டார்வின்
டார்வின்
குனிந்து நின்ற
மனிதன் மூளை
வழித்துக் கொண்டது
உன் வருகையால்.
விரிந்த வானும்
அதனை படைத்தாக
கருதப்பட்டவனும்
சுருங்கிப் போனார்கள்.
படைத்தவனை
படைத்தவன்
நாம் தான்
என
உரத்த குரலில்
உறுதியிட்டு
குரங்கிலுருந்து வந்த
இந்தக் கூட்டம்
உரக்க குரலிட்டது.
ஓடிபோனார்கள்
அந்த
பகல் வேட மதவாதிகள்
அவர்களுடன்
அந்த
மனுதர்ம வாதிகளும்தான்.
சிந்தை மகிழ்ந்தது.
வயிற்றை பிய்த்துக்கொண்டு
பிறந்தான்
அந்த
சுயமரியாதை.
காட்டு மிரண்டி
ஆணான்
கன்னியமிக்க மனிதனாய்.
அறிவியல் நின்றது
முன்னனியில்
அடங்கிப் போனது
அந்த
அக்கிரமம் செய்த
உயர்ச் சாதி
பிரபுத்துவ கொடுமை.
மன்னன் ஆனான்
கடவுள் பிரதிநிதியிலிருந்து
கடைசி மனிதனாய்,
சாதாரன மனிதனாய்.
“எல்லாம் அவன் செயலே!”
என நினைக்க
வெக்கம் தின்றது.
பரிணாமத்தின்
பரிமானத்தை
புரிந்துகொண்டது
மானுடம்.
ஊருவானார்கள்
உன் அச்சில் வார்க்கப்பட்டு
உன்னத மார்க்ஸ¤ம்
ஜுயர்ணாடொ புருனோயும்.
உன் கருவரையில்
பகுத்தறிவு உலகம் உருவானது.
