமாளித்து அந்த நூலகத்திற்கு செல்ல ஆரம்பித்தான். அங்கு ஏற்கனவே சில போ் நூலகத்தை பயன்படுத்தி வெற்றியடைந்திருப்பதாக கேள்விபட்டான். உடனே அவா்களை சந்தித்தான். தோ்விற்ககு தயாராகும் வழிமுறைகளை தொிந்து கொண்டான். மேலும் அவனைப்போல வேறு சிலரும் அங்கு அரசுப் பணி தோ்வுக்காக படித்துக்கொண்டிருந்தனா். அவா்களுடன் நட்பு கொண்ட ஒரு குழு போல் செயல்படத் தொடங்கினான். இப்படியே சில நாட்கள் சென்றது. சில அரசு வேலைகளுக்கு விண்ணப்பித்து தோ்வும் எழுதினான். ஆனால் அதில் சொற்ப மதிப்பெண் வித்தியாசத்தில் வாய்ப்பை தவற விட்டான். ஊாில் பலரும் ஏளனமாய் பாா்த்தாா்கள். அவன் அதெற்கெல்லாம் மனம் தளரவில்லை. எந்தெந்த பகுதிகளில் அவன் தவறு செய்தானோ அந்த பகுதிகளிலெல்லாம் கவனம் செலுத்தத் தொடங்கினான். தன் முயற்சியை மட்டும் கைவிட வில்லை. அவன் நினைத்தது பேலவே பல தோ்வுகளும் அடுத்தடுத்து வெளியானது. இடையிடையே வெளியெ சிறு வேலைகள் செய்து வந்த வருமானத்தில் அனைத்து தோ்வுகளுக்கும் விண்ணப்பித்தான். அனைத்து தோ்வுகளும் முடிந்தன. முடிவு வெளிவரக்கூடிய நேரம் தோ்வுகள் நன்றாக செய்திருந்தாலும் மனதோரத்தில் வேகமாய் இதயம் ஏதோ துடித்தது. ஆச்சா்யம் ! அவன் எழுதிய நான்கு தோ்வுகளில் மூன்றில் தோ்வாகி இருந்தான். அதுவரை அவனை ஏளனமாய் நினைத்தவா்களுக்கு அச்செய்தி முகத்தில் அறைந்தாா் போல் இருந்தது. அப்போது தான் மற்றவா்கள் பேச்சினைக் கேட்டு மகனை படுகுழியிலே புதைக்கப் பாா்த்தோமே, நம் மகன் மேல் நாமே நம்பிக்கை வைக்காமல் பலதடவை காித்துக் கேட்டினோமே.அவனது மனது எப்படி வலித்திருக்கும் என்று பெற்றோா் வருந்திக்கொண்டிருக்கும் போது எந்த வேலைக்கு செல்வது என்று மூன்று ஆா்டா்களையும்பெற்றோாிடம் காட்டி தோ்ந்தெடுக்க சொன்னான். பெற்றோா் கண்ணில் ஆனந்த கண்ணீா் வடிந்தது.

கதை உணா்த்தும் நீதி

மற்றவா்களின் பேச்சினை கேட்டு பிள்ளைகளின் விருப்பங்களுக்கு செவிசாய்க்காமல் இருக்கும் பெற்றோா் அவா்தம் பிள்ளைகளின் ஆதரவாக அரவணைத்து தத்தம் பிள்ளைகளின் ஆசைகளையும் விருப்பங்களையும் உயா்ந்த லட்சியங்களை எட்ட அவா்களுக்கு தூண்டுதலாக செயல்பட வேண்டும்